Vers uit de raket

Dag maatje. Hoe gaat het met jou? Ca va nog? Raar gevoel hé? Twee weken gevochten, alles gegeven, de pijn verbeten, vrienden voor het leven gemaakt, concullega’s verslagen om uiteindelijk pas als vierde naast het podium te vallen. En ik had je nog zo gezegd om op die hoge lobben keihard terug te slaan! Maar nee, je wist het beter want jij volgde tennisles bij X en die wist het toch wel zeker? Mon cul ja. Ge ziet wat er van komt. Enfin boer Sjarel zou zeggen k goan der ni teveil kakkemoikes onange maar feit is dat we je niet gaan terugvinden in de annalen en fotoalbums van het clubkampioenschap van dit geweldige (dixit de voorzitter) clubke.

Van foto’s gesproken. Der is nogal wat afgetrokken de laatste twee weken! (foto’s) . Je moet es gaan zien op ons rechtsboven minuscuul streepke waar je in varia kan doorklikken naar de rubriek foto’s. Na rijp beraad heeft de raad der wijzen een selectie toegestaan van ongecensureerde composities die voldoen aan hun strenge regels binnen het woke kader.( ôe kan precies zen aar wee ni gelegd krojge hoor ik boer Sjarel hier achter mij).

Hoe vond je de slotdag gisteren? Tof hé. En dan het avondfeest! Goeie friet hé? En de prijsuitreiking om acht uur stipt (winteruur) ? Die mannen kunnen nogal speechen hé? Ellen is ook niet op haar mondje gevallen natuurlijk. En de voorzitter heeft blijkbaar ne verse copywriter. Kort en bondig in heldere taal met getimede applaus intermezzo’s heeft hij weer een aardig woordje geplaceerd. Goe bezig maat. Daarna kwam Rudi (-y?) iets minder bondig, iets minder kort maar in zo mogelijk nog klaardere taal de beperkte plaatsen op het podium uitdelen. Je zag hem genieten van de terechte aandacht toen hij het over cijfertjes had. Bart heeft ook nog iets gezegd over ne prijs van e gazetteke of zo maar daar wil ik niet verder op ingaan. ( das allemoë zjaloezenettegoat en biskandoëse zegt boer Sjarel).

Als je het me toestaat wil ik toch nog effe iets verduidelijken wat me opgevallen is in het woordeke dat Patrick placeerde. Hij roemde meer dan terecht de familiale, amicale sfeer in onze club. Je vindt nergens in de wijde omgeving en nog veel verder een club die zo geëvolueerd is op een relatief korte tijd en toch de heimat is gebleven van velen die de beginjaren hebben meegemaakt. En dat dankzij de inzet van velen. Merci daarvoor. Je vindt ook nergens in de omgeving een club waar de spelers de valse botsen in de terreinen niet opmerken, waar de bomen het schijnsel van de lampen romantiseren, waar de lijnen onder de gravel verstopt zijn, waar de padellers er een disco evenement van maken, waar de huiskat in de zandbak kakt en waar het putteke stinkt. Maar zand erover , iedereen heeft recht op mijn mening.

Bak toe buzines. Da feestje dus. Gezapig begonnen kabbelde het een uurtje rustig door tot de volumeknop werd opengedraaid. Pif poef paf en alle jeugdige dames en eene ouwe rukker op de dansvloer gesmeten. Geen stoppen meer aan. Alle tophits knalden tot uren in de omtrek en ver daarbuiten. Even kreeg ik een lichte paniekaanval toen ik dacht dat ze zelfs Le lac du Connemara zouden aansnijden en ik had mijn vettig frietservetje om te zwaaien al in de prullenbak gedeponeerd. Het was een fuifke om u tegen te zeggen. Merci topdeejee. Terloops wil ik met jou een goed bewaard geheim delen: de toprockband die hier al een paar jaar het podium onveilig maakte is zijn stergitarist kwijt. Andre wijkt uit naar Bermuda om er in de driehoek spoorloos te verdwijnen. (Boer Sjarel hier achter mij beweert ei probeit oeger te kakke dan ze gat stoot. Ieder zijn gedacht maar ik vind Andree nen toffe pee)

Hoe later op den avond hoe schoner het volk. Misschien is sommigen hun blik niet meer helemaal wat het moet zijn door iets te diep in het glas gekeken te hebben. En geloof me vrij, de glazen zijn hier diep, zeer diep. Toen ik een iets te luide opmerking maakte tegen ne maat hierachter over zijn niet zo woke gedrag toen miss B passeerde ( die mooke mè veel volk in de stoase zoe’k wel ne kier tege maane gielee wille trekke) kreeg ik onmiddellijk het deksel op mijn neus. (pastop of kgoa eu mé eu moale tege de dampuurte plake daade zeve doage braune ziepe schét ) Ik peins dat hem een serieuze snee in zijne neuze hèt ! Het laatste wat ik van hem meepikte was : Allee treute, we zijme vuurt, ik zal eu thuis ne kier tuugen woar dat Belfort echt stoat. Je maakt hier nogal wa mee tussen twaalf en twee.
Tegen zonsopgang hadden de laatste tooghangers hun oogjes dicht en hun snaveltjes eindelijk toe.

Tot slot moet me nog iets van het hart maatje. Ik zal je missen. Ik zal de blik in je ogen als je net naast een bal mepte missen. Ik zal het vuistje dat je maakte als je de bal rakelings langs je tegenstander binnen kon slaan missen. Ik zal de knuffel op het einde van de gewonnen en zelfs verloren match missen. Ik zal de Cornet 00, de tweede en af en toe de derde missen. Ik zal de Vers missen ( sommige toch…). Ik zal de lach missen die iedereen stuk voor stuk spontaan tevoorschijn toverde toen hij of zij op het podiummeke stonden. En het zou zelfs kunnen dat ik het discopadel zal missen (hoewel, …).

Samen hebben we iets bewezen de laatste twee weken. Hoe groot de uitdaging ook wordt, samen kunnen we het aan!

Ein zaade ga kwoad aup ma, ge za ga taug ma loetse.

Tot volgend jaar en dikke merci.

Patrick Vanderieck.

Het is zover. Ik heb besloten om te stoppen met tennis. En me aan padel te wagen. Het voelt een beetje als de beslissing om geen levensrekkende ingrepen meer te aanvaarden, maar wel nog comfortbehandelingen. Op een bepaald moment moet je gewoon het beste maken van wat rest, met wat Aperol Spritz in een zetel naast wat glazen kooien en lichtekooien op goedkope lounge-beats en andere muziek voor liften (van veel te hoge gebouwen). En af en toe inderdaad een zeldzame waarneming: https://waarnemingen.be/observation/323382842/. Of een versie van die promiscue snertdisco die Anthony toch wat omhoog kon tillen: https://www.youtube.com/watch?v=8bdF4NHGosQ

Het lichaam kan misschien niet meer mee, maar de geest voorlopig wel. En dus ga ik de tennis en padel spelende journalisten van de Vers uit de Raket missen. Die
– de toxische gedachte achter onze “goed gespeeld”-bonnetjes blood laten leggen (Guy),
– heimwee hebben naar de tijd dat Fred de redacteur van dienst vol goot met rozéekes (Elke),
– experimenteren met acidspeedpoetry (speedpoetry – zie vers van Guy-, maar dan op brandnetelpesto-capsules die geïnfuseerd werden met lysergeenzuurdi-ethylamide, Styn),
– het groots zien (Kris en Dominique),
– me leerden dat ik 62 schapen waard ben (An),
– de porno-video’s op de redactievergaderingen vervingen door beelden van irritatie-activisme (Frederik Van Baelen, de papa van de burgemeester van Holsbeek),
– tonen dat matchverslaggeving ook beknopt kan (Dieter),
– terecht suggereren dat er een verschil zit op de geboortedatum op de identiteitskaart van Bram V en de geboortedatum van die prille twintiger in de lotingsoftware (Ief),
– op weinig subtiele wijze de verkeerspolitie naar ons CK lokken (Rutger en Xander),
– die agenten (“Look mummy, I’ve got a gun”) durven te kijk zetten (Tom),
– legale, maar trieste, vormen van prostitutie in vraag stelen (Kris),
– gendergelijkheid de aandacht geven die dat thema verdient (Tim),
– de geheime tactieken van de redactie onthullen (Bert),
– zich vals bescheiden nederig opstellen (Kurt),
– het erfrecht aan de kaak durven stellen (Bram), of
– alle deelnemers, zoals dat hoort, respect betuigen (Hilde}.

Dank aan allen.

U kreeg weer twee en een halve week waar u de rest van het jaar naar uitgekeken hebt.

Dank past dus voor:
– het plannende duo Rudi en Rob, die alweer merkwaardig kalm bleven onder uw exorbitante eisen (nvdr.: als u zich aangesproken voelt: volgend jaar lid worden bij Lovanium aub);
– al de tafelmedewerkers, die verrassend goed om konden met de tafel-toepassing die Toine 90 jaar geleden geschreven heeft;
– Jo Vaeremans, die die toepassing dapper in leven houdt in ruil voor een gammel lucky loser-ticketje;
– Sven en al de toog-medewerkers, die alweer niet ingeschreven raakten bij de sociale zekerheid, maar toch het fijnste gerstenat bleven serveren;
– de ambtenaren van het politiekorps, die tijdens de vakantie blijkbaar andere dingen te doen hadden dan vanop afstand toe te kijken hoe mevrouw de notaris haar Landrover pal op het fietspad voor de basisschool parkeert, en
– het organisatiecomité, dat goed zal gaan eten met uw inschrijvingsgeld.

De podiumplaatsen van dit jaar vindt u op https://ckwezemaal.be/ck2024/uitslag.php?datum=310824 of https://ckwezemaal.be/ck2024/tabellen.php. Proficiat.

