Auteur: Bart Lemmens

De Vers uit de Raket verschijnt gewoonlijk in de erg vroege ochtend. Zodat elke CK’er er van kan genieten tijdens zijn of haar ontbijt. De laatste vers verschijnt meestal wat later op de dag. Het is namelijk zo dat onze hoofdredacteur de schrijvers gedurende het CK een strikt alcoholverbod oplegt. Dat eindigt van zodra de laatste finale gespeeld is. Waarna die schrijvers zonder aarzelen de twee en halve week onthouding compenseren, tijdens het onvolprezen clubfeest. Wat zich op hun leeftijd natuurlijk wreekt de daaropvolgende ochtend.

De onthouding duurde dit jaar een uur of drie langer dan verwacht. De laatste finale was Dames Kompetitie. Die startte keurig om 17 uur, maar werd gespeeld tussen Kaat B. en Dominique G., zoals de traditie dat vereist. En zoals de traditie dat vereist, werd het een spannende, mooie en vooral heel erg lange match. Beide speelsters waren in opperbeste doen en trakteerden de honderden toeschouwers op het betere baseline-tennis. Dominique G. haalde de buit uiteindelijk binnen.

Op de slotceremonie werden alle vrijwilligers netjes in de bloemen gezet. Bedankt. Waarna de gouden, zilveren en bronzen medailles werden uitgereikt. Proficiat.

We kunnen noch de vrijwilligers, noch de winnaars hier allemaal bij naam noemen. Maar ik wil wel het olijke duo Rob en Rudi vermelden. Zij zorgen elke dag voor de planning van de wedstrijden. Met zoveel dubbelwedstrijden is dat geen eenvoudige klus. En zeker niet als er CK’ers ad random hun beschikbaarheden invullen. Vandaar deze bede: als uw beschikbaarheden wijzigen, mail dan even naar de tafel, voor Rob en Rudi jouw volgende wedstrijd plannen.

Na de prijsuitreiking startte het clubfeest. Dat begon met een optreden van de coverband van de immersympathieke André T. Gevolgd door het alweer spetterende dansfeest. Over wat op het dansfeest gebeurt, schrijven we niets in deze Vers. Dat is een ongeschreven afspraak met de feestvierders. Laten we het er op houden dat het één van de wildere edities was.

Tot slot wil ik graag nogmaals mijn dank uitspreken voor de schrijvers van deze Vers uit de Raket. In tegenstelling tot wat velen denken, zijn dat geen getalenteerde vrijwilligers. Wel getalenteerd, maar geen vrijwilligers. Vrijwilligers bieden vrijwillig hun diensten aan. De schrijvers van deze Vers worden “benoemd”. Zoals bij de overheid. Het beschermingscomité lijst tijdens een etentje in de Comme Chez Soi op wie het daaropvolgende CK de Vers zal schrijven. En de betrokkenen worden daar dan over geïnformeerd. Als ze daarover roespeteren, worden de loting en de planning in hun nadeel aangepast. Sorry, Frank VDA.

Dank dus aan Ief De Smedt, Patrick Vanderieck, Bert De Bont, Guy Bormans, Kris Voets, An Walder, Frederik Van Baelen, Tom Vanraes, Kurt Beynen, Dieter Vangodsenhoven, Elke Valgaeren, Styn Grieten en Hilde Walder. Maar in het bijzonder aan de twee nieuwe schrijvers: Tim Sterkens en Bram Verbinnen. Het beschermingscomité besloot na rijp beraad om hen een jaar lang te eren met de titel “redacteur van het jaar”. Daar zijn goede redenen voor:

1. Stijn (aka Otto) had maar geen oude koeien uit de sloot moeten halen.
2. Tim becommentarieerde op meesterlijke Vers-wijze alle wedstrijden van donderdag 24 augustus.
3. Bram is de zoon van Rudi.

Tot volgend jaar.

Bart.

