Maand: augustus 2020

De 29ste editie van het clubkampioenschap zullen we niet snel vergeten. In volle voorbereiding van het tornooi hebben we moeten afscheid nemen van Fred Vervoort, de stichter en bezieler van onze geliefde tennisclub. Samen met Toine Van Proeyen was hij in de beginjaren de voortrekker van het clubkampioenschap. Toine kon spijtig genoeg voor de eerste keer in 29 jaar niet deelnemen.

Dit jaar dus een clubtornooi in een afgeslankte versie: wel enkelreeksen, maar geen ‘surprise’ dubbels. Iedereen was begripvol voor de genomen beslissing.

We noteerden dit jaar 166 inschrijvingen voor de enkelreeksen, 34 meer dan vorig jaar. Er werden 378 wedstrijden gespeeld.

De organisatie van ons uniek tornooi (met verliezerstabel), vergt elk jaar heel wat inzet van heel wat mensen. Daarom beginnen we graag met een dankwoord.

Om alles in goed banen te leiden, staat het wedstrijdcomité, samen met het IT-team, paraat. Je leest hun namen onderaan op de website van het clubkampioenschap (https://www.ckwezemaal.be). Een extra dankjewel aan mijn maat Rob, die elke voormiddag present was om de 378 wedstrijden te plannen.

Heel wat leden zijn ingegaan op de vraag om één of meerdere keren te helpen aan de tafel en zij hebben dat met veel toewijding en een kordate aanpak gedaan. Bedankt Pieter-Jan Ghesquiere, Stef Leemans, Mieke Claes, Jan Verlaenen, Harry Laureys, Kris Nijs, Chantal Tassenoy, André Triangle, Peter Van Hest, Hilde Walder, Liesbeth Massant. Bedankt Esther voor het maken van de foto’s.

Een grote meerwaarde voor ons clubkampioenschap is de dagelijkse Vers uit de Raket. Kris Beyen heeft ook dit jaar een gevarieerde redactieploeg samengesteld en zij hebben ons elke dag opnieuw verrast met heel leuke Versen. Bedankt Kurt Beynen, Kris Beyen, Eddy De Backere, Ief De Smedt, Dominique Gilles, Bart Lemmens, Elke Valgaeren, Tom Van Raes, Kris Voets, Patrick Vervoort, An Walder, Hilde Walder en Patrick Vanderieck.

Bedankt aan het sympathieke team van Sven, dat in deze moeilijke coronatijden een vlekkeloze service wist aan te bieden.

Dankjewel aan alle deelnemers voor jullie fair play en het opvolgen van de geldende coronaregels.

En dan nu de medaillewinnaars:

Dames Kompetitie

1. Kaat Verbinnen
2. Dominique Gilles
3. Nikki Gaublomme

Dames Recreatie

1. Erica Balligand
2. Liesbeth Christiaens
3. Elke Valgaeren

Heren Kompetitie

1. Thomas Van Bever
2. Nicolas Gordts
3. Jeroen De Wolf

Heren Recreatie

1. Wolf De Wachter
2. Arne Verschueren
3. Arnoud Stas

Super Veteranen

1. Edwin Tops
2. Walter Merens
3. Gert Minnen

Veteranen Kompetitie

1. Kurt Beynen
2. Patrick Vervoort
3. Hans Wildiers

Veteranen Recreatie

1. Hans Nuyts
2. Tim Sterkens
3. Kurt Somers

Onze WTP-ranking blijft de enige betrouwbare indicator voor individuele tenniskwaliteit. De spelers van het clubkampioenschap checken dan ook na elke wedstrijd of ze gestegen of gedaald zijn. Je hoeft immers niet te winnen om te stijgen. Niet te hard verliezen tegen iemand die merkelijk beter is, volstaat.  De grootste vooruitgang werd dit jaar behaald door Hans Nuyts (heren) en Nele Desendere (dames). Proficiat.

Tijs Delabastita won in de herkansingstabel van Heren Recretie meer spelletjes dan Emmanuel Devolder, maar verloor toch de partij (6-4 1-6 7-5).

Tine Wildiers viel dit jaar het meest nipt naast het podium. Ze verloor de kleine finale met 7-5 4-6 6-3. Julie Vandermeeren en Sarah Marck speelden het meeste spelletjes (35) in 1 wedstrijd. Het grootste leefijdsverschil (40 jaar) werd genoteerd in de wedstrijd tussen Kris Beyen en Wolf De Wachter. Wolf was overigens de jongste deelnemer dit jaar. Heman Seldeslachts daarentegen, die ook dit jaar weer knap speelde, heeft de tweede wereldoorlog nog meegemaakt. Maar allicht niet erg bewust (° 1943).

Proficiat aan de medaillewinnaars en aan alle andere deelnemers.

Terug naar de orde van de dag. Een sterke finaledag. Met mooie matchen.

Maar ook met slecht nieuws. Centre court is voorlopig onbespeelbaar. Het moet heraangelegd worden om de putten te dichten die Kurt Beynen daar maakte. Wat kan die man hard slaan. Te hard voor onze voorzitter Patrick. Die zich dapper verweerde en enkele mooie punten maakte. Maar toch niet op kon tegen de reeks brute, maar trefzekere precisiebombardementen van Kurt.

Onze zelden missende CK-computer beloofde de talrijke toeschouwers voor de Heren Kompetitie-finale een spannende wedstrijd tussen Thomas en Nicolas, ook twee hard-hitters. Hij gaf Thomas 52 procent kans om de wedstrijd te winnen. Die startte met een wat hoge foutenlast, maar herpakte zich snel. De eerste (inderdaad spannende) set werd mooi gewonnen door Nicolas. De tweede trok Thomas dominant naar zich toe. Waarna Nicolas in de derde (fysiek) wat leek te kraken. Thomas opnieuw kampioen bij de heren.

Terug naar de voormiddag. Die begon met een verdiende overwinning van Kurt in een fel bevochten wedstrijd tegen Michaël. En Kurt straalde alweer. Wat de zon er gelukkig ook deed doorkomen.

Hans en Tim leken geen van beiden erg gelukkig met hun wedstrijd, maar Hans heeft die wel gewonnen. Wat natuurlijk veel goed maakt.

Kris moest de duimen leggen tegen aanstormend talent Arnoud. Onthoud zijn naam.

Wolf had Arne bijna te pakken toen die laatste moest opgeven.

Jeroen en Elke kregen de overwinning cadeau van respectievelijk Matteo en Sophia.

Ook een erg mooie wedstrijd van Hans tegen Bram. Die laatste liet iets te vaak na om het punt af te maken als hij Hans geduldig in een hoekje had gedwongen. En we weten nu ook waar de kale plek op Hans zijn hoofd vandaan komt. Let u volgend jaar maar eens op zijn opslagen. Eventueel opkomend haar wordt daar bij elke opslag vakkundig afgewreven.

De dames maakten er lange matchen van. Kaat mepte er op los tegen Dominique, en trok uiteindelijk aan het langste eind. Wat haar opnieuw op het hoogste schavotje deed belanden. Nikki rekende in een even lange wedstrijd af met Tine.

Voorzitter Patrick bracht in deze Vers uit de Raket eerder hulde aan zijn vader, Fred. De président-fondateur van de Wezemaalse tennisclub. Een bijzondere man, die ik graag zag. Maar misschien weet niet iedereen waarmee Patrick zijn vers afsloot. Het was de tekst (groot woord) van “Kalasjnikov”.  

Tijdens een gesprek in het laat – toen de club nog aan de andere, minder legale, kant van de Spikweg lag – ging het over de film “Underground” van Goran Bregovic. We vertrouwden Fred toe dat we zijn films waardeerden. Maar een grondige pesthekel hadden aan het zigeneurgejengel dat hij componeerde. En in het bijzonder aan het non-sensicale “Kalasjnikov” (https://www.youtube.com/watch?v=NYeLG0wG–k) uit die film. Een hoop half-rijmende woorden (vraag Uros even om het te vertalen) op linkserige Roma-strijdmuziek “by the numbers”. Die eer brachten aan de meest betreurenswaardige uitvinding van het laatste millennium: de AK-47.

In die tijd was het clubhuis ofwel stil, ofwel stond de radio op. Maar blijkbaar was er ook een cd-speler. Waar de volgende dag 1 cd’tje naast lag: de soundtrack van Underground.

Sindsdien liet Fred Kalajsnikov elke nacht zo luid mogelijk uit de boxen schallen. En wel op het moment dat hij vond dat we maar beter naar huis konden gaan. Echt fan van Bregovic werd hij toen bleek dat we dat ook echt deden.