We passen in de donkere wintermaanden, die nu wel heel snel naderen, https://ckwezemaal.be/ck2024/archief.php aan, zodat u kan zien of u Toine zijn plaats heeft ingenomen als grootste medaillewinnaar. Met bijzondere aandacht voor Kurt B., waar de software van Toine het blijkbaar niet erg op begrepen heeft. Tijdig uw stukje inleveren kan misschien helpen.

Voor de andere statistieken kon u terecht op de prijsuitreiking. Net voor het spetterende slotfeest, waar we contractueel niets over mogen schrijven. Zeker niet nu het organisatiecomité sterk vermoedt dat die gelaarsde smurfen mee lezen. Niet dat u veel gemist heeft. Volgende keer draait Sven. En dan gaan we hard gaan.

Tot de volgende!

Vandaag was er weer een mooi aanbod spannende padel en tennis matchen. De regendruppels namen jammer genoeg rond 22u de overhand op de zweetdruppels. De tennissers maakten dankbaar gebruik van de tennishal terwijl de padellers van de regen in de drup bleven staan en de strijd tijdelijk moesten staken om morgen hun “paleta” weer boven te halen. Hilde M. en Ward M. namen alvast een set voorsprong op Wim DW en Ellen N. Naar eigen zeggen kent Hilde Ward alsof ze hem zelf gemaakt heeft waardoor ze perfect op elkaar zijn ingespeeld.

Ondanks zijn groeiend exoskelet schrijdt de desintegratie van Bert M. ongenadig voort. Hij verloor zijn dubbel en gaf forfait voor zijn revanche enkelmatch tegen Toppie. Hij zal zijn lichaam laten rusten en zichzelf de volgende maanden verder toeleggen op speedpoetry, een discipline waarbij je een onderwerp en 10 seconden krijgt om een gedicht te bedenken.

Er werden ook al enkele finales afgewerkt. Sofie E. lachte niet alleen best maar ook het laatst aan de zijde van Mattias V. Isabel mag morgen boarden richting Zuid-Afrika getooid met haar zilveren medaille.

Stevige finales in de recreatiereeksen leverden Liesbet C. en David VDS. als winnaars en Hermes werkte zijn finales af in DV en D1 met respectievelijk winst en verlies zodat hij morgen kan focussen op zijn interclubmatch. Jo V. bewees dat hij de zichzelf toebedeelde (dixit Elke V.) finaleplaats in D1 meer dan waard was!

Het kaf is van het koren gescheiden, de loserbonnekes zijn uitgedeeld, stilte voor de storm van zatterdag. De programmatie van de gala finalematchen, de frietketel (vanaf 17u30), het podium en de medailles staan klaar.

Eindelijk tijd dus om alle Vers uit de raketten (VUDR) bingegewijs te lezen voor je het onderstaande tradioneel interview aanvat.

Come to PAPA!

Bij evenementen met meer dan 200 deelnemers is het sinds kort verplicht om een preventieadviseur psychosociale aspecten (PAPA) aan te stellen. Vers uit de raket (VUDR) peilde even naar de indrukken van de CK Wezemaal PAPA die graag anoniem blijft.

VUDR: Is het vaak “come to PAPA” in het CK?

PAPA: Ja, de klachtenstroom over grensoverschrijdende beweringen in de VUDR en de loser bonnetjes is niet te verwerken.

VUDR: Over welke VUDR gaat het dan?

PAPA: Neem nu die VUDR van woensdag. Tientallen mensen kloegen over misselijkheid, evenwichtstoornissen en concentratieverlies. Die groene pillen waren zo sterk dat het louter lezen van de verzen uit het psylocibine-bedwelmde Stijn-brein een hallucinogeen effect had.

Over SugarVoelie mag ik niet veel zeggen want het gerechterlijk onderzoek is lopende. Zijn raadsman liet echter weten dat het hier gaat over een duidelijk geval van zattemansklap en de beklaagde volgt vrijwillig een psychologisch begeleidingstraject. Hij belooft om zich als lijstduwer bij Rox aan te sluiten.

Maar ik kreeg ook hartverwarmende positieve steunreacties. Inderdaad mooi hoe Dominique en Kris hun passie voor SM en xxx films discreet en subtiel hebben geout.

VUDR: maar er zijn toch ook luchtige VUDR zoals die van Ann W.?

PAPA: Ja, die lijkt onschuldig maar ik heb een gelaagde kijk op haar schrijfwerk en heb een zorgwekkend patroon ontdekt. Leg de puzzelstukjes zelf bij elkaar: hyperintelligent, fijngemanierd en welbespraakt, arts, de vondst van een Blauwe weeskind vlinder op het padel terrein en de foto van de doodskus aan Piet P., Hannibal Lecter is niet ver weg.

VUDR: en wat is er mis met het loser bonnetje?

PAPA: De psychologische impact van dat loser bonnetje mag je niet onderschatten. Wist je dat 80% van je zogenaamde vrienden het niks kan schelen dat je verliest en dat loserbonnetje krijgt? Gelukkig past men dat pervers loserbonnetje systeem niet toe bij Padel.

VUDR: maar dan zijn er toch nog 20% van je vrienden die empatisch je loserbonnetje-pijn delen?

PAPA: Fout, die 20% zijn zelfs blij met je droevig lot. Freud wist al dat het in elke mens ingebakken zit, Schadenfreude von Schande Freunden. En dit wordt in deze club op een duidelijk georganiseerde manier gecultiveerd want de verliezer van de wedstrijd moet onmiddellijk na de wedstrijd een vernederende walk of shame lopen van het terrein naar de wedstrijdtafel om er zijn loserbonnetje van de breed grijnzende tafelmanager in ontvangst te nemen. Daarbij wordt hij onderweg herhaaldelijk gevraagd of hij gewonnen heeft door omstaanders die donders goed weten dat hij zijn wedstrijd verloor.

VUDR: maar met het bonnetje kan hij op het CK feest toch gratis iets drinken?

PAPA: Klopt, om daar opnieuw publiek vernederd te worden, wanneer iemand het in de gaten krijgt  dat je betaalt met een loser bonnetje krijg je een douche van misplaatste schuine opmerkingen en algemene hilariteit.

VUDR: het is overigens geen loser bonnetje meer, want er staat op “volgende keer beter”

PAPA: Ach weer zo een typisch geval van “happy washing” , iedereen weet wel goed genoeg waarover het gaat, het bevestigt alleen maar hoe dit systeem tot in de puntjes doordacht georkestreerd is.

VUDR: na het clubfeest is iedereen het toch weer snel vergeten.

PAPA: Eigenlijk begint de doffe ellende pas na het clubfeest. De verliezer voelt zich als een vreemde thuis, een indiaan in een iglo. Een hele lijst van lastige klusjes die nog moeten gedaan worden ligt klaar samen met borstel en vuilblik om de bergen gravel die her en der over oprit en huis verspreid zijn op te vegen. Padel heeft daarbij weer wel een streepje voor ten opzichte van tennis. Ook op het werk is het al niet veel beter, daar puilt de mailbox uit van multi-reminder onbeantwoorde berichten, het PC scherm en keyboard hangt vol met post-its en de agenda is overladen met overlappende meetings.

Er moet dringend werk gemaakt worden van een multidisciplinair psychosociaal team dat klaarstaat om de verliezers op te vangen in plaats van hun met een verliezersbonnetje in het riet te sturen. Het begint met een goed gesprek meteen na de wedstrijd.  Maar daarnaast moet ook snel contact gelegd worden met het thuisfront en de psychosociale dienst van de werkgever om de nodige begeleidende maatregelen te nemen, daarmee maak je het verschil.

VUDR: Allemaal mooi en goed bedoeld maar daar heeft een tennisclub toch de middelen niet voor

PAPA: Maar wel voor paella, witte pensen, pizza’s en ICT. Indien niet snel wordt ingegrepen zal deze toestand ontsporen en onvermijdelijk leiden tot een epidemie van burn-outs. Om die te behandelen heb je een veelvoud aan middelen nodig.

VUDR: maar het kan toch altijd nog slechter dan een burn-out

PAPA: Huh, hoe durf je zoiets te stellen, die opmerking past echt wel in het toxische CKWezemaal sfeertje.

VUDR: vraag maar aan Kurt

PAPA: Kurt Beynen bedoel je wellicht, de VUDR auteur die zijn vers vergeten schrijven was? Eén van de weinige voordelen van leraar te zijn is dat je dagelijks bakken creatieve uitvluchten krijgt van leerlingen die hun taak alweer niet gemaakt hebben. Geen internet in dardennen… dat heeft hij zelf toch niet bedacht. Die man heeft waarschijnlijk nog nooit een loser bonnetje gekregen en heeft makkelijk spreken over burn-outs.

VUDR: neen, neen het is niet Kurt Beynen maar zijn copain Cobain.

PAPA: (zucht diep en rolt met de ogen)

Guy B

U hebt het ondertussen al begrepen, de Vers uit de Raket is veel meer dan puike tennisverslaggeving. Sommige redacteurs gebruiken de Vers ook voor persoonlijke ontboezemingen. Daar ga ik ook mee beginnen: ik lijd aan procrastinatie. In tegenstelling tot wat de klankkleur doet vermoeden, heeft Frank Aa daar niets mee te maken. Procrastinatie is gewoon een moeilijke tongbreker voor uitstelgedrag. Ik was nochtans goed begonnen. Een paar weken geleden al kocht ik een nieuw notitieboekje. Helaas is het daarbij gebleven. Normaal beginnen de Versschrijvers weken van tevoren al met verschillende kladversies. Ze doen research naar de speelstijl van de verschillende spelers uit de matchen die die dag op het programma staan, ze denken na over de steken onder water die ze aan spelers kunnen geven die hen de voorbije jaren vroegtijdig uit het kampioenschap gewipt hebben, ze zoeken uit wie met wie getrouwd is…. Er wordt geschrapt en geschaafd tot de perfecte intro klaar is.

