Eerst eentje voor An W.: “Wat is geel en dan rood?” Een kuikentje in de blender. De komkommer waar Bram het in zijn Vers over had, bleek gisteren nog altijd in zijn tenniszak te zitten. Het is nu een kwamkwammer.
En voor Walter M.: er zit al enige tijd een vervelende fout in onze tafel-software, waardoor jij af en toe in de herkansingstabel van de dames kompetitie-reeks belandt. Eén van de leden van het IT-team neemt dan een halve dag verlof om dat manueel te corrigeren, voor de CK’ers het gezien hebben op onze website. We hebben er ons al suf op getuurd, maar we vinden maar niet waar het fout gaat. We hebben overwogen om externe consultants in te schakelen, maar we vermoeden dat zij de bug ook niet gaan vinden. En die kosten stukken van mensen. In elk geval meer dan een geslachtsoperatie. Wat denk je?
En voor Stijn G.: ik hoop dat onze lezers verstandig genoeg zijn om feiten van fictie te kunnen onderscheiden. Alweer een ijzersterke Vers. Maar dat onze hoofdredacteur in zijn jongere jaren, samen met de drummer van Hüsker Dü, niets anders deed dan onder invloed van goedkope heroïne tussen de Lido en de Rumba pendelen, is volledig onjuist. Helemaal verzonnen. En het besmeurt het keurige imago van onze hoofdredacteur. Het was tussen de Lido en de Bacho, meldt hij. Wat ik bij deze graag vermeld, aangezien hij zijn Beretta op dit moment op mij richt.
En mijn dochter stelt hier ondertussen moeilijke vragen. Niet: “Waarom duwt er iemand een pistool op jouw voorhoofd?”. Wel: “Waarom tellen ze in het tennis de punten met 15, 30, 40 en dan voordeel? Wat is er mis met 1, 2, 3, 4”? Geen dwaze vraag. Maar het antwoord moet ik schuldig blijven. Tijd om Kris B. of Dominique G. nog eens aan het werk te zetten.
Als je lang genoeg wacht om forfait te geven, kan je bij de dames op het podium raken zonder 1 wedstrijd te moeten spelen. Vanessa (de echtgenote van de lange) kwam zo, zonder één match te spelen, in de eindtabel van Dames Rekreatie. Nog voor de eerste match van ons clubkampioenschap gespeeld was. En dus, omdat ze geen enkele match verloren had, ook in de herkansingstabel van Dames Kompetitie. Waar ze prompt, omdat ze intussen dacht dat dat zo hoorde, forfait gaf. Sophia (die van de innemende glimlach) en Lisa kwamen door de herkansingen van diezelfde Dames Recreatie-reeks zonder te moeten spelen. In de eerste ronde van die herkansingstabel werden zelfs alle matchen beslecht door een forfait. Eigenaardig.
“Dames Kompetitie, met een K”, hoor ik u denken. Is dat niet met een “C”? Hier niet. Spelling Geerts. Die strijd geven we niet op. Toch niet zolang de boersjwas niets beter te doen hebben dan onze dwaze spellingregels van buiten te leren, om dan daarmee de werkende mensen te discrimineren. Een tennisraket is hier dus geen tennisracket. En de Vers uit de Raket dus ook geen Vers uit de Racket. Einde discussie.
Anyway. Over naar de orde van de dag.
Nomen est omen. Zo ongeveer elk lid van de “Victi se Ipsos”-interclubploeg (Heren 6), werd minstens 1 keer opgevist als lucky loser. Alleen Bram niet. Hij forceerde vandaag zijn plaats in de finale van Heren Kompetitie, waar hij het mag opnemen tegen De Reus. Vandaag werd hij al even (ongeveer 35 minuten) voorbereid op het dienst doen als kannonenvlees. Samen met Deevid mocht hij aan de verkeerde kant van het net genieten van het geweld van Wouter en van het geraffineerde geweld van Kurt.