Later werd het loeihard gespeeld als één van de vele interclubploegen een ontmoeting won, waardoor Bregovic stinkend rijk is geworden. Of zou geworden zijn, als Fred Sabam zou betaald hebben.

Om het bij de muziek te houden. Barman Sven is een vakman. Maar waar hij echt in straalt, is de muziekkeuze. Ik schrijf deze Vers met The War on Drugs op de achtergrond. En op het terras onder mij geen Lacoste-polo’s, wel een T-shirt met de cover van Bleach, de eerste plaat van Nirvana. De vorige barmannen en -vrouwen kenden hun vak ook. Maar kozen er jammer genoeg voor om de muziek te laten bepalen door een obscure firma met een “no worries 24/7 boring tennis-muzak”-garantie. Zelfs Piet N., die twintig jaar eerder non-stop puike plaatjes kon opzetten toen ik nog in De Plaza op de oude markt in Leuven woonde. Sonic Youth en Dinosaur Jr. zal je allicht ook wel eens horen op Stade Leuven of De Vloer, maar niet na elkaar. Op Lovanium zitten die met zekerheid niet in hun geleasde, amechtige mp3-computertje. Maar daar kunnen ze natuurlijk wel goed BBQ’en.

Op de valreep (het kan volgend jaar ook dienen), een extra toelichting bij het reglement (vooral voor Els R. en Caroline DM): aan welke kant je moet gaan staan bij het serveren is geen rocket science. Uit het reglement: “When serving in a standard game, the server shall stand behind alternate halves of the court, starting from the right half of the court in every game.” Je begint een spel dus rechts, serveert daarna links, dan terug rechts, … Men zou kunnen denken dat Els R. en Caroline DM moeite hebben met het verschil tussen links en rechts. Zoals mijn echtgenote. Als ik rijd, zegt zij hoe ik moet rijden. Omdat ik geografisch gehandicapt ben. Zonder GPS vind ik vanuit het Hellegat de weg naar huis niet meer (een paar honderd meter verder). Bram V. is zo vriendelijk om dan altijd even mee te fietsen tot ik er bijna ben. Waarvoor dank. Maar goed: de echtgenote. Die zegt na elke afslag: “Sorry, ik bedoelde de andere rechts”. “Links dus”. “Whatever, dat is een kwestie van conventie. Pietje Precies. Doe nu maar gewoon wat ik bedoel. Autist.”. Maar dat was dus niet zo bij Els en Caroline. Die kennen het verschil tussen links en rechts. Maar niet de regels. “Sorry. Ik sta aan de verkeerde kant. Het is 40 / 15, dus ik moet links gaan staan”. “Oei, het is denk ik 15 / 30. Ik moet rechts serveren”. “Ik denk dat het nu 30/30 is, want ik serveerde net aan de rechterkant”. Als je niet meer weet aan welke kant je de vorige opslag sloeg, heb je natuurlijk een probleem. Maar geen onoverkomelijk probleem. De eerste opslag is altijd rechts. Als het gelijk is, is het ook altijd rechts. Als er slechts 1 “punt” verschil is (0-15, 15-30, 30-40 of omgekeerd), is het links. Als er twee punten verschil zijn, is het rechts. Als er drie punten verschil zijn,  is het links. En wie een tie-break zou moeten spelen in de dames-reeks, mag er iemand van de tafel bij halen. En Piet N. mag dat uiteraard ook. Als u tot 7 speelt (en dus niet tot 5, 8  of 11 ?), zijn we overigens al erg tevreden. Zelfs met een tie-break tot 10 (enkel voor de dubbelreeksen, die er dit jaar niet waren, en dan enkel als vervanging van een derde set), zouden we kunnen leven.

Opvallend: verloren zonen en dochters keren elk jaar opnieuw terug naar Wezemaal tijdens het clubkampioenschap. Ofwel komen ze langs tijdens het clubkampioenschap, ofwel volgen ze via het wereld wijde web.

Volgend jaar doen we het voor de dertigste keer. Met dubbelreeksen en al. Wie intussen heimwee heeft, kan bij een knisperend haardvuur altijd terecht op https://versuitderaket.ckwezemaal.be. Dit jaar geen “redacteur van het jaar”, want teveel schrijvers kregen het maximum van de punten van de jury. Nogmaals een welgemeende dank aan hoofdredacteur Kris, die er ook dit jaar in slaagde om het beste uit zijn ploeg naar boven te halen.

Het gaat ons goed. Rest in peace, Fred.

Rudi Verbinnen en Bart Lemmens.

Beste verslezers,

vandaag is het de dag van de halve finales.. de dag dat de sterksten (of in deze fase van het clubkampioenschap de minst breekbaren) zich naar de finales mogen begeven.. Zoizo mag iedereen morgen nog eens weerkeren al is het om na verlies in de halve toch nog te kunnen strijden voor een podiumplaats.. Dit jaar echter geen kussen van Patrick of Chantal, zoizo wel een plaats vooruit in het WTC klassement..

Schrijf eens een vers, werd me gevraagd.. ik heb geen schrijverstalent.. mopjes vertellen.. doe ik liever.. misschien moeten we de vers maar eens beginnen met een mopje? (als david nu naast mij zat werd ik direct tegengehouden..;) Kennen jullie het mopje al van de 2 tennisballen?

Er zaten eens 2 tennisballen in een boom.. plots komen er 2 eitjes voorbijgevlogen .. ‘Hé ‘ roepen de tennisballen ‘hebben jullie zin in een dubbeltje?’ ‘Gaat niet’ zeggen de eitjes.. ‘ wij zijn op weg naar de kapper’ (tja, diegenen die mij kennen weten dat ik nu waarschijnlijk de enige ben die in een deuk lig 🙂 )

Maar goed over naar de orde van de dag: De halve finale dag start met een stevige match tussen Kris en Wolf , waar Kris (die met zijn leeftijd de gemiddelde leeftijd van de finales in deze reeks weet op te krikken) stevig weerwerk weet te bieden aan de bijna foutloze rally’s van Wolf .. en zo trekt deze laatste meestal aan het langste einde .. 6/2, 6/3.. al vind ik deze stand toch wat droger dan de match was.. Het veld ernaast gaat vrouwlief Dominique de strijd aan met Nikki en weet deze dan ook redelijk snel te overwinnen.. 6/1, 6/1

De andere halve finale van de heren recreatie wordt gestreden onder 2 jonge gasten, Arne en Arnaud, waar we iets agressievere tennis zien maar jammer genoeg ook maar met 1 winnaar: Arne

Ondertussen zijn de matchen buiten van start gegaan: In de superveteranen halve finale Edwin tegen Gert staat Walter zijn potentiele tegenstanders al te scouten, het maakt hem niet uit wie wint, als de match maar lang duurt! Bij de SV zijn er blijkbaar ook aparte regels.. vooreerst moest ik inkom betalen, ballen mogen 2 keer botsen en hulplijnen mogen ingeroepen worden om de stand mee te onthouden.. In ieder geval, de uitputtingsslag waar Walter op hoopte die kwam er niet, na een 6/1, 6/2 overwinning stapte Edwin nog goed geconserveerd van het terrein en kruipt zo mooi op tijd zijn bedje in om Walter morgen te kunnen verslaan.

Ons eigenste Kaatje tralalaatje bleef op center court weer haar rustige zelve en ondanks het mooie weerwerk van Tine krijgen we morgen weer de finale Kaat-Dominique voorgeschoteld (moet deze best al om 9u gepland worden zodanig dat die toch tegen 18u kan gedaan zijn?)

De langste match van de avond was Bram tegen Patrick.. De eerste set ging nochtans redelijk snel naar Bram , maar na een voorsprong in set 2 met 2-1 begon het te regenen.. ons voorzitterke kreeg water en begon helemaal te groeien.. slice tegen slice, van links naar rechts en van rechts naar links , Chantal bracht regelmatig nieuwe t shirts aan en zo moest uiteindelijk Bram er dan toch aan geloven..

Matteo tegen Nicolas en plots kwam er een hele meute jonge meisjes aandraven.. het testosteron van beide mannen ging duidelijk omhoog en ze lieten dan ook allebei ijzersterke tennis zien.. knappe rally’s maar ook hier kan er jammer genoeg maar 1 winnaar zijn en dit jaar was dat nog Nicolas.. Even een kleine teleurstelling bij Matteo maar laat ons zeggen: winnaars zijn niet de mensen die nooit falen , maar de mensen die nooit opgeven!

Bij de dames Elke tegen Liesbeth zagen we veel gelijkopgaande rally’s , hier gaat echter Liesbeth met de finaleplaats lopen..