Maar in mijn notitieboekje bleven de pagina’s maagdelijk wit. En wanneer mijn medehoofdredacteur vroeg wanneer ik de Vers wilde schrijven koos ik zonder nadenken voor vandaag. Er zijn al 14! versen van de persen gerold, de ene nog beter dan de andere. Werkelijk alle onderwerpen zijn al aan bod gekomen. Zelfs Chatgpt bleef stil bij mijn vriendelijke vraag “hallo, kan jij een intro schrijven voor de Vers uit de raket met een vers onderwerp?”. (tussen haakjes: het is eigenlijk streng verboden voor Vers-schrijvers om dergelijk hulpmiddel te gebruiken, dus zeg het niet voort aan mijn wederhelft, anders zit ik met de gebakken peren.) Dus zit ik hier nu te zwoegen in het redactiehok op halve en hele waarheden over de matchen van vandaag.

Dubbel pech, want er is ook nog iemand met de bonnekes voor de Versschrijver gaan lopen. Sven heeft mij dan maar een rosé voor morgen beloofd als ik hem drie keer in deze Vers vermeld.

Als je met een notitieboekje op de club rondloopt, dan dienen sommige onderwerpen zich vanzelf aan. Ik werd aangesproken door een bezorgde speler die anoniem wilde getuigen over het lucky loser systeem. Hij vroeg een diepgaand onderzoek naar “omkoperij”. Het viel hem namelijk op dat Jo IT de voorbije jaren al elk clubkampioenschap lucky loser is geweest. Toeval? Ook zijn vrouw zit als lucky loser in de halve finale nadat ze eerder nog geen enkele match heeft gewonnen. Toeval? Jo IT heeft vorig jaar een reeks gewonnen en is nu B-speler. Toeval? Jo IT is opgevist nadat Robby gedwongen werd door Rob en Rudy om op te geven. Toeval? Of zitten de planners mee in het complot? Sven alleszins niet. Die heeft er niets mee te maken. Wordt vervolgd. Onze anonieme tipgever krijgt het klokkenluidersstatuut.

Over naar de matchen. Alleen maar halve finales vanavond. Alleen maar relaxte spelers dus. Wie wint, is sowieso zeker van een podiumplek. Wie verliest, krijgt nog een herkansing in de kleine finale. De twee halve finales in de dubbel dames 1 waren allebei spannend. Ann, een revelatie als B-speelster in deze reeks, haalde het net niet samen met vast waarde Dominique, van Lien en Elien. Het werd 9/11 in de super-tiebreak. In de andere halve finale had Mieke haar overnachting in een Brussels boudoir duidelijk goed verteerd. Ze won met Charlotte van Tine en Sandy. Ook Sandy – altijd goed gepositioneerd op het veld – verdient een eervolle vermelding al B-speelster in deze reeks. Dat belooft voor de kleine finales zaterdag in deze reeks.

Ruben tegen Tom was nog zo’n spannende match. Na een 4-1 achterstand in de tweede set won Tom 5 spelletjes op rij en trok hij toch nog aan het langste eind.

In de dubbel surprise 1 (ondertussen gedegradeerd tot dubbel heren) heeft Hermes 2 keer gewonnen vanavond, waarvan 1 keer met lucky loser Jo IT. Tijdens de match tegen David en barista Frederik gaf hij zichzelf een paar keer tennisles wat duidelijk heeft geholpen: ze wonnen de supertiebreak.

Wat valt er te vertellen over de match van mijn wederhelft? Hij speelde met Andre die last had met zijn forehand, zijn backhand, zijn netspel, zijn korte termijngeheugen en zijn dieptezicht, maar hij kon toch winnen. Zo gaat dat bij de veteranen.

We konden vanavond ook 2 keer genieten van Sofie haar lach, tussen de koffies en sigaretten door. Met haar fruitige tegenstander verloor ze in de dubbel dames 2. Petra en Lieve maakten er appelmoes van. Met haar druide won ze in dubbel gemengd. Hij was duidelijk in de ketel met toverdrank gevallen.

De verliezers hadden pech vandaag. Izzy, de puppy, was er niet. Zijn baasje Tim gunde hem een dagje rust na de overdosis aaitjes van de voorbij dagen. Izzy is onze therapiehond, onze Wezemaalse Beacon. Wie dacht dat Simone Biles haar olympische medailles aan noeste trainingsarbeid, een mental coach en een uitgekiend dieet te danken heeft, is mis. Minstens even belangrijk was Beacon, de golden retriever en therapiehond van Team USA. Wie down is na de match kan zijn of haar moraal terug opkrikken door even met Izzy bezig te zijn. Of je nu goed of slecht speelde, hij is altijd even blij met de aandacht die je hem geeft. Je hartslag gaat meteen een paar slagen naar beneden en je kan er weer tegen.

We hebben ook een clubkat, Tigri, een gecastreerde kater met een stamboom geadopteerd door Sven. Maar katten zijn minder geschikt als therapiedieren. Zij willen ook wel eens een aaitje, maar alleen als het hem zelf uitkomt. En dat is bij Tigri meestal op het verkeerde moment. Net als je wil smashen bijvoorbeeld.

Mijn psycholoog heeft mij geleerd om mijn angsten in de ogen te kijken. Geen uitstelgedrag meer dit jaar. We beginnen al direct met de voorbereidingen voor volgend jaar. Om de kwaliteit op te krikken organiseren we een Vers-bootcamp deze winter voor alle Vers-schrijvers. Sven heeft beloofd dat hij voor de drank zal zorgen en Ann zal regelmatig eens mopje vertellen. Op het programma:
• Wat zijn de regels rond productplacement? Dieter, die in de pistachenotenbusiness zit, slaagde er dit jaar in om 2 keer pistachenoten te spraken te brengen. Wat hebben pistachenoten te maken met tennis? Juist, niets.
• Elementaire spelling voor nieuweling Rutger. Dan komt dat helemaal goed volgend jaar.
• Doping voor Versschrijvers. Stijn zal proevertjes van zijn pillen meebrengen.
• Elementaire beleefdheid voor de Voelie.
• Een workshop KISS: keep it short and simple door… ja, door wie?
• Een introductie in de tenniseconomie door Kris.
• Wedstrijdverslagen schrijven door Hilde en Dominique.
Dat wordt een topeditie volgend jaar.

Er viel mij nog iets op in de foto’s van gisteren.

Helaas voor David was Izzy dus niet aanwezig vandaag. Hij had die puppyknuffels ook kunnen gebruiken.


PS 1: Carl heeft ondertussen laten weten dat de prospectie in Portugal niets heeft opgeleverd. Geen snoepreisjes naar de Algarve voor onze voorzitter dus. Het Vers-bootcamp gaat dus ook in Wezemaal door.
PS 2: 3 keer Sven vermeld, die Rosé is binnen.

Voila, kort genoeg om tijdens het ontbijt te lezen.

Elke

Onze alom gekende, lichtjes tirannieke hoofdredacteur liet fijntjes uitschijnen dat de lezers, jullie dus, meestal opmerken dat ze de Verzen wel smaken, maar dat ze niet lang genoeg ontbijten om alles gelezen te krijgen. Het siert onze grote letterbaas dat hij eraan toevoegde dat we ons daar als redactie niks van moeten aantrekken want het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag voor sporters en padellers (zo zei hij het). Verder vond onze chef dat de schrijfsels te veel over tennis gaan en te weinig over hem.

Om zowel baas als lezers ter wille te zijn, heb ik mijn Vers opgedeeld in drie delen, telkens afgebakend door een tot de verbeelding sprekende titel. Zo kan ieder, afhankelijk van de copieusheid van het ontbijt, kiezen om één dan wel meerdere stukjes te lezen. Het eerste stuk is veruit het langst en het minst to-the-point want het zijn ochtendlijke ontboezemingen over onze zelfgenoegzame woordleider gecombineerd met allerhande niet ter zake doende gedachtenexplosies. Als je dat deel overslaat en dus direct naar titel 2 gaat, kom je tot de kern van de zaak en hoef je zelfs niet eens te ontbijten.

Ochtendgloren & zachtjes ontsporen

Het is woensdagochtend, acht uur. Zon. De warmste 28 augustus van het jaar ligt in het verschiet. Een goedgeluimde maar misleidende ochtend valt als een heldere donderslag uit de gedoofde nachtlampen van ons Wezemaals recreatiedomein. Er hangt een bevreemdende stilte voor de storm, vogels zijn uitgezongen, groene blaadjes denken aan verkleuren. Wat doe ik hier? Wat hoop ik te vinden? Er is geen kat! Enfin, jawel, er is één kat. De clubkat (hoe heet ze eigenlijk? Is het een zij, een hij, een hen, een haan?) sluipt over de glinsterende parkingklinkers en waadt met opgeheven staart door een fata morgana van zweetplassen en appelmoesmodder, op zoek naar overblijfselen van witte pensen. Tot groot kattenjolijt vindt ze er één die tussen de sigarettenpeuken uitsteekt in de olijfboombloempot. Smakelijk, poes. Dank je, mens.

Een laagje nevel rust uit op center court. In mijn hoofd is er alleen maar chaos. Die is er sinds onze redactionele baas, de nieuwe numero uno van Groen Rotselaar en stilaan ook WTC-coryfee, me aanraadde dagelijks één van zijn groene pilletjes te slikken. Weet je nog uit mijn vers van vorig jaar dat dit schijnbaar minzaam maar maar in feite dubieus personage vroeger met de drugsverslaafde Grant Hart, drummer-zanger van de beste band van de eighties ronddoolde? Weet je ook nog dat Hüsker Dü, de naam van de band, Zweeds is voor “weet je nog”? Enfin, dat heb ik zelf nu pas ontdekt maar voor leuke woordspelingen doen we alles in het Vers. In elk geval, de groen achter de oren zijnde lijsttrekker gaf me een doos van vijftig graskleurige capsules en zei dat ik er na verloop van tijd net zo gelukkig zou uitzien als hem. En, nu moeten we even heel eerlijk zijn, wie wil dat nu niet?