Eerst eentje voor An W.: “Wat is geel en dan rood?” Een kuikentje in de blender. De komkommer waar Bram het in zijn Vers over had, bleek gisteren nog altijd in zijn tenniszak te zitten. Het is nu een kwamkwammer.

En voor Walter M.: er zit al enige tijd een vervelende fout in onze tafel-software, waardoor jij af en toe in de herkansingstabel van de dames kompetitie-reeks belandt. Eén van de leden van het IT-team neemt dan een halve dag verlof om dat manueel te corrigeren, voor de CK’ers het gezien hebben op onze website. We hebben er ons al suf op getuurd, maar we vinden maar niet waar het fout gaat. We hebben overwogen om externe consultants in te schakelen, maar we vermoeden dat zij de bug ook niet gaan vinden. En die kosten stukken van mensen. In elk geval meer dan een geslachtsoperatie. Wat denk je?

En voor Stijn G.: ik hoop dat onze lezers verstandig genoeg zijn om feiten van fictie te kunnen onderscheiden. Alweer een ijzersterke Vers. Maar dat onze hoofdredacteur in zijn jongere jaren, samen met de drummer van Hüsker Dü, niets anders deed dan onder invloed van goedkope heroïne tussen de Lido en de Rumba pendelen, is volledig onjuist. Helemaal verzonnen. En het besmeurt het keurige imago van onze hoofdredacteur. Het was tussen de Lido en de Bacho, meldt hij. Wat ik bij deze graag vermeld, aangezien hij zijn Beretta op dit moment op mij richt.

En mijn dochter stelt hier ondertussen moeilijke vragen. Niet: “Waarom duwt er iemand een pistool op jouw voorhoofd?”. Wel: “Waarom tellen ze in het tennis de punten met 15, 30, 40 en dan voordeel? Wat is er mis met 1, 2, 3, 4”? Geen dwaze vraag. Maar het antwoord moet ik schuldig blijven. Tijd om Kris B. of Dominique G. nog eens aan het werk te zetten.

Als je lang genoeg wacht om forfait te geven, kan je bij de dames op het podium raken zonder 1 wedstrijd te moeten spelen. Vanessa (de echtgenote van de lange) kwam zo, zonder één match te spelen, in de eindtabel van Dames Rekreatie. Nog voor de eerste match van ons clubkampioenschap gespeeld was. En dus, omdat ze geen enkele match verloren had, ook in de herkansingstabel van Dames Kompetitie. Waar ze prompt, omdat ze intussen dacht dat dat zo hoorde, forfait gaf. Sophia (die van de innemende glimlach) en Lisa kwamen door de herkansingen van diezelfde Dames Recreatie-reeks zonder te moeten spelen. In de eerste ronde van die herkansingstabel werden zelfs alle matchen beslecht door een forfait. Eigenaardig.

“Dames Kompetitie, met een K”, hoor ik u denken. Is dat niet met een “C”? Hier niet. Spelling Geerts. Die strijd geven we niet op. Toch niet zolang de boersjwas niets beter te doen hebben dan onze dwaze spellingregels van buiten te leren, om dan daarmee de werkende mensen te discrimineren. Een tennisraket is hier dus geen tennisracket. En de Vers uit de Raket dus ook geen Vers uit de Racket. Einde discussie.

Anyway. Over naar de orde van de dag.

Nomen est omen. Zo ongeveer elk lid van de “Victi se Ipsos”-interclubploeg (Heren 6), werd minstens 1 keer opgevist als lucky loser. Alleen Bram niet. Hij forceerde vandaag zijn plaats in de finale van Heren Kompetitie, waar hij het mag opnemen tegen De Reus. Vandaag werd hij al even (ongeveer 35 minuten) voorbereid op het dienst doen als kannonenvlees. Samen met Deevid mocht hij aan de verkeerde kant van het net genieten van het geweld van Wouter en van het geraffineerde geweld van Kurt.