In de match van Kurt B tegen Hans W wist Kurt het eerste uur Hans goed onder druk te zetten.. strategie want langer dan 1,5 uur op een tennisterrein is nefast want dan gaat de conditie peilsnel achteruit.. gevolg eerste set 6/0 en na een 4/0 voorspong in de tweede set begon de motor wat te vertragen, Hans wist even terug te komen maar uiteindelijk wist Kurt er toch nog voldoende kracht uit te persen..

Ondertussen zijn de laatste 3 wedstrijden van de dag gestart en krijg ik het eerlijk gezegd wat koud dus ik denk niet dat ik het nog trek tot het einde..

de 2 halve finales in de veteranen recreatie starten naast elkaar.. in de ene nemen 2 ex-volleybalploegmaten het tegen elkaar op.. Tim destijds de grootste van de ploeg tegen Michael, de kleinste van de ploeg.. mooie tennis en lange rally’s in de eerste set, Michael moet zelfs na ieder spel toegeven dat tennis ook serieus vermoeiend kan zijn ,na de 1ste set is het pijpke echter uit , onze bompa zou zeggen :Michael lijkt wel een bh aan de waslijn, het beste is eruit.. (sorry Michael, maar vrouwen weten heel goed wanneer mannen buitenspel staan) Ik denk dat ik wat slaapdronken word.. sewes word ik nog uit de familie gezet..

Enfin, ondertussen is natuurlijk ook Kurt tegen Hans aan het zwoegen, Hans die blijkbaar al eerder in de week te kennen had gegeven dat het allemaal nogal vlot ging in de recreatiereeks en al aan het berekenen was geweest hoeveel spelletjes hij juist kon verliezen om zodanig te stijgen zodat hij volgend jaar mee mocht strijden in de competitiereeks.. Toen ik vertrok was de eerste set wel binnen voor Hans , al had hij toch 3 spelletjes moeten prijsgeven aan Kurt.. bij het schrijven van deze vers om 10 na middernacht staat het resultaat nog niet op de site.. hopelijk heeft dit niet te veel implicaties voor Hans zijn ranking..

Om te eindigen nog de match Thomas-Jeroen: ook hier tennis van het hoogste wezemaalniveau! Thomas mag naar de finale, Jeroen mag strijden voor de 3de plaats!

En zo zit mijn vers erop.. laat mij misschien nog toe af te sluiten met een laatste tennismopje?
Een pastoor en een non zijn een partijtje tennis aan het spelen, de non slaagt de bal zo hard dat hij de pastoor raakt, hij valt op de grond en vloekt van de pijn ‘OOH lieve hemel’ roept de non, meneer pastoor laat mij u helpen’ , de pastoor heeft zijn handen krampachtig in zijn kruis gevouwen en zegt ‘neen laat maar’ ‘Toe’ zegt de non, laat mij u toch helpen, god zal mij straffen als ik u laat creperen van de pijn’ .. ‘Goed dan’ zegt de pastoor.. De non haalt aarzelend de handen van de pastoor weg tussen zijn kruis , opent de broek en begint voorzichtig zijn kruis te masseren ‘En, gaat het al wat beter mijnheer pastoor’ ‘Euh ja , zegt de pastoor verlegen, maar ik denk dat mijn duim nog steeds gebroken is’

Amen en Slaapwel!

Succes aan al de finalisten morgen!
An W

Wat hebben we de voorbije dagen geleerd? 

• Alle spelers die zonder verliesmatch de basistabel van een recreatiereeks overleefden, mochten hun geluk gaan beproeven in de bijhorende kompetitie reeks.  Slechts 1 speelster overleefde dat avontuur.  Proficiat Erica B!  De anderen vlogen onverbiddelijk terug naar de recreatie.  Toch een eervolle vermelding voor Arnoud S, die Hermes verraste met een verschroeiende start en onmiddellijk 0-2 voorsprong nam..  Helaas voor hem werd daarna het opslagkanon in actie gebracht.  Vanaf nu kan niets Arnoud nog van de wijs brengen in de recreatiereeks.  Hij zal die waarschijnlijk dus winnen.  Bedankt Hermes!
• De Hagelandse Academie levert goed werk. Kijk maar eens naar de eindtabel van de HR reeks. 5 van de 8 kwartfinalisten waren tieners. In de halve finales zelfs 3 op 4!
• Het verhaal van “The boy who cried wolf” (of was het “The boy wolf who cried”?) blijft duren.  Chapeau voor onze jongste deelnemer hoor.  Dat wordt de komende jaren een kanshebber om de HK reeks te winnen.  Vandaag pakte hij in de HR reeks de scalp van Nico, morgen waarschijnlijk die van ondergetekende.
• We zien Bie bijna elke dag dubbelen, steeds met andere partners.  Is ze misschien haar eigen Dubbel Surprise reeks aan het spelen? 
• Het tijdstip waarop de voorzitter zijn matchen speelt blijft een groot mysterie.  Ik heb de voorbije weken al drie keer geprobeerd een match van hem te zien, maar ofwel is ze al gespeeld op het aangekondigde uur, ofwel ben ik te vroeg…  Ook vandaag stond hij geprogrammeerd in VK 18:30 en in HK om 18:45.  Hebben ze hem gekloond?  Hopelijk hebben ze zijn kloon ook een GSM gegeven, want Patrick telefonisch bereiken is soms bijna even moeilijk als een game winnen tegen hem. 
• Mijn sparring partner Frank “The Tank” Vandaele loopt al 2 weken kreupel, maar slaagt er toch telkens nog in het laatste restje energie uit zijn lijf te persen.  De EHBO kist is er al aan te pas moeten komen, toen hij 1 van zijn typische vintage “linkshandige dubbel geschroefde backhand slices” inzette te dicht tegen den draad, en daarbij zijn arm sneed aan een uitstekend ijzerdraadje.  Vandaag speelde hij nog een laatste match tegen Jeroen “adje voor de sfeer” De Wolf, die hem uit zijn lijden verloste. Sparren zal er de komende weken waarschijnlijk niet inzitten, dus wens ik hem via deze weg alvast een spoedig herstel toe, hopelijk met een dagelijkse Balinese massage binnenkort. 
• De buiten terreinen zien enorm af.  Eerst zorgde de regen ervoor dat een groot deel van de gravel wegspoelde, daarna blies de stormwind de rest weg.  Vooral eergisteren werden menige windhoos gesignaleerd op terrein 10!  Nu komen dus overal de kiezels van de onderlaag tevoorschijn. Als de erosie zo blijft doorgaan, komt er binnenkort misschien een prehistorische nederzetting tevoorschijn aan ’t Hellegat…  Indien dat zou gebeuren, gelieve snel wat gravel van de kant erover te vegen, en zeker niet naar het ministerie van cultuur te bellen of ze leggen misschien ons kampioenschap stil om dit verder te onderzoeken…

Maar genoeg gezeverd.  Wat gebeurde er vandaag op onze geteisterde terreinen? 

• Mieke en Dominique mochten de spits afbijten.  Dominique heeft in 2 weken nog maar 2 korte matchen mogen spelen, en kruipt thuis de muren/palen op, terwijl haar mannelijke huisgenoten al “double digits” aantal matchen op de teller hebben staan.  Ze was zo hongerig naar de bal, dat ze Mieke een “double bagel” aansmeerde.  Beste comité, uit naam van vele mannen met hetzelfde probleem thuis, gelieve volgend jaar een extra reeks te voorzien (bv. VV – Vrouwen Veteranen, SVV – Super Vrouwen Veteranen, …).  Of Bie, nodig hen eens uit voor 1 van uw Dubbel Surprise matchkes aub!
• In de vooravond won Edwin zijn kwartfinale tegen Eddy. Ik kwam te laat aan om Edwin in actie te zien, maar kon zijn geweldig aanstekelijke lach wel de rest van de avond horen bulderen over de ganse club!
• Ik mocht getuige zijn van de toss bij een damesmatch. Wij mannen spreken tijdens zo’n toss meestal over “berg of dal” en “boven of onder”. De vrouwen kiezen blijkbaar tussen “kort of lang”. Jullie mogen 2x raden wat de dame in kwestie koos. Ongetwijfeld vindt Bart hiervoor ooit in het tennisboekje van Freud een verklaring.
• Walter en Wim waren mooi assorti. Voor de liefhebbers: beiden hadden een appelblauw zeegroen shirt aan, zwarte shorts en kousen, en blauwe tennisschoenen. De match was dan ook zeer close. Ze kantelde na set 1 toen Walter plots zijn truitje uittrok, en Wim hoopvol vroeg “Gade stoppen?” maar het antwoord luidde “Neen, gij?”. Walter trok daarop een Agalev-groen shirt aan, en won uiteindelijk een lange tweede set.
• Erica en Nele begonnen op terrein 11 aan hun opwarming en sloegen bij de eerste balwisseling al een splinternieuwe bal in het bos naast het veld… Er waren helaas geen kinderen in de buurt om door het dichte struikgewas op zoek te gaan. Tijdens de match hielden beide dames de bal mooi binnen het veld. Erica iets meer, ze won dan ook.
• Tine tegen Nathalie was een strijd tussen twee stijlen. Tine startte sterk, maar Nathalie speelde de ene mooie lob na de andere, waardoor de eerste set nog heel spannend werd.
• Patrick V en Tom VDE speelden zoals verwacht een uitputtingsslag. De toeschouwers kregen waar voor hun geld, met o.a. een record slagenwissel van minstens 81 keer heen en weer (waarna ik de tel kwijtraakte, en zij de score niet zeker meer wisten. Dat komt ervan, als je zo lang over 1 puntje speelt. Wij mannen kunnen geen 2 dingen tegelijk, en zeker niet als het zo lang moet duren). Meestal trok Patrick aan het langste eind, maar het spel was veel closer dan de score deed vermoeden. Wanneer Patrick zijn tweede match van de avond zou spelen tegen Thomas kon ik alweer niet achterhalen, dus daar gaan we niet op wachten.
• Linde zette veel druk tegen Niki, maar die traint regelmatig met Charis en Charon, en weet daar dus wel raad mee. Mooi tennis van beide jongedames!
• Helaas kon ik niet blijven voor de late shift, en miste dus een aantal topmatchen van onze beste competitiespelers. Mijn excuses daarvoor. Ik moest echter gaan supporteren voor VK Wakkerzeel (de beste Veteranen voetbalploeg van onze streek, zoals ik vorige week al schreef) tegen Korbeek-Sport, de ploeg waar ik de jeugdreeksen doorliep en daarna in de eerste ploeg pinten leerde drinken. Top-voetbal na een dagje top-tennis dus!