Ik heb twijfelpijn. De moed schoent in mijn zakken. Hoe kan je nog een geloofwaardig en authentiek vers schrijven in deze tijden van generatieve artificiële intelligentie, deepfake news en microgolfovens? De al meermaals aangehaalde hoofdredacteur, het brein achter de gifgroene pillen, moedigt het gebruik van ChatGPT zelfs aan in het redactieteam omdat we anders te creatief zijn, te polariserend, te persoonlijk, te hilarisch – enfin, jullie hebben de vorige verzen gelezen dus weten wat ik bedoel. Om de kerk in Wezemaal te houden, combineer ik verzonnen groenige hallucinaties met stukjes gegenereerd door AI. Mee met de tijd, dat moeten we zijn!

De tijd speelt inmiddels met mijn sufkop. Melodieuze geluiden van een tenniskampje. Tikkende ballen en tijdbommen. Het blijkt intussen al bijna middag te zijn. Ik ben in slaap gevallen in de loungezetels en de clubkat spint op mijn borstkas. Mijn wangen zijn roodverbrand, de lucht is padelveldblauw. Vlug nog een groene pil, want we zijn al een blad ver en we staan nog nergens.

Dirk B. (padel, tennis) vertelde me onlangs dat hij uitgebreid ontbijt en altijd élk vers leest, maar mijn vorige verzen leek hij zich totaal niet te herinneren. Vandaar dat ik hem hier even vermeld. Ben benieuwd morgen.

Frank AA (tennis), met twee a’s, hoofduroloog (ik weet dat dit woord een beetje raar klinkt) was onlangs door de tornooileiding uit het enkelspel gekegeld omdat ze niet geloofden dat hij ziek was. Dokters zijn nooit ziek want ze zijn resistent, zo was de redenering van de Tafel. Frank zou hebben geantwoord: “iemand met een sputterende prostaat of een lekkende laadpaal geeft niet meer virussen door dan een modale tornooileider!” Is die alom gewaardeerd man voor één keer in zijn leven ziek, krijgt hij een forfait op zijn krullebol. “Ach, uiteindelijk krijgen ze het toch allemaal aan hun prostaat”, zou Frank ook gezegd hebben. Hij is nu revanche aan het nemen in het dubbelspel en castreert iedereen die zijn pad kruist. Al wie een lid is of een lid heeft moet eraan. Er wordt met dichtgeknepen billen en gele ballen gespeeld.

Maar genoeg seks, tijd voor liefde. Wouter D. (padel) bakt vóór elke belangrijke wedstrijd scampi’s in een lightroomsausje met wirwarrige tagliatelli voor vrouwlief Iona V. (padel). Die is dan zo blij dat haar knie uit de kom floept. “Ik ga het rustig aan doen!”, roept ze dan, om daarna over de padelvelden te stormen. Maar kijk, dit is dus iemand die met een verstuikte enkel (een stok had een gat in haar schoen geboord tijdens training) een trail van 30 kilometer in Zwitserland uitliep. Eerst 2200 meter stijgen, dan 1100 meter dalen. Met haar mag ik straks aantreden in mixed padel.

Veel liefde ook tussen mens en dier. Wie heeft dat mooie beeld nog niet gezien van de lindeboomlange Tim S. (tennis) die met zijn snoezige oranje hond Izzy rondloopt. Het beest heeft, dixit Tim, zijn naam te danken aan Izzy Osbourne, zanger van een popgroep uit de seventies. Volgens Sophia H. (tennis) wilt haar man (met de twee a’s) ook zo’n hondje. Voor als hij ziek is. Sophia is nochtans ook heel snoezig.

O ja, hebben jullie al gemerkt dat ik naast elke speler tussen haakjes de sport vermeld die ze spelen? Want de echte tennissers kennen de echte padellers niet en vice versa. Maar het is hoog tijd om de tegenstellingen uit te gommen. Allemaal ATP. Toch blijven de verhoudingen spannen. Ikzelf hang nu tussen twee werelden. Gravelstof in de haren, lichtoranje snot, en een schaapblauwe tong. Waar is de draad om alles aan elkaar te naaien, waar de klopper om de sportieve mayonaise van schiften te vrijwaren, help, ik red het niet, ik ben zelf geschift. De draad kwijt.

Twee werelden. Tim S. schreef er al over in zijn Vers, maar nu merkte ook Frederik W. (tennis), toch één van de meer aimabele clubleden onder ons, fijntjes op dat die padellers toch een beetje slordig omspringen met de sportieve sfeer in de club. Hij had het over de joekels van boxen waaruit ongegeneerd vettige beats rollen, als pensen uit een hete pan. Ken l’E. (tennis) verloor van Arthur W. en zei dat hij zich niet kon concentreren op zijn elleboogblessure door al de vibraties.

“A, a, a, a staying alive, staying alive, staying ali-i-i-ive, BOENK, BOENK, BOENK, BOENK, BOENK”

Tot wie kan ik me alstublieft wenden om een cassetje van Hüsker Dü in te steken? Of, als het even rustiger mag, Kae Tempest (hen, hun) die afgelopen zondag in het Rivierenhof een heel park (ook mij) tot tranen toe roerde, bezweerde, bekeerde.

“More empathy, less greed, more respect / All I’ve got to say, has already been said / I mean, you heard it from yourself, when you were lying in your bed and couldn’t sleep, thinking: ‘Couldn’t we be doing things differently?’ / I’m listening to every little whisper in the distance singing hymns / And I can, I can feel things changing.”

Hen zou onze club toch een andere uitstraling geven, zeg nu zelf. Wat hoogsensitieve, non-binaire en levenslesrijke diepgang op ons tennisdomein. Tranen die over het zweet rollen. Hun boodschap is even eenvoudig als schoon: niemand is een verliezer, ook niet als je een verliezersbonnetje krijgt. Connectie verbrijzelt tegenstelling.

Padellers krijgen overigens hun verliezersbonnetje al voordat ze verloren hebben. De redenering van Dirk B. (die élke dag het vers leest) is geniaal: behalve de winnaar, verliest toch iedereen! En omdat de winnaar ook een bonnetje verdient, kan het geen kwaad dat ook deze een verliezersbonnetje krijgt. Het is overigens geen bonnetje wat de padellers krijgen, het is een jeton die je kan gebruiken in je winkelkar als je niet naar het clubfeest kan komen! Ware innovaties noem ik dat.

Dat Steven B. (padel) 7 dagen op 7 padel speelt, is bekend. Maar nu werd er verteld dat hij blijkbaar elke ochtend één en al een piepend scharnier is, en dat elk lichaamsdeel pijn doet. Jan A. kon het leed verzachten met de prachtige wijsheid: “als je boven de vijftig bent en je voelt niets na het sporten, dan ben je dood”. Het was alleen een beetje gênant dat Steven B. nog helemaal geen vijftig is.

Dat Frank V. (tennis) 7 dagen op 7 tennist, is bekend. Maar nu dus out in de kwartfinale tegen Sammy M.. Volgens An W. (oeps, An) komt dit omdat Frank versleten is. Frank zelf lachte gisteren zoutzuur: “Geblesseerd van kop tot teen, wat wil je dan?” Ah, dat je wint natuurlijk, Frank.

Ik kijk naar boven en zie een schitterende champagne supernova! De lucht is ultramarijnblauw als de gekartelde streep op de ondervleugels van het Blauw Weeskind dat een tijdje terug neerstreek op het al even blauw tapijt waarop ik aan het spelen was. Deze soort is in de steek gelaten door zijn fladderende ouders en wordt aangetrokken door licht dat weerkaatst op een blauw vlak. Zeer zeldzaam en een spanwijdte die de donkerste nacht doet verbleken. De omstaanders op het terras dachten dat het een vleermuis was.

Ik zie ze vliegen. Ik sla gaten in de lucht, Lucy in de sky with diamonds. En ik sla blunders. Ik sla meer blunders naast het veld dan winners op het veld. Ik ging kijken naar het damespadel en vroeg aan de dame naast Ellen B. (padel) wie zij eigenlijk precies was, want ik had haar nog nooit gezien. “Sophie”, zei ze. Ellen B., die naast me stond zakte plaatsvervangend in de grond van schaamte toen ik ook nog eens informeerde naar haar achternaam. “Hosten”. Ze trok een nonchalante doch lichtjes geërgerde frons. “Ah, dochter van Nicolas?”, probeerde ik nog, maar het kalf was verdronken, het schip was vergaan en ook de hele wereld. Toen ik haar zag padellen in een smurfblauwe short, begreep ik waarom. Wat een souplesse, wat een sierlijke techniek, wat een moeiteloze creativiteit, wat een glimlach. “I will never forget you”, het is één van de beste nummers van Hüsker Dü. Maar het is te laat. Het is nog vroeg. Ik drink een Oasis en ga naar huis, wachten tot de avond valt.

Avondschemer & dansen met de duisternis

Het meervoud van verslag is verslagen.

Geen wedstrijdverslagen helaas van de ongetwijfeld spectaculaire sportavond, want ik ben zelf aan het padellen tussen acht en twaalf. Maar wie het laatste punt maakt wint en de andere verliest. De uitslagen op ck.wezemaal.be bevestigen dit. Over uitslagen gesproken. Ik heb precies wat uitslag op mijn huid, het komt volgens mij door die verdomde pillen.

Nachtspelonken & hoofdbonken (boenk, boenk, boenk)

Intussen 1u30, terug van een lang, stevig en spannend avondje padel, en het is hoog tijd voor een nieuw groen pilletje. Maar… wat bleek vanavond? Ellen B. (padel) loopt blijkbaar rond met een doos gele pilletjes: magic rescue pills. Ik nam er eentje en stak het in mijn broekzak voor in geval van nood. Doch, mijn ballen gingen ervan plakken (dat vonden ze daarjuist grappig aan de toog) en dus heb ik het pilletje weggegooid. Spijt van.