Amber W. was alweer voortreffelijk gekleed. Een strak blauw jurkje, dat prima accordeerde met het groen van de bash van de tennishal. Amber bleef inbeuken op Kaat, maar die gaf geen krimp.
Gert E. (de korte) vond dat hij slecht gespeeld had tegen Tim (de lange), die slecht gespeeld had.
Elke kwam me bij het einde van die match melden dat de match van De Reus en Guy tegen Wim en Joeri zou beginnen. Die wou ik echt graag zien. Fluks naar terrein zes dus, waar de match bijna gedaan was toen ik aankwam. Guy B. maakte het zichzelf gisteren moeilijker dan nodig tegen Bert M. Maar vandaag zagen we dat zijn reflexen, voor iemand van die leeftijd, nog top zijn. En dat Wim onder druk fouten kan maken.
Jerre mocht het even later opnemen tegen Rutger in de halve finale van Heren Kompetitie. Rutger had een strak plan: alle ballen loeihard terug meppen en hopen dat ze allemaal binnen vallen. Geen onverstandige strategische keuze, maar niet verstandig genoeg.
NIKKI G. (die van de hoofdletters) leek van op afstand een evenwichtige match te spelen tegen Dominique G., maar bij nader inzien speelde Dominique G. toch beter tennis. Die lijkt bij elke bal ruim op voorhand te weten waar die gaat komen. Alsof ze gedachten kan lezen. Een beetje akelig.
De match tussen Elien W. / Ingrid T. en Jade V. / Silke DW. was van een hoogstand niveau. Als Jade nu nog leert om niet overkop te gaan en gewond te raken in het begin van elke match had het resultaat er helemaal anders kunnen uitzien.
Sarah M. werd opgescheept met Patrick VDR, die Charlotte B. mocht vervangen. Patrick presteerde prima aan het net, maar Bart S. en jonkie Jorben bleken toch te sterk.
Tom B. eet dit jaar alles wat op zijn pad komt genadeloos op. Maar met Steven N. had hij toch wat werk.
Tim. H. en Sari V. leken nog beter te spelen dan Catherine M. en Nils M., maar de laatsten wonnen de match.
Frederik VB en Robby H. hadden het niet makkelijk tegen Ward M. en Frederik H. Die laatste wist in de super-tiebreak helaas niet meer hoe je een bal over het net en binnen de daartegenover gelegen lijnen moet slaan.
Diezelfde Frederik VB vond het niet nodig om in zijn Vers van 23 augustus het interview met onze voorzitter uit te schrijven. Formeel de motiviatie in het C4 dat Elke V. prompt schreef. Ik wil het jullie toch niet onthouden:
Frederik VB voor Vers uit de Raket (VUDR): “Dag Patrick, alles goed?“
Patrick V.: “Alles prima. Hier geniet ik van. Een full house, met alle leden die ofwel amikaal een wedstrijdje spelen ofwel naast het court de andere leden aanmoedigen. Daar doen we het voor.“
VUDR: “Je bent nu al enige tijd onze voorzitter. Trots op wat je verwezenlijkt hebt?”