Tot slot, zou ik graag het team van schrijvers van het vers van dit jaar bedanken.  Het was een eer en een genoegen met jullie samen te werken.  “Anciens” Ief DS, Eddy DB, Hilde W, Patrick VDR, Tom V, Kurt B, Dominique G en Kris V, bedankt voor jullie jaarlijkse bijdragen.  Ze hebben ons allemaal weer in die typische CK sfeer gebracht, ondanks de moeilijke omstandigheden.  Toch wil ik vooral “debutanten” Bart L, Elke V, Patrick V en An W extra bedanken.  Fantastisch dat jullie de lege plaatsen in de kalender wilden opvullen met 4 mooie verzen.  Hopelijk volgen nog enkele andere verborgen talenten jullie moedige voorbeeld volgend jaar zodat ik met een gerust hart de fakkel kan doorgeven!

Kris B.

Ondertussen zitten we overal in de eindtabel en valt het clubkampioenschap in zijn definitieve plooi. Tijd om nog even stil te staan bij het overlijden van mijn papa en erevoorzitter Fred, want laten we wel wezen, zonder Fred zou er geen clubkampioenschap geweest zijn. De filosofie van het clubkampioenschap 30 jaar geleden vindt zijn oorsprong in de samenwerking tussen Toine en Fred. Ze vonden elkaar in wat ze wilden bereiken met de club en het kampioenschap. Ik wil bij deze dan ook Toine bedanken voor wat hij gerealiseerd heeft maar vooral voor de jarenlange vriendschap met Fred en al die onvergetelijke momenten. Om de geest van de beginjaren nog eens tot leven te brengen wil ik graag nog een passage hernemen uit een van de verzen uit de eerste jaargang. Het is meteen ook een ode aan alle vrijwilligers die zich inzetten voor de club en het clubkampioenschap.

HULDE aan al de deelnemers en de vele steunpilaren van WTC

“Niemand spreke anders voor zichzelf dan door zijn werk”, en dat geldt NIET alleen voor Toine.  We hebben ervaren op welke paraatheid van vrijwilligers we op willekeurige tijdstippen al zijn kunnen terugval­len.  Zo evident is dat allemaal niet, en tóch zijn er dagelijks verschillenden die zich inzetten tot het welslagen van ons clubtor­nooi.  Eens te meer zien we dat kalmte enorm veel tot stand brengt, haast ongemerkt doet elk zijn werk, en dat geeft nu juist de sfeer weer van onze club: alles op zijn tijd, niets geforceerd, niemand dwingen, het komt allemaal wel vanzelf, dat groeit zo. De kameraad­schappe­lijke sfeer is hier enorm!  Het aantal bereidwilligen dat tussen de regenbuien door de terreinen helpt draineren is talloos.  Sommigen presenteren zich om de permanentie te verzekeren aan de inschrijving, anderen presenteren zich zomaar om hun tennisvriend in te spelen, in afwachting van de tegenstrever, die wat oponthoud heeft.  Gezien de late tijd­stippen waarop sommigen matchen helaas moeten doorgaan, be­staat er een solidair gevoel van niet alleen te zijn, altijd al was er publiek.  Moest men in de keuken bvb. in onverschil­ligheid onze brochettekes bakken, of onze mosseltjes koken, of noem maar op – wat al lekkers heeft men niet geprepareerd – het zou ons nog bitter smaken bovendien, en het zou onze honger maar half stillen.  Het klinkt ongelooflijk, maar ’t is waar en nog wel HIER in Wezemaal! Het moet in ons hoofd niet opkomen om te zeggen: “Ik ga morgen naar de tennis”, maar: “Ik ga morgen NIET naar de tennis”.  Want dat laatste zou dan een uitzondering betekenen als het overslaan van een maaltijd of van een dutje.  Tijd hebben betekent immers tijd willen heb­ben.  Het allerbeste wat een tennisser voor d’ander kan doen blijft toch nog altijd wat hij voor die andere speler IS.  We voelen hier de echte kameraadschap, we maken deel uit van éénzelfde groep, en we bestormen dezelfde top, die we, wie weet, samen bereiken, allemaal worden we nog (club)kampioenen.  Al hebben we soms wat pech veroorzaakt door hemel­water, of, voor sommigen misschien door minder gelukkige loting, weet dat tegenspoed de diamant is waarmee de hemel zijn juwelen slijpt!  Elke match heeft men tot hiertoe durven aanvechten, zonder enig haatgevoel voor de rivaal, of zonder bang te zijn voor een mogelijke nederlaag, want iedereen die meedoet WEET dat het een fijne en aange­name beleving is.  De glimlach van elk kost minder dan elektriciteit, maar geeft ons evenveel licht (hoewel de pleinverlichting er best mag wezen, zolang de friteuse niet opstaat uiteraard …). We appreciëren erg de soepelheid van de deelnemers, en ook hun stiptheid, ook Nel­son’s geluk was nl. hieraan te danken, dat hij de klok altijd ’n kwartiertje vóór was!  We danken u allemaal om uw enthoesi­aste deelna­me, doe zo voort.

Ondertussen werden er ook al heel wat kwartfinales afgewerkt vandaag. Proficiat met jullie halve finale plaats Walter, Wim, Arnoud, Liesbet, Gert, Kaat, Hans, Kurt, Arne, Kurt, Michael, Bram en Kris !!!

En als afsluiter:

Cigani! Juris!!! 1-Boom, boom, boom, boom, boom…………….. kutz, kutz ehy jaBoom, boom, boom, boom, boomKana hi naj kutz, kutz ehy jaDevla, …………………Devla, ………………..Devla, mi dzav te mange an(do) for?Jek bar? kalashnikovKalashnikovKalashnikovKalashnikov, kalashnikovEeeeeeh… Boom, boom, boom, boom, boom…………………………………………. Dalakovac, Markovac, Mala Krsna, Lajkovac, Caje, suje, ajde, hopaaaaa

Patrick

Gisteren kregen we de eerste vers van Elke geserveerd. Ondanks het vele groen dat er rond lag was het smaakvol artikel. Het privéleven van Bart en haarzelf wekte toch wel wat interesse. Mij waren die verstommende momenten tijdens haar passage alleszins nog niet opgevallen, dus toch effen Bart gecontacteerd en geen paniek Elke, hij komt nog genoeg aan trekken toe.
Wat betreft je opvoedingsadvies, ik heb hier ook al volwassenen gezien die in aanmerking komen voor een gratis beurt , al noemen we dit misschien toch maar beter een sessie.

Eergisteren een leuke quote gehoord van Wim DW die Ief droog naar huis speelde… Tja als ik goed gespeeld zou hebben had den Ief toch nog wat spellekes minder gewonnen 🙂
Ik weet niet of het voor het lachen was want hij had zijn mondmasker aan. Ief trouwens ook dus ik weet ook niet of die zijn tanden bloot lachte of ze stuk beet van razernij ?