Tim S., zonder Izzy, die vijftig minuutjes had getennist en al drie uur aan de toog zat, durfde nog vragen of je ook een beetje moe wordt van padel.

Maar het was een goede avond voor de chaos in mijn hoofd. Met Iona V. ga ik door naar de eindronde, samen met Hilde M. en een ontketende Ward M.. Achteraf op het terras gooide Hilde M. haar gestrekte benen moeiteloos in haar nek. Zoals geweten heeft zij geen nieuwe heup (dat vond ze te trendy) maar wel een knieprothese. Zowel haar titaniumknie als haar oude knie zijn leniger dan mijn knieën ooit waren en zullen zijn, ongelofelijk. Ook Sam S. keek stijf als een vloertegel toe. Hij kreeg het er zowaar van op zijn heupen, maar dat zou van het dansen zijn. Wim DW. (tennis) kwam er ook even bijstaan. Hij heeft een hersenprothese en is daar zelf heel tevreden over.

Eind goed, thuis best. Er komt een groene damp van muziek uit deurkieren en sleutelgaten. De muziek beweegt heupwiegend rond mijn halfgesloten ogen. Mijn knieën knikken.

“Staying alive, a-a-a-a / I will, never, forget, you / I’m listening to every little whisper in the distance singing hymns and I can feel things changing.”


Don’t look back in anger,

Liam Gallagher

Ondertussen zijn we al aanbeland aan dag 13 van het clubkampioenschap. Voor velen is het deze dagen money time.. Bij verlies gaan we er genadeloos uit, bij winst wordt de kans steeds groter dat we in de halve en dus minimum ook al de kleine finale terechtkomen!  Nieuwe vriendschappen zijn ondertussen ontstaan, oude vriendschappen gebroken, nieuwe tornooipartners gevonden (want voor wie het nog niet weet na het CK gaat de tennis-en padelmanie voort ovv een heus wezemaals tennis- en padeltornooi.. check dus snel tennisvlaanderen of nog inschrijvingen mogelijk zijn!)  

Aanvankelijk dacht ik even uit te wijden over de verschillen tussen tennis en padel, maar blijkaar zijn de verzen tegenwoordig te lang en komt daardoor iedereen te laat op hun werk waardoor ons gevraagd is om het toch iets beknopter te houden… maar als je nog zou twijfelen welk tornooi binnenkort te spelen? Tennis met zijn elegantie en traditie, of padel met zijn speelse chaos en muren vol verrassingen? De waarheid is, het is een beetje als kiezen tussen pizza en pannenkoeken – beide zijn geweldig op hun eigen manier, en het hangt allemaal af van waar je zin in hebt. Tennis voor de momenten dat je serieus wilt knallen, en padel voor de momenten dat je gewoon zin hebt in een goed gesprek met een bal en een muur.  Dus, waarom kiezen? Pak een racket – welk racket dan ook – en ga het terrein op. Als je maar plezier hebt en alles beter dan thuis alleen TV kijken! 

Wat ik toch ook nog even belangrijk vind om mee te geven is volgende link.. Als er thuis ondertussen echt problemen ontstaan kan je altijd eens berekenen hoeveel kamelen/schapen je partner waard is: 

Hoeveel kamelen ben ik waard? Bereken het snel (kiwify.nl) 

Schaferechner – Das Original 

Zo hebben wij ontdekt dat David 50 kamelen waard is, ik slechts 49 schapen.. Het is dus duidelijk wie er ooit verhandeld zal worden moest het probleem van een scheiding zich aanbieden om de erfenis van onze kinderen zo hoog mogelijk te houden. 

Ale vooruit, er werd dus ook nog getennist en gepadeld vandaag.. Heeeel veel zelfs, want waar de padelkooien omgetoverd waren tot gigantische hete flipperkasten zag ik veel lichamen gemarineerd in zweet  het beste van zichzelf geven!  Toprally’s bij de dubbel dames, waar bij dames 2 de duo’s Nele en Veronique en Hilde en Liesbeth mogen doorgaan naar de eindronde; bij dames 3 waar ze nog tot over middernacht het laatste plekje aan het trachten te veroveren waren ( de aquariums waren ondertussen al helemaal bedampt) gingen uiteindelijk de duo’s Ellen en Sofie en Charlotte en Tessa met de eindronde aan de haal!

Op de tennisterreinen daarentegen zag ik taferelen waar gerecycleerde pubers zich helemaal smeten  om de overwinning toch maar binnen te kunnen halen; Sammy had een heel plan uitgedokterd om Frank te kunnen verslaan , echter Frank, die in de bloei van zijn slijtage zit, moest uiteindelijk toch na eerste setverlies opgeven.. ook zijn heup is dringend aan vervanging toe!

Dominique deed danig haar best om het Tom moeilijk te maken maar het testosteron haalde het uiteindelijk toch van het oestrogeen!

Wat er nadien allemaal gebeurde heb ik nadien pas vernomen.. ik werd zelf van 19u tot middernacht geplaceerd op terrein 13.. het terrein waar je je muggenspray niet mag vergeten.. had Noach indertijd 2 muggen doodgemept, de zomers zouden aangenamer zijn!

Ruben en Rutger gingen beiden lopen met de prijs van de mooiste tennis van de avond, Ruben ging echter met de overwinning aan de haal.

Bij de dubbel dames plaatsten Iris en Veronique zich voor de halve finale, net zoals Sophia en Lieve die Sofie en Nele naar huis stuurden. Sofie liet het niet aan haar hart komen, die was zich nadien al dansend aan het voorbereiden op het grote feest van zaterdag!

In de dubbel gemend waren het Vanessa en Christophe die Inge en Kristof naar huis stuurden! Al was er bij het publiek eventjes verwarring omdat de bordjes verkeerd stonden..

De dubbel veteranen mochten het naast ons op terrein 12 uitvechten, ook daar werd hard gestreden, gelopen , gezweet en geroepen maar de 2 Wimmen die wilden net iets harder winnen..

Toen ik aan het clubhuis rond middernacht terugkeerde (nadat Charlotte en Sandy met perfect foutloze tennis mezelf en Carla na 2uur en jawel nog maar eens een ST naar huis gespeeld hadden ) zag ik nog een depressieve Edwin zitten, de man met de aanstekelijke lach rook de overwinning al van heel dichtbij toen zijn partner echter moest stoppen owv blessure.. exit Edwin en Stijn, Robby en Johan gingen met de buit lopen! De ene zijn nood.. Een woordje van troost voor Edwin: hou vol, hou moed, je doet het echt heel goed! Het is nu even zwaar, maar dit gaat voorbij, op naar volgend jaar!!

Zo.. de vers zit erop , echt tijd om te gaan slapen nu .. sluit je ogen denk aan een getal tussen 20 en 50, vermenigvuldig deze met 2, tel er 5 bij op.. donker he! Slaapwel!

Geniet van de prachtige woensdag!

Ook dit jaar werden we voor de start van het CK uitgenodigd voor een eerste redactievergadering. De agenda die hoofdredacteur Bart L. doorstuurde leidde dit jaar tot enige opwinding, want we zouden starten met een film ! Nu kent, op zijn echtgenote na, iedereen de filmen waar onze hoofdredacteur het meest van geniet, dus dat zou wel eens leuk kunnen worden. 

Eerste agenda punt dus:  filmpje van Joppe op de OS ! 

Een duidelijke boodschap: vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen mocht de Vers enkel over sport gaan, en mocht niemand zich wagen aan enige politieke profilering! Voor mij een beetje vreemd agendapunt, komende uit een gemeente waar sportterreinen als padelstoelen uit de grond schieten en het bestuur zo deugdelijk en professioneel functioneert dat de oppositie hen twee dagen voor de verkiezingen al een felicitatie mail stuurt. Maar we keurden toch eenparig goed.

Tweede agendapunt: de naam van ons blaadje. Statistieken van dalende lezerscijfers werden voorgelegd, en iedereen besloot dat dat niet aan de kwaliteit van de schrijvers kon liggen, noch aan de lengte van onze schrijfsels maar dat de naam meer wervend moest zijn. Als starter mocht eminent oud-redactielid Patrick VdR  de historiek schetsen, hoe hij na Den Grooten Oorlog niet meer wist wat doen met de illegale stencil machine in zijn kelder en dat zijn deelnames aan betogingen in de jaren 80 (toen alleen in Kleine Brogel met raketten mocht worden gespeeld) hem inspireerden. Soit een lang verhaal om uit te leggen hoe hij tot de naam ‘Vers van de raket’ was gekomen.

Toen hij tijdens zijn enthousiast expose voorstelde om nog eens zo’n betoging vanuit de padel beweging te organiseren, “weg met de tennis raketten” en alvast over de draad kroop om de terreinen te bezetten vond onze hoofdredacteur het tijd voor de brainstorming over een nieuw naam. Meerdere suggesties kwamen aan bod:

Vers van de Pers, vonden we te banaal, -30 jarigen zouden zich afvragen Wie is die Pers? en onze hoofdredacteur zag hierin duidelijk een politieke link met Iran en wees nog eens met aandrang naar het goedgekeurde eerste punt. Geen politiek !

Vanuit het clubbestuur werd dan Vers on the Rox, geopperd, om de consumptie in de bar aan te moedigen, ook afgekeurd, gedronken werd er al genoeg.

Het Groene Blaadje, door onze hoofredacteur gesuggereerd , kon ook bij zijn echtgenote op een zekere sympathie rekenen, verfrissend en nieuw, maar werd het uiteindelijk ook niet “Bart gij hebt al zoveel groen blaadjes geprobeerd, dat duurt nooit langer dan een maand.”