Amber W. was alweer voortreffelijk gekleed. Een strak blauw jurkje, dat prima accordeerde met het groen van de bash van de tennishal. Amber bleef inbeuken op Kaat, maar die gaf geen krimp.

Gert E. (de korte) vond dat hij slecht gespeeld had tegen Tim (de lange), die slecht gespeeld had.

Elke kwam me bij het einde van die match melden dat de match van De Reus en Guy tegen Wim en Joeri zou beginnen. Die wou ik echt graag zien. Fluks naar terrein zes dus, waar de match bijna gedaan was toen ik aankwam. Guy B. maakte het zichzelf gisteren moeilijker dan nodig tegen Bert M. Maar vandaag zagen we dat zijn reflexen, voor iemand van die leeftijd, nog top zijn. En dat Wim onder druk fouten kan maken.

Jerre mocht het even later opnemen tegen Rutger in de halve finale van Heren Kompetitie. Rutger had een strak plan: alle ballen loeihard terug meppen en hopen dat ze allemaal binnen vallen. Geen onverstandige strategische keuze, maar niet verstandig genoeg.

NIKKI G. (die van de hoofdletters) leek van op afstand een evenwichtige match te spelen tegen Dominique G., maar bij nader inzien speelde Dominique G. toch beter tennis. Die lijkt bij elke bal ruim op voorhand te weten waar die gaat komen. Alsof ze gedachten kan lezen. Een beetje akelig.

De match tussen Elien W. / Ingrid T. en Jade V. / Silke DW. was van een hoogstand niveau. Als Jade nu nog leert om niet overkop te gaan en gewond te raken in het begin van elke match had het resultaat er helemaal anders kunnen uitzien.

Sarah M. werd opgescheept met Patrick VDR, die Charlotte B. mocht vervangen. Patrick presteerde prima aan het net, maar Bart S. en jonkie Jorben bleken toch te sterk.

Tom B. eet dit jaar alles wat op zijn pad komt genadeloos op. Maar met Steven N. had hij toch wat werk.

Tim. H. en Sari V. leken nog beter te spelen dan Catherine M. en Nils M., maar de laatsten wonnen de match.

Frederik VB en Robby H. hadden het niet makkelijk tegen Ward M. en Frederik H. Die laatste wist in de super-tiebreak helaas niet meer hoe je een bal over het net en binnen de daartegenover gelegen lijnen moet slaan.

Diezelfde Frederik VB vond het niet nodig om in zijn Vers van 23 augustus het interview met onze voorzitter uit te schrijven. Formeel de motiviatie in het C4 dat Elke V. prompt schreef. Ik wil het jullie toch niet onthouden:

Frederik VB voor Vers uit de Raket (VUDR): “Dag Patrick, alles goed?“

Patrick V.: “Alles prima. Hier geniet ik van. Een full house, met alle leden die ofwel amikaal een wedstrijdje spelen ofwel naast het court de andere leden aanmoedigen. Daar doen we het voor.“

VUDR: “Je bent nu al enige tijd onze voorzitter. Trots op wat je verwezenlijkt hebt?”

Patrick V.: “Alles bij elkaar genomen wel eigenlijk. We hebben meer leden dan ooit tevoren, we presteren bovenmaats in de interclub-competitie, we hebben het fijnste clubhuis uit de verre omstreken, we zijn een gezellige club gebleven. En we hebben dit clubkampioenschap. Dat is echt formidabel. [Even stilte]. Alleen jammer van jullie riool-gazetteke.“

VUDR: “Euh, sorry?“

Patrick V.: “Dat is toch elk jaar hetzelfde met jullie. Neem nu de Vers van Guy B. Waarom begint die plots te zeuren over de hoogte van de kapstokken? We hebben onze clubingenieur laten berekenen hoe hoog die moeten hangen om al die ex-volleyballers er aan te laten kunnen zonder hun rug te bezeren. En ik er tegelijkertijd toch nog aan kan.“