De matchen van vandaag dan maar…
Wim veegde Wouter in “no time” van het veld . Het kwam niet los zei Wouter maar volgens Wim kwam het doordat hij zo ’n imposante verschijning is met torenhoog sexappeal . De waarheid ligt zelfs niet in het midden.
Geert Verbiest begon het tornooi goed met telkens een overwinning in 3 sets maar nu begint de motor wel te sputteren. Kansloos ten onder tegen Jens.
Linde DW nam het op tegen de iets forser gebouwde Amber. Beiden hadden wat last van pijntjes maar Linde haalde het in 3 sets. Dikke pluim voor het jonge veulen.
Matteo haalde het met 7/6 7/6 van Ruben, maar toch wel een sterke uitslag voor Ruben vond ik.
Nele , van den Beyne blijft ook doorrazen en klopte Goedele. Laatstgenoemde kon de nederlaag blijkbaar moeilijk verwerken en vertrok, naar verluidt, met een lang bakkes huiswaarts. In dit geval vervalt dus het recht op een verliezersbonneke. Met de regels van “fair play” wordt er in Wezemaal niet gelachen.
Mieke won voor mijn part, verrassend in 2 sets van Sarah M.
Hermes, beter gekend als Herminator, begon als een wervelwind tegen Frank Vandaele, who else ? 5/1 voor en dan begon de motor al wat te sputteren. Die set haalde hij nog binnen met 6/3 maar dan kwam “Francis” gravel in het eten gooien. De wind wakkerde aan waardoor Hermie voorstelde om in de hal verder te spelen. Frank is natuurlijk ook niet van gisteren dus die sloeg het aanbod wijselijk af. Hij gaf enkele malen de indruk om te moeten stoppen wegens helse pijn aan de lies, of toch iets wat daar in de buurt ligt, maar speelde echter dapper verder alsof er niets aan de hand was. De natuurelementen waren hem en zijn spel goedgezind en Hermie zag de bui die vannacht over het land trok al hangen. Waar Frank die miraculeuze krachten voor herstel vandaan haalt is alsnog een raadsel. Misschien is het een goed idee om vanaf nu ook reizen aan te bieden naar Lourdes ipv Bali .

Vandaag kwam ik zelf ook nog eens aan spelen toe, op terrein 7. In ’t begin van het tornooi kon je nog faken dat je er nog in zat, maar ondertussen weet heel ’t Hellegat dat de 7 en de 8 enkel beschikbaar zijn voor de losers die er al uit gekegeld zijn of de watjes die niet durfden mee te spelen, om welke reden dan ook. Ik heb al meerdere versies mogen aanhoren. De beste kwam van mijn buurman Johan L. die niet had ingeschreven omdat hij de zaterdag van de finales toch niet zou kunnen spelen. Zo ver denk ik al jaren niet meer vooruit.
Onze match trok toch wat kijklustigen. Dit kwam vooral omdat je in die hoek goed uit de wind zat , maar ze kregen waar voor hun geld. Jammer genoeg kwam ons duel abrupt aan zijn einde . Mijn maatje Deevid kwam zwaar ten val door een struikeling over het sleepnet en belandde in de omheining. Gekreun alom, schouder uit de kom, neus en tandvlees kapot. Delphine zag er zelfs beter uit na haar kamp tegen Katie. Gelukkig konden we rekenen op medische bijstand van Manu die de arm terug in de juiste positie kreeg.
Frank , de fluitspecialist was er ook als de kippen bij maar die diende gelukkig niet in actie te komen. Vrouwtje Isabel werd stante pede opgebeld en beloofde ons om haar ventje ne keer goed te soigneren. Veel moeten we ons daar niet bij voorstellen . Als ze hem proper in bed gekregen heeft zal het wel goed geweest zijn.
Er viel trouwens nog een gewonde te bespeuren. Toon, die zich niet had ingeschreven uit voorzorg voor een of andere blessure, kwam aandraven met een gehavende vinger.
Bord uit de kast genomen, laten vallen, snel willen opvangen, bord in scherven kapot tegen het aanrecht en snee van 3 cm in de vinger. Mannen en koken, het gaat zelden goed…
En zo duiken we de nacht in…

Voelie

“Schat, wil jij volgende week eens een Vers uit de Raket schrijven? Ze hebben volk te kort en jij kan toch goed schrijven.” Het is dat ik niet veel gewoon ben, want met zo één klein complimentje over mijn schrijverstalent heeft mijn teerbeminde echtgenoot mij kunnen overhalen. “Hoe moet ik daaraan beginnen?” Vroeg ik. “Lees nog eens de vorige Verzen”, zei hij. Ik moest er niet veel lezen om te beseffen dat hij mij erin geluisd heeft. Mijn schrijverstalent beperkt zich tot verslagen, persberichten, artikels met opvoedingsadvies (wie last heeft met zijn al dan niet tennissende kroost, mag mij altijd aanspreken), memoranda…. Maar die proza die mijn collega-vers-uit-de-raket-schrijvers uit hun pen toveren, daar zal ik toch nog even voor moeten oefenen. Bananen, palen, Freud, sliceballen, de fysieke paraatheid van de spelers… geen enkel onderwerp gaan ze uit de weg. Ook 20 matchen op één avond bekijken en daar dan (soms) nog iets zinnigs over vertellen, doen (sommigen) vlotjes.

Ik heb nog even geprobeerd bij de wedstrijdleiding om het format voor één dag aan te passen. Als professionele woordvoerder kan ik het namelijk goed kort en bondig uitleggen voor een camera of microfoon, maar gezien de lage inschrijvingsgelden door het afschaffen van de dubbelcompetitie, was het budget op om VTM in te huren. Zelfs ROB kon er niet meer af. Het is nochtans armoe troef in de sportverslaggeving sinds corona, dus dat zou de kijkcijfers hebben kunnen opkrikken. Een waardig alternatief voor Roland Garros of Wimbledon. Djokovic had voor de zomer al een poging gedaan om iets op poten te zetten, maar hij was beter eerst advies komen vragen aan ons onvolprezen wedstrijdcomité over het corona-proof organiseren van tennisevents. In Wezemaal loopt alles gesmeerd en zijn er nog geen coronaslachtoffers gevallen. Na het dubbeltornooi, kan hij de anderhalvemeterterrastafels voor een zacht prijsje huren. Sven zal ze eerst ontsmetten.

Voor we naar het tennis overschakelen wil ik graag aan iedereen vragen om te stoppen met het vreemde gedrag op het terras. Sinds mijn teerbeminde echtgenoot een Vers uit de Raket schreef, verstommen de gesprekken als ik langskom en kijken mensen snel een andere kant uit. Naar verluidt barst daarna de discussie los of de man in kwestie een Freudobsessie dan wel een seksobsessie heeft. Er zijn zelfs kwatongen die beweren dat hij thuis niet aan zijn trekken zou komen. Ik zou die discussie hier kunnen uitklaren, maar ik ga dat niet doen. Want, dixit BL, “de Vers is wel niet de plek voor persoonlijke afrekeningen”.

Over naar de matchen. We zitten al in de tweede week en de eindsprint is duidelijk ingezet met veel inzet van de spelers en weinig droge 6/0 cijfers. De eerste match die ik zag was die tussen Nathalie en Nele: een leuke, gelijk opgaande match waarbij Nele aan het langste eind trok. Een paar velden verder had Nico drie sets nodig tegen Jasper.

Op terrein 5 en 6 gaven de superveteranen ondertussen het beste van zichzelf. Rudi bewees dat hij niet alleen goed kan plannen, maar ook goed kan tennissen en ook Eddy trok aan het langste eind. Voor Paul en Ronny zit het er op. Zij mogen terug op de kleinkinderen gaan passen.

Lang heb ik in de vooravond niet kunnen kijken, want ik moest zelf spelen. Tegen Linde DW dan nog. Een match die bewijst dat zelfs als je zwaar verliest, je toch nog content kan zijn met de match. Af en toe eens een mooi punt kunnen maken tegen zo’n jong tennistalent maakte me blij. Er komt een tijd – in de niet zo verre toekomst – dat zelfs de beste speelster al een goede dag moet hebben om haar te verslaan.

Aan de grote glimlach op Kurt S. zijn gezicht te zien bij elk gelukt dropballetje, was dat ongeveer hetzelfde gevoel dat hij had in zijn match tegen Joeri. Hij werd naar huis gespeeld met een droge 6/0, 6/1.