Patrick V.: “Alles bij elkaar genomen wel eigenlijk. We hebben meer leden dan ooit tevoren, we presteren bovenmaats in de interclub-competitie, we hebben het fijnste clubhuis uit de verre omstreken, we zijn een gezellige club gebleven. En we hebben dit clubkampioenschap. Dat is echt formidabel. [Even stilte]. Alleen jammer van jullie riool-gazetteke.“
VUDR: “Euh, sorry?“
Patrick V.: “Dat is toch elk jaar hetzelfde met jullie. Neem nu de Vers van Guy B. Waarom begint die plots te zeuren over de hoogte van de kapstokken? We hebben onze clubingenieur laten berekenen hoe hoog die moeten hangen om al die ex-volleyballers er aan te laten kunnen zonder hun rug te bezeren. En ik er tegelijkertijd toch nog aan kan.“
VUDR: “Euh. Ja. Allicht heeft Guy …“
Patrick V.: “Of jou, in jouw Vers. Je suggereert doodleuk om ook een Franstalige Vers te maken. Je moet toch weten dat ik daarmee in de problemen kom? De afspraak met N-VA in het college was dat we vierkant ons goesting mogen doen. Onder drie simpele voorwaarden: geen geleuter over het uitblijven van een klimaatactieplan, geen initiatieven rond de collaboratie in de tweede wereldoorlog, en – vooral – geen verfransing in onze gemeente.“
VUDR: “Euh. Die afspraken kende ik niet, maar …“
Patrick V.: “Tuut, tuut. Je had die moeten kennen. Maar het probleem is meer structureel. Neem nu de Vers van PVDR. Wat wilt die eigenljk zeggen? Dat onze wandelweg tussen de extra parking en het clubhuis te smal is? Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om daar überhaupt parking te kunnen maken. Kom dan gewoon met de fiets. Als ik hard genoeg gooi, kan ik Tom VR zijn ruiten van hier ingooien. Maar toch met de auto komen en dan leuteren over het feit dat hij niet naast het court kan parkeren? Ik begrijp dat niet.“
VUDR: “Daar heb je een punt, maar …“
Patrick V.: “En nog iets: wie heeft Kurt B. in godsnaam ooit toegelaten tot het redactieteam? Via de Vers nog even vragen of ik de tentflappen omhoog wil rollen, zodat jullie de tennis- en padelmatchen kunnen volgen. Ik had al honderd keer gezegd dat dat in orde zou komen.“
VUDR: “Ik denk niet dat we onrespectvol …“
Patrick V.: “Ik zal nog eens iets zeggen over jullie CK-krantje.” (…)
De overige 4 uur en 25 minuten moeten we jullie helaas schuldig blijven.
Bijna vergeten: de winnaar van Elke’s fotowedstrijd (zie de Vers van dinsdag) werd een ode in deze Vers beloofd. Proficiat aan Hilde Walder die zelfzeker op de foto Roel De Baerdemaeker, Gert Elsen, DJ Sven (@Svekke: zet Hüsker Dü nog eens op) en Bram de Baerdemaeker herkende. Maar Hermes De Backere, iets jonger, deed hetzelfde. Hier gaan we:
“Hermes De Backere, a name aglow,
In realms of sales, your talents flow.
From Piros to Cronos, journeys wide,
Your expertise, a constant guide.
Entrepreneurial spirit, strong and bright,
Guiding others with unwavering light.
On tennis courts, or cycling with glee,
You toss your racket, wild and free.”
En omdat ravissante Hilde het minstens even hard verdient:
“Through the lens, your eye captures the sublime,
Photographic tales frozen in time.
Articles bloom with your prose so fine,
In the club championships, your creativity shines.
On the padel court, your prowess unfolds,
A symphony of skill, as the story’s told.
Yet fate intervened, a knee’s tender plea,
Tennis steps aside, but your spirit runs free.
Train’s rhythmic journey, a familiar embrace,
On your path to the city’s vibrant embrace.
At the school in Brussels, where leadership thrives,
As a director, you sculpt countless lives.
Hilde, your presence weaves tales of grace,
A mosaic of talents, a radiant embrace.
In every endeavor, in each role you play,
Your spirit illuminates, like the dawn’s first ray.”
En mijn excuses voor PVDR: ik moet reacties op de VUDR goedkeuren, maar vergeet dat altijd. Bij deze.
A domani, voor het absolute hoogtepunt.
Bart.
Bram fforceerde zijn plaats in de finale van Heren Kompetitie, Verdiend, na een sterk tornooi. Tom VDE verdient echter ook een medaille voor zelfopoffering omdat hij het belang van de club en zijn ploeg bovenaan plaatst, en vandaag nationale eindronde Interclub speelt. Succes toegewenst Tom!
En Dominique laat weten dat heeeel lang geleden de wijzers van een klok gebruikt werd om de stand bij te houden tijdens een tennismatch, vandaar 15 seconden, 30 seconden, enz..