Toen Kris V Rode Ezels Oortjes suggereerde was een deel van de redactie het eens dat dit zeker de aandacht zou trekken maar wie zou dan verantwoordelijk worden voor de inhoud ?Kris V had wel een aantal ideëen en scrollde al enthousiast door de foto’s op zijn iPhone maar dan moest daar toch ook nog tekst bij! Toen vond onze hoofdredacteur het welletjes: er zou een referendum komen, hij stelde voor dat alle mensen die dit lazen op 13 oktober in de Sportoase bijeen zouden komen om over een naam te stemmen. Dan zouden we op basis van de opkomst ook zien hoe groot de invloed van dit blaadje echt is !

Gelukkig verliep het derde agendapunt “tennis kennis” een stuk beter. Er werd gepeild of we voldoende inzichten hadden om tennismatchen te verslaan: er waren twee schiftingsvragen: Wie zou een match tussen Bart L en Geert V winnen en wie die tussen Bram V en Nicolas G. Telkens had slechts een redactielid het antwoord fout.

En zo kwam vandaag mijn dag om verslag uit te brengen. Om 17.30 was ik al zwaar onder de indruk van de match tussen Tom V en Jo V, pittige match die Jo de uitspraak ontlokte”nu speel ik eens goed en nu verlies ik” ik speel meestal niet goed en verlies ook, dus ik vond dat Jo daar toch al een flinke stap in de goede richting had gezet.

Op het plein ernaast ging mijn aandacht naar twee vrouwelijke VvdR redactrices die het beste van zichzelf gaven. Elke V en Dominique G speelden tegen Leen W en Hannelore V, de ballen werden zo perfect geplaatst op de lijnen dat Hannelore voorstelde om het dan maar de lijnmatch te noemen, nu weet ik wel finaal niet meer zeker of dat over de lijnen van het plein ging of over de hoeveelheid calorieën die in deze marathonmatch werden verbrand. Elke ging trouwens zo op in de match dat ze niet doorhad dat ze met een kapotte raket speelde , (ze verbetert ook onze Verzen, misschien moet toch eens iemand zeggen dat haar rode stylo al een tijdje leeg is) 

Op de center court speelde Dries H tegen Maarten C, ze gingen helemaal op in het gloriemoment: in het midden van de match beslisten ze om “change the balls” en een nieuwe doos te openen, nu nog lijnrechters en ballenjongens.

Ook gezien Frederik W en Victor D die speelden tegen Edith M en Nikki G (volgens mij met stip de mooiste achternaam in de club)  Spaaaannend maar de heren waren dan toch zo galant om de winst aan de dames te laten.

En dan nog verschillende andere zeer goeie matchen maar de hoofdredacteur wil dat we het kort houden.

Zoals vorig jaar wilde ik ook deze Vers afsluiten met een interview met onze voorzitter, dit interview werd jammer genoeg onmogelijk gemaakt door de hoofdredacteur en zijn vrouw die luidkeels “no politics only sport!” riepen. gelukkig had onze voorzitter zijn vuvuzela bij de hand.

Naam bij de redactie bekend

Beste lezer,

Enkele weken geleden vroegen Bart en Elke aan Dominique en mij of we toch nog eens een vers wilden schrijven, want dat was alweer 3 jaren geleden… Een soort van comeback dus, zoals we er dit CK al enkele gezien hebben (4-1 of 5-2 achter en toch nog de set pakken, zalig!  Ik maakte het de voorbije week al mee in drie matchen.  Helaas de eerste twee keren aan de foute kant van het net…).

Er waren veel matchen gepland op deze mooie zondag, dus dit wordt een lang vers, zoals een spannende match, met een ontknoping op het einde. Wij begrijpen dat u ondertussen al wat vermoeid bent.  Niet alleen fysiek, door de snelle opeenvolging van matchen, maar ook mentaal.  U bent na uw match waarschijnlijk te lang blijven plakken in het clubhuis, hebt net iets meer gedronken dan u van plan was, want uw tegenstander bleek – eenmaal aan de toog – toch sympathieker uit te vallen dan hij/zij op het terrein was.  Daarna moest u nog naar huis fietsen, want met die verhoogde focus van de arm der wet op onze club had u wijselijk uw auto thuis gelaten.  Snel nog even douchen, iets klein eten, wat zappen, en dan proberen te slapen.  Niet gemakkelijk, de adrenaline gierde nog door uw lijf.  Uiteindelijk lukte het toch, maar vijf uurtjes later ging de wekker alweer veel te vroeg.  En vanavond moet u terug spelen…  Wij kennen dat.  Vanaf het tweede weekend (ongeveer nu dus) begint dat zwaar te wegen…  U heeft deze ochtend dus niet echt veel zin om een Vers uit de Racket te lezen, en wilt liever nog even terug in uw bed kruipen…  Om u toch te motiveren om verder te lezen, beloof ik dat u op het einde als belonging een antwoord zult krijgen op enkele vragen die u zelf nog niet durfde stellen…  Dat doet me denken aan de film “Everything You Always Wanted to Know About Sex* (*but were afraid to ask) die de Superveteranen onder ons zich nog wel zullen herinneren, zelfs al laat hun korte termijn geheugen hen wel al eens in de steek bij het tellen van de punten tijdens de match. 

OK, ik geef toe dat ik het woordje Sex erin gegooid heb om uw aandacht te trekken.  Maar nu we die aandacht hebben, zal ik u vertellen wat u wel te weten zult komen als u blijft verder lezen:

1. Waarom heeft onze voorzitter steeds zijn GSM aan zijn hand gekleefd?  Terwijl je met hem aan het praten bent, verschuiven zijn ogen plotseling naar dat schermpje, en ben je hem 5’ kwijt.   Ook als je met hem aan het sparren bent, moet hij er bij elke kantwissel even op tokkelen.   Zelfs onze 15 jarige tienerdochter komt niet aan zo’n hoge schermtijd cijfers…
2. Waarom verdwijnt onze voorzitter regelmatig naar “belangrijke vergaderingen” of sta je met hem aan de toog een Duvel te drinken en verdwijnt hij plots om niet meer terug te keren (aka “de grote verdwijntruuk”)?
3. Waarom nemen een aantal grote namen uit de CK Hall of Fame dit jaar geen deel aan het clubkampioenschap, terwijl ze de voorbije tientallen jaren leken te kamperen op de club tijdens die belangrijke twee laatste weken van augustus?
4. Is er een verband tussen punten 1, 2 en 3 hierboven?

Het antwoord op vraag 4 kan ik u al verklappen: JA!  En verderop zal ik u uitleggen waarom.  Maar eerst krijgt mijn betere wederhelft het woord, om u te vertellen wat er allemaal gebeurde op het terrein, haar natuurlijke habitat! Take it away Dominique!

Wel, de familie Vaeremans had vandaag 5 wedstrijden.  Jonge Lars (15) nam er twee voor zijn rekening, en deed dat uitstekend.  Een mooie overwinning tegen Dirk B, en een eervolle match tegen Maarten C.  Het leek wel alsof we naar een HK aan het kijken waren.  Toen Lars een paar mooie punten op rij maakte, vroeg Maarten aan vader Jo bij de zijlijn “zeg, moet Lars nog niet gaan slapen?”  Ook Ruben won een mooie – echte HK – enkelmatch tegen Frederik H, ondanks de windhozen op terrein 7.  Er was wat discussie langs de kant of de racket van Fré nu goud, brons of oranje was, maar iedereen was het erover eens dat ze “assorti” was met zijn shirt.  In hun dubbelmatchen later die avond trokken Ruben en vader Jo beiden helaas aan het kortste eind (zie verder).      

In de SuperMannen reeks werd een drie uur durend duel gespeeld tussen Toon en Edwin.  Wie laatst / luidst lacht wint, dus haalde Edwin de zege nipt binnen tegen de immer solide spelende Toon.

In diezelfde SM reeks (ze doen elkaar daar nogal veel pijn, aan het gekreun te horen en de grimassen te zien), maakten Bert M en Kris L er ook een marathon match van in de zon.  Bert mankte, verkrampte, kloeg over een verrekking aan de poep en een overstrekking van de knie.  Toch won hij – zoals gewoonlijk – uiteindelijk toch, maar had nadien wel een bak Rochefort nodig “tegen de pijn”.  Met succes blijkbaar, want Lazarus kon terug lopen in zijn dubbelmatch later op de avond.

Weerkundige Johan zorgde er tegen Kris B voor dat hij steeds mocht opslagen wanneer er een mooie Cumulus wolk voor de zon schoof, maar het mocht niet baten want op de wind had hij minder vat.

Een mooie match in de D3 reeks tussen Liesbet C. met Marijke VDB en Carolien D. met Marie-Lynn C. waar heel wat heerlijke rally’s uitgevochten werden. Uiteindelijk speelden Liesbet en Marijke net iets secuurder en wonnen verdiend.

In de herkansing van de HR vochten Robert VH. en Filip W. voor de winst.  Filip – met een shirt dat assorti was met de kleur van zijn Porsche, eat that Fré – probeerde zijn tegenstander weg te kloppen, maar tevergeefs, Robert ving elke harde slag op en won overtuigend. 

Treinconducteur Kenneth zat op het goede spoor in het begin van zijn match tegen David VDS, maar toen die eindelijk z’n colletje los kon peuteren en wat meer adem kreeg, won hij vlot.

Ward M en Wim V versloegen Toine en Dieter.  Het was trouwens de tweede maal dat Ward tegen Dieter speelde vandaag.  Tiens, er zijn er die elk jaar als lucky loser worden opgeroepen (Kurt S soms zelfs 2 keer per jaar), en anderen die nooit die luck hebben… Toen Toine een onmogelijke bal toch nog terug haalde, riep Dieter “Goed gelopen Toine, ik hoorde alles kraken, behalve uw nieuwe heupen! Ge hebt er nochtans drie!”  Toine beloofde dat hij zijn oude heup zou meebrengen naar het slotfeest… (om nog beter te dansen of wat?)