VUDR: “Euh. Ja. Allicht heeft Guy …“

Patrick V.: “Of jou, in jouw Vers. Je suggereert doodleuk om ook een Franstalige Vers te maken. Je moet toch weten dat ik daarmee in de problemen kom? De afspraak met N-VA in het college was dat we vierkant ons goesting mogen doen. Onder drie simpele voorwaarden: geen geleuter over het uitblijven van een klimaatactieplan, geen initiatieven rond de collaboratie in de tweede wereldoorlog, en – vooral – geen verfransing in onze gemeente.“

VUDR: “Euh. Die afspraken kende ik niet, maar …“

Patrick V.: “Tuut, tuut. Je had die moeten kennen. Maar het probleem is meer structureel. Neem nu de Vers van PVDR. Wat wilt die eigenljk zeggen? Dat onze wandelweg tussen de extra parking en het clubhuis te smal is? Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om daar überhaupt parking te kunnen maken. Kom dan gewoon met de fiets. Als ik hard genoeg gooi, kan ik Tom VR zijn ruiten van hier ingooien. Maar toch met de auto komen en dan leuteren over het feit dat hij niet naast het court kan parkeren? Ik begrijp dat niet.“

VUDR: “Daar heb je een punt, maar …“

Patrick V.: “En nog iets: wie heeft Kurt B. in godsnaam ooit toegelaten tot het redactieteam? Via de Vers nog even vragen of ik de tentflappen omhoog wil rollen, zodat jullie de tennis- en padelmatchen kunnen volgen. Ik had al honderd keer gezegd dat dat in orde zou komen.“

VUDR: “Ik denk niet dat we onrespectvol …“

Patrick V.: “Ik zal nog eens iets zeggen over jullie CK-krantje.” (…)

De overige 4 uur en 25 minuten moeten we jullie helaas schuldig blijven.

Bijna vergeten: de winnaar van Elke’s fotowedstrijd (zie de Vers van dinsdag) werd een ode in deze Vers beloofd. Proficiat aan Hilde Walder die zelfzeker op de foto Roel De Baerdemaeker, Gert Elsen, DJ Sven (@Svekke: zet Hüsker Dü nog eens op) en Bram de Baerdemaeker herkende. Maar Hermes De Backere, iets jonger, deed hetzelfde. Hier gaan we:

“Hermes De Backere, a name aglow,
In realms of sales, your talents flow.
From Piros to Cronos, journeys wide,
Your expertise, a constant guide.

Entrepreneurial spirit, strong and bright,
Guiding others with unwavering light.
On tennis courts, or cycling with glee,
You toss your racket, wild and free.”

En omdat ravissante Hilde het minstens even hard verdient:

“Through the lens, your eye captures the sublime,
Photographic tales frozen in time.
Articles bloom with your prose so fine,
In the club championships, your creativity shines.

On the padel court, your prowess unfolds,
A symphony of skill, as the story’s told.
Yet fate intervened, a knee’s tender plea,
Tennis steps aside, but your spirit runs free.

Train’s rhythmic journey, a familiar embrace,
On your path to the city’s vibrant embrace.
At the school in Brussels, where leadership thrives,
As a director, you sculpt countless lives.

Hilde, your presence weaves tales of grace,
A mosaic of talents, a radiant embrace.
In every endeavor, in each role you play,
Your spirit illuminates, like the dawn’s first ray.”

En mijn excuses voor PVDR: ik moet reacties op de VUDR goedkeuren, maar vergeet dat altijd. Bij deze.

A domani, voor het absolute hoogtepunt.

Bart.