De kleine broer van Linde speelde eerder op de avond tegen voorzitter Patrick. Wolf mag – net als mezelf – tevreden zijn over zijn verloren match. Voor wie morgen liever naar het VTM-journaal kijkt in plaats van naar het tennis: ik pleit daar voor een maximumfactuur in het onderwijs. Maar dat is een vergissing: dan heeft Wim DW nog meer geld over om extra tennislessen voor zijn kinderen te betalen en dan heeft de rest van de spelers geen kans meer in het clubtornooi.

David V. heeft bijna zijn raket opgegeten in een match op het scherp van de snee tegen de Frank VD die heel zijn trukendoos boven haalde. Een punt tegen Frank is nooit gewonnen tot de bal in het net of buiten vliegt. Frank trok aan het langste eind in een fysieke uitputtingsslag.

Ik heb daarna een half uur verspeeld aan wat ik dacht de topmatch van de avond te zijn: Thomas VB tegen de jonge Vosswinkel. Maar dat bleek een match uit het tornooi van Stade Leuven te zijn, waar het ondertussen te hard regende om nog te kunnen tennissen. In Wezemaal bleef het nog wat droog, maar lang bleef dat niet duren.

In de tennishal kwam Erica B. na een aarzelende start toch op dreef. Erica promoveerde uit de recreatiereeks en maakte het Britt lastig met haar knappe voetenwerk. Maar Britt verstaat de kunst om de meest moeilijke ballen toch nog binnen te houden. Ze behaalde daarmee in drie sets de overwinning.

In de laatste match die ik zag, nam Xander wraak voor een twee jaar eerder verloren match tegen Wouter. Hondje Tess zorgde dit keer voor de mentale rust op de bank en in het hoofd van Xander. Misschien kan Wouter volgende keer zijn kat meebrengen.

Elke Valgaeren

Het is de laatste tijd al seks wat de klok slaat op Wezemaal. Dominique en haar paal, Bart en zijn Freudiaanse hersenspinsels waar menig onvoorbereid lezer zich in verslikte. En warempel: ik kom op een onschuldige zondagmiddag aan in het zonovergoten Hellegat tijdens de match tussen Tom VDE en Walter M. waar het scorebord 4-1 in het voordeel van Tom staat, en het eerste dat ik hoor is Tom VDE die zegt: “Walter, ge gaat een banaan te weinig hebben”. “Dat zegt mijn vrouw ook altijd”, hoor ik Kris B. gniffelen, waarop Walter grommelt “dat moet ge tegen mij niet zeggen” en hij meteen remonteert tot 6-6. Na twee onnodige foutjes van Walter in de tiebreak 7/6 (7-5), 6-3 voor Tom VDE. Die laatste is het soort speler waar je elk punt 7 keer moet maken. Een mogelijke strategie zou kunnen zijn om alles rustig terug te kloppen tot Tom de fout maakt. Een fysieke uitputtingsslag dus. Alleen, Tom VDE is ook nog eens het soort speler dat voor zijn match al een marathon heeft gelopen, 60 baantjes heeft gezwommen, naar de zee en terug is gefietst, en passant nog de kelder van de buurvrouw heeft gewit en dan nog steeds zo fris als een pasgeboren kuiken op het plein komt. Een onbegonnen zaak dus.

Op hetzelfde ogenblik was Patrick op het terrein ernaast tegen de technisch zeer begaafde Stef L. bezig. Hoewel Stef de perfecte slagen uit zijn hoed toverde, kwam het winnersinstinct van Patrick bovendrijven. Patrick slicete de ballen zo scherp dat die gewoon in de gravel verdwenen om er nooit meer uit te komen. 6-1, 6-2 voor onze voorzitter.

Door deze twee topaffiches konden wij helaas niet zien wat er zich op terrein 5 afspeelde. Gelukkig was dat ook niet nodig, want wij konden de match ook perfect louter op het gehoor volgen. Sandra T. versloeg Liesbeth C. in een spannende driesetter 6-2, 2-6, 6-3. Sandra is in the winning mood de laatste tijd.

Ook al in een driesetter versloeg linksepoot Wim D. intussen Emmanuel D. met 6-1, 1-6, 6-2. Lefties do it better, zeggen ze. Ja, als je er over nadenkt. Er zijn wel wat linkse rakkers op onze club en ze doen het uitstekend. Een diepgravende studie dringt zich op, maar dat is voor een volgende vers.

Op terrein 11 startte intussen een match om duimen en vingers af te likken. Een vos tegen een wolf. Matteo V. tegen Jeroen De W. Het technisch vernuft van Matteo was een streling voor het oog. De rust en klasse van Jeroen al even impressionant. De ontgoocheling van Matteo was begrijpelijk na een 6-2, 3-6, 6-2 nederlaag, maar deze jongen heeft nog heel wat in zijn mars, dat is duidelijk.

Alsof dit alles nog niet genoeg was, stond er een nog jongere wolf te trappelen op het aanpalende veld. Zowel Arne V. als Wolf DW hadden elk al 2 matchen achter de kiezen vandaag maar dienden noodgedwongen nog een match tegen elkaar af te werken. Tijdens de eerste twee sets lieten ze elkaar alle hoeken van het veld zien: 2-6, 6-3. Een derde set moest uitsluitsel bieden. De vermoeidheid sloeg toe bij Arne die op een wip een 5-0 achterstand opliep. Mentaal sterk knokte hij zich echter terug in de match tot 5-4 tot wanhoop van de jonge Wolf die echter heel slim even rust probeerde te zoeken om vervolgens met 6-4 te zegevieren. Knappe match van beide youngsters!

Nicolas ‘Willy’ G. en Ken L. lieten intussen staaltjes van hogere tenniskunst zien. Ken spreidde prachtige volleys tentoon, maar moest tegen magistrale Nicolas het onderspit delven. 6-1, 6-3.

Isabelle U. en Kathleen H. speelden een knappe wedstrijd met lange rally’s waarin Isabelle uiteindelijk de duimen moest leggen met 6-2, 6-0, waarop de Voelie Academy zich meteen spontaan aanbood om via een gratis beurtenkaart de slice-skills te spicen.

In de wandelgangen vernamen we trouwens dat de CEO van de Voelie Academy zich zelf voor de Winterlessen heeft ingeschreven, om op die manier ons trainerskorps toch in te wijden in de slice-ologie.

Op het gezellig drukke maar niettemin Coronavrije terras lieten wij intussen nog meer interessante wetenswaardigheden optekenen. Zo stelde Walter M. dat het er bij tennissen op aan komt om “op tijd te vertrekken”. Omwille van die uitzonderlijke gave – het moet gezegd: je ziet Walter amper bewegen op het veld en toch komt hij overal op tijd bij de bal aan – noemt men hem naar eigen zeggen ook soms de “Martin van den Aldi”.

Na al dat moois op deze voorlaatste zondag van de zomer, lijkt het ons gepast om toch nog even stil te staan bij de dingen, dit keer niet met het vrouwonvriendelijke “Onze Federer” maar met een genderneutrale geloofsbelijdenis.

Samen:

Wij geloven in Tennis Wezemaal, de almachtige club in de Spikstraat,

Schepper van hemel op aarde.

En in Patrick, onze snelvoetige Voorzitter

die altijd te vinden is voor een witte van Hoegaerden,

club gesticht door onze recent ontvallen oervader Fred en zijn Lily;

waar de leden elkaar vinden tussen Pontius en Pint,

geblesseerd, gewonnen of verloren;

allen neergedaald in het Hellegat,

waar ze in de tweede helft van augustus allemaal verrijzen;

om elke avond op te varen richting hemels nat,

en zit aan de rechterhand van Rob, zijn almachtige Denise;

waar Sven zal komen laven de hongerigen en de dorstigen.

Wij geloven in Tennis Wezemaal;

de club met de meeste interclub-titels van het land,

de gemeenschap van de dubbel-surprise;

de vergiffenis van de zoete zonden na de zoveelse kater;

de verrijzenis van het lichaam na alweer een dekselse tenniselleboog;

het eeuwig leven.

Amen.

Op naar de slotweek van ons clubtornooi : vanaf nu draait het om de knikkers en de eeuwige roem. Toedels.

Tom Vanraes

Wat hebben we geleerd?

1. Dominique houdt van palen en is volgens Kris een kenner.
2. Ik moet nog veel leren over Freud om weer bij te zijn!
3. Het aantal “mankepoten” en het aantal forfaits stijgt.
4. Het was vandaag een slechte tijd voor serveerders .
5. Er worden veel voetfouten gemaakt, die hier niet bestraft worden.

Eén van de mannen in vorm (Joeri VDM) ging op zijn elan door en zette de technisch begaafde Koen M opzij. Teveel winnen heeft ook wel zijn keerzijde wanneer je in 2 reeksen zit. Hij besloot dan ook ff te geven voor in zijn zwaarste reeks.