De talrijk opgekomen supporters, familie en vrienden zagen ook twee interessante DD2 matchen.  Sofie C / Isabel C wonnen met duidelijke cijfers van Sophia H en Nele VdV, maar het verschil op het terrein was kleiner.  De supporters waren misschien te kritisch?  Zo vroeg Ferre, het zoontje van Nele bij de kantwissel na 3-0 “heb je nu nog altijd geen punt gemaakt mama?”  No pressure…

In de andere DD2 match die we zagen (en hoorden), verloor Susan V met een zekere “Jij” van Iris en Christel G.  Trouwe supporter Wally zag dat het goed was.

In de DR match tussen Nele S. en Katleen H. werd een ware titanenstrijd geleverd.  Na verlies in de eerste set herpakte Katleen zich en dwong ze alsnog een derde set af.  Het ging gelijk op en beide dames waren af en toe de tel kwijt, maar uiteindelijk haalde Nele toch de overwinning binnen. 

Daarna kwamen de DD1 dames in actie.  Tine en Mieke wonnen vlot van Jo en Lien.  Wat ons opviel was de “hockey” outfit van Mieke en Jo (rokjes en lange kousen).  Frank VD beweerde langs de kant dat dit de “Meurrens look” was, en herpakte zich dan “de kousen hé, niet de rokjes”…

In de D1 reeks moesten Guy B. en Jo V.  de duimen leggen tegen een sterk “gefocused” duo Wim DW en Frederik H. We hoorden Wim het woord “focus” wel heel vaak herhalen.  Had dat misschien iets te maken met die zuipbeker die Fré beweerde gisteren gewonnen te hebben? 

Op terrein 10 (dat eigenlijk door Tom VR gereserveerd was met een groot groen sponsordoek), stonden de gebroeders Verwimp tegenover elkaar in de andere D1 match.  Diezelfde Frank VD, die blijkbaar een even scherpe tong heeft als zijn gesneden backhand slice, merkte op “het is alleen zo dat ge van de gebroeders Verwimp kunt afgeraken, door ze tegen elkaar te laten spelen”… Na een zeer spannende match wonnen David V en Jitte in de super tiebreak loterij.  Dat verdient een daverend applaus voor Jitte, die als enige dame overblijft in deze hoogste dubbel reeks, maar ook voor Ruben en Michael, de heren aan de overkant die steeds hoffelijk opsloegen en gans de match mooi naast haar smashten en volley’den.  Klasse!

Omdat Tom VR (“Raesie” voor de vrienden volgens zijn shirt) zijn terrein 10 bezet was, moest hij het op terrein 1 opnemen tegen Stef L.  Dat terrein ligt er net zo droog. hard en glad bij als de terreinen op T.C. De Mol, zodat Stef een soort “thuisvoordeel” had en vlot won. 

Ondertussen speelden An W. en Anniek in de DD1 reeks een hoogstaande dubbel tegen Kaat en Evelien.   De “ervarenen” wonnen van de “jonkies”.   Daarna fietste ik naar huis om dit verslag vóór de deadline te kunnen inleveren.  Sorry aan de ploegen in de late-night shift die nog bezig waren, hopelijk hebben jullie gewonnen!

Dank u schat!  Maar laat ons nu een klein stapje terug in de tijd nemen.  Ieder lid van de club weet ondertussen dat onze voorzitter achter de schermen al jaren aan het ijveren is voor extra padelterreinen in het naburige Holsbeek.  Door vergunning-perikelen duurt dit allemaal wat langer dan voorzien.  Als troostprijs slaagde hij er dit jaar toch in om het extra patattenveld naast de parking in te palmen.  Op drukke avonden zijn vele leden en buurtbewoners hem dankbaar dat ze daar hun auto kwijt kunnen, en niet kilometers ver op straat moeten gaan parkeren.  Maaaaaaaar, wat niemand weet, is dat dit slechts kleine, voorzichtige openingszetten zijn in een groot, geheim masterplan van onze Napoleon van ’t Hellegat!  Ik zal het u bewijzen met de volgende lijst van eigenhandig geverifieerde feiten (als dat geen journalistiek is Ief DS, dan weet ik het niet meer.  Inderdaad, ik probeer die Pulitzerprijs voor Verzen te winnen. Misschien geraak ik zo dan toch nog op het podium tijdens de prijsuitreiking van het slotfeest, want met mijn tennis spel wilt het dit jaar blijkbaar niet lukken…):

1. Over de keuze van de nieuwe megalomane naam en logo van de club “ATP” gaan we hier niet meer uitweiden, dat is de voorbije maanden al genoeg gebeurd aan de toog bij Sven.  Het was echter al een eerste indicatie, nietwaar?  Uit betrouwbare bron vernamen wij dat onze voorzitter vorig jaar naast de nieuwe domein naam www.atp-wezemaal.be ook het domein www.atp-holsbeek.be reserveerde.  Dat is logisch, denkt u terecht.  Maar wist u dat hij ook al www.atp-aarschot.be, www.atp-haacht.be, en nog enkele andere domeinnamen gekocht heeft?  Dat moet nogal iets kosten, hoor ik u denken.  Wie gaat dat betalen?  Ze gaan het lidgeld toch niet verhogen?  Neen, wie vertrouwd is met Mergers & Acquisitions, weet dat dit gaat komen uit “Synergies” (een fancy woord voor kostenbesparingen) na het overnemen van naburige clubs (zie punt 2 hieronder). 
2. Om “undercover” één en ander te gaan verifiëren ter plaatse in Haacht, heb ik me ingeschreven voor het dubbel tornooi daar.  En wat bleek?  Onze voorzitter heeft hun voorzitter (ook een Patrick) blijkbaar overtuigd van ook al een ander clubje over te nemen.  Hun naam is ondertussen dus veranderd in “Haacht-Tildonk Tennis Club”.  Binnenkort zetten we daar gewoon ATP- voor, en zo slagen we twee vliegen in één klap/club, we krijgen er Tildonk gratis bij!  Briljant toch?
3. Ook bij Tennis Vlaanderen, waar ze nochtans zelf niet terugschrikken voor wat expansiedrang (herinner u hoe ze eerst de originele Padel federatie strategisch buitenspel gezet hebben om ze daarna helemaal op te slokken), zijn ze ondertussen bekend met de continue stroom aan SMS’jes en de slimme vergader-technieken van onze voorzitter.  Zij hebben al vele toegevingen moeten doen, waar Georges-Louis Bouchez jaloers op zou zijn.  U gelooft mij misschien niet, en denkt dat ik aan het overdrijven ben.  Ga dan maar eens naar hun website ( www.tennisenpadelvlaanderen.be).  Klik bovenaan rechts op het vergrootglas en selecteer “Zoek een club”.  Dan vult u bij Club/Gemeente bv. “Aarschot” in, en welke club verschijnt er dan – als enige nog wel?  Inderdaad, niet het immer sympathieke “A.Tc.’82” maar wel “ATP Wezemaal”!   Zet Tc.’82 dus ook al maar op de lijst van clubs die opgeslokt zullen worden in het groter geheel.  De tooghangers onder u zullen dat niet zo erg vinden, Tc.’82 heeft immers een heus bruin café als clubhuis.
4. Dat onze voorzitter al jarenlang broedt op dit masterplan om een groot machtig imperium van tennisclubs te bouwen, wordt geïllustreerd door het feit dat hij de voorzitter van T.C. Leliehof in Erps-Kwerps, de genaamde Martin V., jaren geleden al een zitje aanbood in het bestuur van (toen nog) Tennis Wezemaal.  Een typische strategische zet uit het bedrijfsleven!  We weten dus al wat de volgende club op zijn lijstje van veroveringen zal zijn…
5. Of zijn ongebreidelde expansie honger hiermee gestild zal zijn, is maar de vraag…  Getuige de vele afwezige “usual suspects” die normaal gezien sowieso deel zouden nemen aan deze editie van het CK.  Wat heeft dat er nu weer mee te maken, denkt u wellicht?  Wel, ik beweer dat de voorzitter een aantal zorgvuldig geselecteerde spelers op missie gestuurd heeft naar andere mogelijke doelwitten, en zal dat bewijzen met enkele voorbeelden:

• Waar zit Daan Van Aerschot?  Al lid van bij de geboorte, en deelnemer aan het CK sinds hij kon stappen, in de voetsporen van zijn vader Toon.  Hij moest vorig jaar halsoverkop naar Zonhoven verhuizen.  Ik heb dat even opgezocht (u kent de weg ondertussen: website Tennis Vlaanderen, rechtsboven “zoek club” selecteren, Zonhoven invullen bij gemeente, en straal selecteren): binnen een straal van 10 km zijn daar 16 clubs!  Wellicht de hoogste concentratie van gans het land.  Limburg, here we come! 
• Waar zit Chloé Delcorte?  Normaal gezien is deze perfect tweetalige linkshandige mepper een vaste waarde op het CK.  Wel, ze is druk bezig met nauwe contacten te leggen in Wallonië.  Dat begon trouwens al op het slotfeest van het CK 2 jaren geleden, waar ze wel heel close danste met een paar IC spelers van C.T. La Volée uit Mons.  Dat was echter voor het goede doel. De kans is dus groot dat die club ons eerste bruggenhoofd in het zuiden van het land wordt!
• Waar zit Walter Merens?  Normaal gezien is hij altijd minstens 1 medaille waard.  Dit jaar zou hij in de “stand der medailles” (zie CK website, klik op Extra, dan op Archief) zelfs over “founding father” Toine Van Proeyen naar de tweede plaats kunnen springen!  Toch neemt hij niet deel, omdat hij van zijn vriend Patje een veel belangrijkere opdracht gekregen heeft in onze hoofdstad, waarbij zijn sappig accent zeer van pas zal komen om een niet nader genoemde club uit het Brusselse te overtuigen van zich aan te sluiten bij onze MEGATP-club.  Zijn kunstheup zegt u?  Geloof die uitleg niet!  Het nieuwste type kunstheupen dat Frank VD importeert uit Bali laat een speler toe na 1 maand al terug 3-setters te spelen.  Kijk maar naar Bert Meurrens en Dirk Bauwens! 

Het stopt trouwens niet bij de landsgrenzen, want:

• Waar zit Johan Lamotte?  In Spanje natuurlijk, want daar zijn echt goede padelclubs.  We moeten immers ook aan onze padel leden denken.  Lamotte is al op minstens vijf lokale clubs Paella gaan maken.  Bij de eerste 4 clubs ving hij bot, omdat hij Chorizo in zijn Paella had gedraaid, en dat werkt als een rode lap op een (Spaanse) stier, net zoals ananas op pizza in Italië.  Het zou kunnen dat ze niet gediend waren van zijn voetfouten, maar soit.  Nu heeft hij z’n recept (en z’n opslag) aangepast, en kunnen de onderhandelingen over een “fusión” met ATP-Wezemaal echt beginnen!
• Last but not least, waar zit Carl Hermans?  In Portugal natuurlijk!  Carl moet altijd eerst een beetje tegendraads doen, dus hij heeft eerst nog geprobeerd van de voorzitter te overtuigen dat we ook een (Dames) Beach Volley afdeling moesten toevoegen aan onze club.  Hij zou dan wel op zoek gaan naar lokale “talenten” op de stranden van de Algarve, net zoals hij dat jarenlang deed met een klein notitieboekje voor de gemengd dubbel ploegen die deelnamen aan de Leuvense Interclub competitie.   Onze voorzitter heeft echter ook naar de beelden van het beachvolleybal gekeken op de voorbije Olympische Spelen.  Die bikini’s gaan onze serieuze tennis spelers nog meer afleiden dan die luide bassen uit de boombox van de padel terreinen!  Daarom heeft hij het voorstel van Carl wijselijk afgewimpeld, en dus bezoekt deze nu monkelend alle lokale Padel clubs, ongetwijfeld met succes (ATP-Algarve!) aan het einde van de rit.  

Uiteraard moeten deze afgezanten van de club regelmatig een update geven aan onze voorzitter over hun vorderingen.  Dit is waarom zijn GSM om de vijf botten trilt en pingt en oplicht.  Hij heeft zelfs een tenniselleboog gekregen van al dat getokkel op zijn GSM.  Dit is trouwens ook waarom hij steeds verdwijnt naar vergaderingen, en te laat komt op andere vergaderingen.  Dit is waarom hij zelf niet speelt op het CK dit jaar. De voorzitter is hard aan het werk om van onze club de grootste van België te maken!  We staan al 8^ste , maar dat is tijdelijk, alleen de 1^ste plaats is goed genoeg!  En daarna wil hij de grootste club van Europa leiden!  The Sky is the Limit!  De enige overblijvende vraag is: hoe gaan Rob en Rudi dat Europees Clubkampioenschap gepland krijgen? 

Kris en Dominique

We krijgen de vraag welke regels er gelden als de voorzitter van het organiserend comité zijn ronde doet.

1. U mag blijven doorspelen. Maar smash niet op de voorzitter. Die is behoorlijk rancuneus en stelt voor elk clubkampioenschap de ranking bij.
2. U mag de voorzitter aaien, maar enkel tijdens de kantwissels.
3. Als de voorzitter in het midden van het terrein gaat zitten, heeft één van beide kanten een liijnbal serieus verkeerd ingeschat. Het punt wordt opnieuw gespeeld.

Een gezonde basisvoeding is natuurlijk belangrijk voor iedereen. Waarom is gezonde voeding extra belangrijk voor sporters? Een gezonde basisvoeding geeft je namelijk alle belangrijke voedingsstoffen die je lichaam nodig heeft om goed te functioneren. Denk aan voldoende energie en brandstof in de vorm van koolhydraten en vetten en voldoende bouwstof in de vorm van eiwitten.

Maar ook vitaminen en mineralen, vezels en vocht spelen een belangrijke rol voor onze gezondheid en daarmee ook onze sportprestaties. Een ongezond dieet kan dan ook nadelige gevolgen hebben voor een sporter.

Tijdens het sporten treedt er spierschade op. Dit uit zich als kleine spierscheurtjes in de spieren. Voor het herstel hiervan gebruikt je lichaam eiwitten. De reparatie hiervan gaat dan ook sneller wanneer je voldoende eiwitten binnenkrijgt.

Eet je te weinig eiwitten en is je timing niet optimaal? Dan zul je merken dat je minder goed herstelt en ook minder goed kunt presteren.

Een evenwichtige inname van onder meer een mélange van groenten en verschillende fruitsoorten, bv. bananen en kiwi’s en niet te vergeten een dagelijkse portie noten zoals een mix van onder meer pistachenoten, amandelen en cashews leveren de nodige bron van extra eiwitten om het recuperatievermogen van het lichaam en de spieren te versnellen. 

Dit brengt me naadloos over naar het aanbod van spijs en drank op ons geliefde Hellegat. Een breed assortiment van op mout, gerst en druiven gebaseerde drankjes worden rijkelijk geconsumeerd. Een leger van vrijwilligers springt ook tijdens deze editie dagelijks bij om de onweerstaanbare drang naar eten en drank te bevredigen bij spelers en menig supporters. Stoofvlees, pizza’s, paella, … één voor één krachtpatsers met de nodige caloriën om het lichaam weer op te peppen voor de volgende zware inspanning.

Inspanningen, daar worden we tijdens deze meer dan 2 weken durende marathon ook niet van bespaard, een gesel voor het hele lichaam, een survival of the fittest, wie trekt er aan het langste eind. Korte nachten, late tennispartijtjes, door de veelvloedige regen, dwingen ons op de indoorterreinen, maar de matchen moeten en zullen gespeeld worden! We doen mee voor ons plezier, deelnemen is belangrijker dan … niet deelnemen. Nieuwe contacten worden makkelijk gelegd, diep vanbinnen voelen we ons ieder al een kampioen en winnen is en blijft beter klinken dan dat ‘Net niet’ of in de volksmond het ‘loser’ bonnetje te krijgen op het einde van de rit.

Ondertussen is onze tennisclub, net als onze gemeente, opgesplitst in verschillende delen, als het geen afgesloten spoorweg is die ons van elkaar scheidt, dan is er tegenwoordig een onderscheid dat er gemaakt wordt tussen de ’tennissers’ en de ‘padellers’. Ook voor deze laatsten zou er naar de toekomst een dakje boven het hoofd moeten worden voorzien, zodat onze moeder natuur het spel niet kan beïnvloeden wanneer ze weer eens haar hemelsluizen openzet.

Dagelijks spelen deze sportievelingen binnen hun raampartijen de pannen van het dak, gestimuleerd door de zwoele beats die uit hun mega speaker komen en hun ballen laten dansen op de tonen van een opzwepend lied. Nvdr : De (sport)wetenschap is immer op zoek naar methoden om de prestatie van sporters te verbeteren. Geen wetenschapper en sportpsycholoog zal ontkennen dat de relatie tussen geluid en sportprestatie van belang is. Bovendien is het een goede ontwikkeling dat, naast visuele informatie, auditieve informatie een plaats krijgt in onderzoek. Sonificatie van geluid om de sportprestatie te verbeteren is een uitdagende onderneming.

Zo schatten ervaren basketballers, op basis van het geluid van de beweging van de tegenstander, hun bewegingsintentie in. Het geluid van de door de tegenstander geslagen tennisbal draagt bij aan het inschatten van de locatie waar de bal de grond gaat raken. Hetzelfde principe geldt ook voor de smash bij volleybal. Door het geluid van de smash is een volleyballer beter in staat de baan van de bal te voorspellen. Zelfs beter dan met alleen visuele informatie. Bij padel wordt dit dus teweeg gebracht door sonorische klanken van Engelstalige liederen.

Vandaag traden er weer, op deze zonnige, tropische en uiteindelijk uitgeregende zaterdag een hele resem sportieve Tennishelden aan die het vuur aan de schenen van de tegenstanders legden.

Liesbet C. nam de overhand in een spannende match tegen Hannelore V. 

Wim V. en Nele VdV. namen het succesvol op tegen Andre M. en Lieve G.

Elke V. en Sofie G. maakten het een dubbeltje op zijn kant in super tiebreak tegen Annelies DC en Erline W.

Petra V. (met coach Sofie E. aan haar zijde) en Katrien A. grepen de macht tegen Kaatje G. en Veronique B.

Sofie N. Won vandaag van Imke W.

De twee eiige tweeling Robby H. en Stijn C. namen het heft in handen in een vooraf afgesproken blauwe tenue, inclusief matching pet, tegen Stef D.C. en Kurt S.

En daar was Kaatje G. weer, in de brandende zon nam ze de raket voor de tweede maal in de hand vandaag, maar nu tijdens een succesvolle, lange en zwaar bevochten enkel, tegen Thalia S.

Christophe D. en Inge H. waren net een fractie sterker dan Eddy P. en Nathalie C., die vervloekte super tiebreaks toch…

Kristof B. liet Willem G. alle kanten van het terrein ontdekken.

Johan S. en Luc G. namen het op tegen Paul S. en Dirk P.  De guitige kleinkinderen van Paul stalen echter als ballenjongen/meisje de show.

Kaat V. liet Mieke C. het onderste uit de kan halen op center court maar die laatste moest toch net het onderspit delven.

De ‘Balinees’ ging over een zeer sterk presterende en zich stevig werende Guy B.

Leen W. vocht het met succes uit tegen Nicki K.

Ine R. vocht gretig en won van Sofie N, die ook voor de tweede maal vandaag moest aantreden.

Alain V. en Isabel C. veegden de vloer aan met Randy B. en Meredith L.

Dominique G. stond serieus haar mannetje tegen Michiel P., laatst genoemde moest echter het onderspit delven.

Nikki G. en Frederik W. maakten korte metten met Rudi V. en Guy P.

Tinne S. won verdienstelijk van Geert S.

Ten slotte ging het hard tegen onzacht tussen Robert V.H. en Frederik L.

Sincerely yours, Dieter V.