Op T11 ( lang voor de regenbui het terrein verzopen had) speelden Bart Lemmens en Philippe Dalcq een aangename partij waarbij Bart lang stand hield, maar zijn foutenlast toch iets hoger lag. Op het ernaast liggende veld 10 werd er bij de start in het Oost-Vlaams met Philippe gecommuniceerd. Later deed hij dat vooral met zichzelf hoewel dit niet nodig was voor Jens C. om de buit gemakkelijk binnen te halen tegen Dirk Vdb.

Een lange partij met degelijk en braaf academisch tennis kregen we te zien tussen Els Renders en Caroline De Meester. Jaren geleden kreeg ik eens te horen dat je pas aangenaam tennis speelt wanneer je de bal naar mekaar speelt ipv mekaar te plagen met ballen naar de uithoeken. Deze dames waren echt lief voor elkaar. Soms wou Els zelfs verder spelen als ze het punt reeds gemaakt had. Ze won zeer nipt…. zoals het hoort!

Een plotse hevige regenbui!…. en iedereen binnen!

Grety Van Peel , met angst om op een jonge tegenspeelster te vallen, maakt korte metten met Dorien.

Daarnaast kregen we Rudi De Becker en Eddy Heylen aan het werk met wervelend tennis. Ze stegen boven zichzelf uit met mokerslagen en zeer weinig fouten. Men vertelde het voort… en er kwamen supporters kijken hoe Rudi de set won. Dit kon niet blijven duren! De 2de set ging wat minder heftig en de derde was spannend, maar zowel de opslagen als de returns waren hun punch kwijt. Beiden hadden teveel krachten verbruikt en Eddy won de partij waarin de spanning tot de laatste minuut erin bleef.

Bui weg; terreinen droog en we spelen weer buiten.

Op T8 kregen we nog maar eens een lange partij tussen Emanuel Devolder en Tijs Delabastita. Alles diep, vrij hard, milimeters naast of op de lijnen en met wisselende kansen. Tijs kreeg steun van vriendin Erica, die Valérie P in snelheid nam en hierdoor kon komen supporteren. Hij liep uit tot 4/1 in de derde set, maar verloor toch nog de 3de set met 7/5

Op T10 stonden inmiddels al meer dan 2u30 Jan Verschueren (een beetje mankend ) en Geert Verbiest hun laatste krachten op te gebruiken (het racket viel meermaals uit de hand), maar het was toch dat racket dat voor Geert de verlossing in 3 sets bracht.

Het miezerige weer lokte niet veel toeschouwers meer, maar Wim DeWachter en Ief Desmet begonnen eerst wat aarzelend, maar nadien vinniger te spelen. Wim noemde zichzelf wel een Jeanette, maar won met meer lef de wedstrijd.

Spijtig dat de topper tussen Gert Martens en Frank Vd zo laat was… en uw schrijver het te fris kreeg om Gert te zien winnen…..

Uw vers-schrijver wenst jullie een goede nacht en beter weer!

Eddy de Backere

!

Gegroet, tennisvrienden.
Van ons moet u vandaag geen vuilbekkerij verwachten. We hebben gisteren en eergisteren reeds meer dan voldoende mogen vernemen over enerzijds de palenobsessie van Dominique G. en anderzijds de algemene seksobsessie van Bart L., niet? Bovendien, voor een dezer staat ons ook nog het vers van Voelie te wachten.
Tennis dus. Er stonden vandaag weer heel wat krijgers van vele veldslagen op het wedstrijdschema, dit in weerwil van de onbeschikbaarheid dit jaar van hun favoriete speelterrein, de toog.
Bij aankomst zagen we meteen veteranen Jo V. en Walter M. het elkaar moeilijk maken. Bij 4-4 nam Walter na een spannend game een voorsprong, waarna de veer bij Jo gebroken leek en hij steeds meer schrik leek te krijgen van zijn eigen schaduw, met een 6-4 en 6-2 tot gevolg. De grijns van Walter was breed, hij wilde nog wat zout in de wonde strooien door in bloot bovenlijf het terrein te gaan vegen maar zag daar, na een hoofdschuddende opmerking van David V. die op het terrein ernaast ging beginnen, toch maar vanaf. Op terrein 11 had Nathalie Ch. ondertussen met enige moeite Barbara D. geklopt. We waren blij achteraf Barbara gezond en wel op het terras aan te treffen, want haar door de warmte rood aangelopen gezicht – we zagen geen verschil met het rode klepje dat een setwinst aangeeft – deed het ergste vermoeden!
Op terrein 10 nam Rudi B. de maat van Tim H., die met rugnummer 66 speelde (?). Wijzelf kennen alleen het nummer 666 (als dat van the Beast), maar Domi G. of Bart L. zullen er vast wel een betekenis aan kunnen geven.
We lieten Denise ons een bordje lekkere chili con carne voorschotelen en genoten tijdens het verorberen daarvan van een potje puik damestennis met Amber W. vs Kaat V. De typische, wat gelepelde Kaat-forehand herkennen we uit de duizend, en ook Amber beet er zich de tanden op stuk, weliswaar na stevig weerwerk en een saldo van 7-5 en 6-4.
De snelste overwinning van het clubtornooi stond ondertussen op naam van Eddy Ph., die bij een 1-1 stand tegenstander Luc DW geblesseerd zag opgeven. Rond 20 u startten Tim DR en Frederik W. hun recreatiewedstrijd, doch meer daarover straks.
Op terrein 9 stonden twee krijgers met gelijkaardige namen maar ongelijksoortige speltypes tegenover elkaar: Kurt B. en Kris B. Underdog Kris paste meteen zijn game plan aan door tegen zijn gewoonte in zelf te beginnen met serveren, maar veel bracht dat niet op. Wij moesten denken aan die fameuze quote van Mike Tyson: “everyone has a plan until they get punched in the mouth”. In het geval van Iron Mike viel dat heel erg letterlijk te nemen, in het geval van Kurt B. bleef het figuurlijk, daar hij de ballen vooral in die hoek ramde waar Kris níet was. Kris spartelde verdienstelijk tegen, toch was 6-1 en 6-0 het verdict.
We verplaatsten onze aandacht naar terrein 5 waar twee van de meest vervelende spelers – omdat je er nooit van kan winnen – van de WTC, tegenover elkaar stonden: Frank Vd en Bram DB. Echter, tot onze verbazing zagen we op terrein 6 nog altijd Tim DR en Frederik W. rondlopen. Tim won uiteindelijk na drie uur tennis en 6-7, 6-3 en 6-3. We polsten achteraf even naar de gemoedstoestand van Frederik, die er echter best gelukkig uitzag. Gevochten en verloren, Frederik, maar mooi verloren!
We hadden graag de apotheose van Frank vs Bram meegemaakt maar moesten natuurlijk nog een vers schrijven, en moesten zaterdagmorgen ook nog uitslapen. We vernamen nog net voor afsluiten, om kwart over twaalf, van onze correspondent ter plaatse dat Frank in het zand heeft moeten bijten na een heroïsch gevecht in drie sets, inclusief enkele krampen. Een dikke proficiat aan Bram voor het kraken van deze heel harde noot.
Rest ons alleen nog Hans N. te vermelden, die vandaag niet één overwinning, maar meteen twee overwinningen liet optekenen. Respectievelijk Paulo V. en Marc L. werden opgepeuzeld, met dezelfde score, 6-0 en 6-1. Respect, Hans.
Tot morgen, tot zaterdag!

Ief DS

Beste lezeressen en lezers,

Na de overdaad aan seks in het vers van gisteren, gaan wij vandaag de iets “softere” toer op.  Om meer vrouwelijke interesse op te wekken voor het clubkampioenschap, en omdat ik als vrouw zelf ook wel houd van een mooie paal: we gaan het hebben over de enkelspelpaal. 

Professor Lemmens had het er gisteren al even over in zijn vers.  Die palen worden stiefmoederlijk behandeld.  Het reglement van Tennis Vlaanderen, gebaseerd op de Internationale Tennis Federatie (ITF)  is nochtans duidelijk, in artikel 1 “Het speelveld”:

Wanneer voor enkelspelen een dubbelspelnet wordt gebruikt, dient het net op een hoogte van 1,07 m (3 ½ voet) langs weerszijden te worden ondersteund door twee enkelspelpaaltjes, waarvan het centrum zich 0,914 m (3 voet) buiten het enkelspelveld bevindt.

Wat leren wij hieruit? 

1. Het juiste woord is “enkelspelpaaltje”.  Netpalen zijn immers die stevigere, meestal vierkante palen aan de buitenkant die het net rechthouden.  Die moeten er sowieso staan, anders zakt het net volledig in.  De enkelspelpaaltjes helpen om het net op te spannen en overal tot de juiste hoogte(punten) te brengen. Om te kunnen spelen, hebben we dus zowel dikke als dunne palen nodig.
2. Bij enkelmatchen moeten deze enkelspelpaaltjes geplaatst worden.  Hier treedt een volgende probleem op: waar precies moeten die staan?  We hebben al veel gepruts en gefoefel gezien (erger dan voor de eerste maal een kondoom aandoen…).  De enige juiste manier is echter de volgende: u ademt eens diep in, gaat vlakbij het net staan en legt het paaltje horizontaal neer, te beginnen aan de buitenkant van de zijlijn van het enkelveld, naar buiten toe (dus naar de zijlijn van het dubbelveld toe).  U volgt met uw ogen het paaltje naar buiten toe, tot u plots – na 91,4cm – een streepje ziet op voornoemd paaltje.  Op deze plaats maakt u voorzichtig een merkteken in de gravel, recht onder het net.  Dan zet u het paaltje weer verticaal recht op deze gemarkeerde plaats, en legt de bovenkant van het net erop.  Voila, de paal staat klaar voor een mooie match!  Zo moeilijk is dat toch niet?  En anders een beetje oefenen op voorhand hè.
3. Die enkelspelpaaltjes meten 91,4cm.  Laat dat nu net de vereiste hoogte zijn van het midden van het net.  Gedaan dus met gissen of het net al dan niet te hoog of te laag staat.  Gebruik bij twijfel zo’n paaltje.  Het net moet tot aan dat hogervernoemde streepje komen.  Wij houden wel van een paal die meerdere dingen kan!

Waarom worden die paaltjes dan zo weinig gezet in Wezemaal?  Er zijn verschillende theorieën in omloop.   Ten eerste, durft niemand ze zetten tijdens de vaste uren, klavertennis, enz.. tijdens de winter.  Wij zijn er dus niet aan gewend, en schrikken ons rot in de lente wanneer een Interclub tegenstander ze plots zet. 

Ten tweede, heerst op de club het idee dat “hoog” spelen gelijk staat aan “slecht” spelen.  Ten onrechte natuurlijk.  Ondergetekende heeft al vele – betere – tegenstanders geklopt door regelmatig een welgemikte hoge “bom” op hun backhand te droppen.  De meerderheid vindt echter dat hoe lager je ballen over het net scheren, hoe hoger je WTC klassement zou moeten zijn.  Zij dwalen.

Tenslotte, soms zijn die paaltjes onvindbaar.  Het is een mysterie, want elk jaar worden in april paaltjes voorzien op elk veld, maar zij verdwijnen tijdens de maanden daarna.  Zijn hier koper-dieven aan het werk?  Misschien, maar een ander gerucht luidt dat zij tijdens nachtelijke strooptochten door de Voelie-academy bende verwijderd worden.  Zij zijn immers nefast voor de slice forehand, slice backhand, slice opslag, slice volley en slice backhandsmash, de specialiteiten van de academy. 

Daarom een warme oproep aan iedere speler: gebruik die paaltjes (als je ze kunt vinden)!  Op Tennis Wezemaal zie je ze in alle soorten en maten: houten, stalen, alumunium, dunne, dikke, zware, lichte.  Wat een diversiteit! Alleen de lengte is steeds dezelfde.  Misschien is het daarom dat vele mannen er niet van moeten weten?  Benieuwd wat daarover terug gevonden kan worden in die oude schriftjes van Freud…

Maar dat zou ons weer te ver leiden.  Terug naar de sportieve gebeurtenissen van de voorbije speeldag, er stonden immers heel wat mooie matchen op het programma:

Zo mochten Jan V. en Herman S. de eerste match van de dag spelen. Herman met zijn 77 jaar, al zou je hem dat helemaal niet geven, verloor met 6-3 / 6-2 tegen Jan maar niet zonder hem te doen werken voor elk punt.  De twee genoten nadien op het terras van een lekkere frisse pint.  

Arno VD verloor in 2 sets tegen Bart L.  Arno probeerde zijn foutenlast zo laag mogelijk te houden en daardoor werd de tweede set best nog spannend daar het bijna 5-5 werd, maar Bart zag een derde set met dit warme weer niet meer zitten en wist met 6-2/6-4 de overwinning naar zich toe te trekken.

Hans N. moest het onderspit delven tegen de veel jongere Wolf DW. met 6-2/6-2.  Deze bracht alles netjes terug en Hans probeerde nog met harde ballen Wolf weg te spelen, maar dat laatste verliep niet volgens plan.  

Edwin T. won van  Paul S. met 6-1/6-1.  Maar Paul is vastberaden:  volgend jaar win ik zeker van Edwin omdat hij dan weer een jaar ouder is… je kan maar blijven hopen Paul!

Elke V. won met 6-2/6-1 van Goedele C.  Elke had in het begin wat last van de warmte, maar dat beïnvloedde duidelijk haar spel niet.

Piet N. won in 3 sets van Adriano S.  Piet werkte na het verlies van de eerste set aan zijn comeback.  Zijn inzet werd uiteindelijk beloond en hij won met 3-6/6-3/7-6, met dank aan Mieke die hem moreel bleef steunen en zijn handdoekje op tijd klaar legde om het zweet te kunnen afkuisen.  Je ziet dat alle beetjes helpen!  Dus mannen en vrouwen, ga supporteren voor je wederhelft!

Hans W. won van Bjorn G. met 6-3/6-2.  Hans vond het een hele leuke match en Bjorn kon ermee leven, al moest hij na een Duvelke opnieuw het veld op tegen Hermes…  

Jos VD. speelde binnen tegen Johan A.  Wij wisten niet dat er nog een derde Ankaer broer rondliep op de club! Jos won met 6-1/7-5.  Normaal is zijn bloeske nooit nat zegt hij….maar vandaag was het druipnat.  Voor alles een eerste keer Jos!

Linde DW speelde feilloos en won overtuigend met 6-2/6-1 van Carla VM.  Deze laatste miste muggenmelk en sloeg daardoor helaas meer muggen dan winners.  Tip voor wie de komende dagen ’s avonds nog op terrein 9 moet spelen: breng muggenmelk mee!

Viktor DB, volledig in het zwart gekleed won van Tys DLB. die dan weer in het wit speelde, de kleur van hoop, maar helaas, het mocht niet baten.  Viktor won met 6-2/6-4.

Nikki G. speelde een prachtige match tegen Britt W.  Twee sportieve vrouwen die mooie tennis speelden.  Nikki kende een moeilijke start, maar bleef volharden en haalde de eerste set binnen.  Britt gaf niet op en bleef vechten tot het einde maar het mocht niet baten. Ook de tweede set ging nipt naar Nikki met 7-5.   

Op het veld aan de overkant werd een knappe 3 setter gespeeld tussen opkomend talent Xander V. tegen gevestigd talent Thomas VB.  Fraaie slagen van beide spelers, een streling voor het oog! Uiteindelijk trok Thomas aan het langste eind en won met 3-6/6-1/6-4 tegen een sterke Xander.

Nog een leuke match om te zien was die van Tom VDE tegen Tom VR.  Hun opwarming was veelbelovend, alle toeschouwers op het terras vroegen zich af welke Tom ging winnen. Tom VR. besefte dat hij te laat in gang was geschoten, waardoor Tom VDE de overwinning naar zich toe trok met 6-1/7-5.

Sandra T. kon in 3 sets winnen van een heel sterk spelende Esther W.  4-6/6-4/6-2.  Mooie match dames! Een veilige knuffel was gepast op het einde van de match!

De nacht shift werd vandaag gespeeld door Kris B. tegen Wouter S. en Tom VDP tegen Koen T.   Zij maakten er twee lange, spannende matchen van (8-6 in de tie-break van de eerste set bij Kris en Wouter, twintig keer 40-40 bij Tom en Koen). Uiteindelijk won de ervaring het in beide matchen van het jeugdig enthousiasme, maar het had evengoed omgekeerd kunnen zijn.

Tot slot willen we alle dubbelploegen van Tennis Wezemaal veel succes wensen op de tornooien in de buurt.  De ploegen van andere clubs merkten de voorbije 28 jaren dat het veel gemakkelijker was om een dubbel tornooi te winnen tijdens de laatste 2 weken van augustus, omdat die van Wezemaal dan afgeleid waren door hun eigen – veel belangrijkere – clubkampioenschap.   Dit jaar is dat helaas anders.  De tornooi reeksen op Heidepark en Lovanium waren opvallend snel volzet, de donkerblauwe shirts overal zichtbaar, de Wezemaalse dubbelaars hongeriger dan ooit!   Go get them guys and girls!  WTC Olé Olé!

Dominique G.