We zijn weer helemaal klaar voor het jaarlijkse hoogtepunt van onze club: het clubkampioenschap. De regen voor deze zomer is op. De inschrijvingen en alle bijhorende opmerkingen zijn vlot verwerkt. De eerste wedstrijden zijn gepland. Het redactieteam van deze Vers staat paraat. De tafel-medewerkers hebben hun vorming gekregen. En het IT-team zou tegen donderdag vrij gelaten moeten zijn uit de crisis-unit van het psychiatrisch centrum van het UZ Leuven. Als de intensieve cognitieve gedragstherapie hen tegen dan heeft afgeholpen van hun post-traumatische Microsoft Access-fobie, zouden ook de CK-software en -website deze editie moeten kunnen overleven.

Aan de regels hebben we niets gewijzigd. Je checkt zelf regelmatig wanneer jouw volgende match gepland is, komt vijftien minuten daarvoor naar de tafel, zegt luid en duidelijk jouw naam en betaalt het (zeer democratische) inschrijvingsgeld. Dan wacht je tot de tafel-medewerker jou zegt op welk terrein je jouw match mag beginnen. In enkel speel je tot je twee sets gewonnen hebt. In dubbel speel je een super-tie break (=tot 10) als het 1-1 gelijk staat in sets. Als het hard regent, gelden er bijzondere regels. Maar die gaan we dit jaar niet nodig hebben.

Onze koninginnenreeks Dubbel Suprise kent dit jaar zoveel succes dat we die in vier subreeksen hebben opgedeeld: Dubbel Suprise 1, Dubbel Surpise 2, Dubbel Suprise 3 en Dubbel Gemengd. In de overzichtjes vind je die onder de respectieve codes D1, D2, D3 en DG.

Vanaf vrijdagmorgen kan u weer een halve maand uw Vers nuttigen bij het ontbijt. Geniet van het clubkampioenschap.

Bart.

Treur, ween, schreeuw. Het clubkampioenschap zit er op. De dagen gaan spontaan korter worden en de nachten donkerder. En beiden progressief kouder en natter. Het beste hebt u dit (en een behoorlijk deel van volgend) jaar wel gehad.

Traditioneel melden we in laatste VUDR van het seizoen wie er op het podium mocht staan. Maar omdat dat behoorlijk saai is (en dit jaar ook niet altijd geheel terecht, geef toe), verwijzen we graag naar https://ckwezemaal.be/ck2022/tabellen/index.html.

Met droge statistieken stoppen we echter pas als Toine niet meer meeleest, ondanks de premature beloftes van Elke gisteren in deze VUDR. Er waren 227deelnemers, 462 geplande wedstrijden en 40 spelers die voor de eerste keer deelnamen.

Zo. Daarmee hebben we genoeg karakters over voor een gepast dankwoord.

Ongeveer iedere deelnemer aan dit clubkampioenschap hielp dit jaar mee. Omdat “Dank aan iedereen die geholpen heeft” wat flets is, expliciteren we onze concrete, maar dus in geen geval exhaustieve, dank.

Dank aan alle CK-fotograven. Heel wat deelnemers hebben hun mooiste snapshots gepost dit jaar. Cool!

Dank aan de CK-planners. Rob en Rudi hadden het eigenlijk, om heel eerlijk te zijn, niet al te moeilijk dit jaar. Maar dat blijft tussen ons. Want Denise en Marleen denken nog altijd dat ze elke dag tot 16.00 uur hebben moeten plannen. De beperkte wijzigende onbeschikbaarheden werden ruimschoots gecompenseerd en voorzien van uitgebreide verontschuldigingen. Cool!

Dank aan alle CK-tafelmedewerkers. Zonder hun inzet weten jullie niet op welk terrein jullie moeten spelen, krijgen jullie geen “dank voor de deelname”-bonnetje (“goed gespeeld-bonnetje” is er nu wel wat over, niet?) en kan de WTP-ranking niet correct (of verkeerd, dat is niet meer helemaal duidelijk) berekend worden. En de bereidheid om collega’s te vervangen die een wedstrijd moesten spelen tijdens hun geplande shift was nog nooit zo groot. Cool!

Dank aan alle Vers-schrijvers. Op de pijnlijke en denigrerende uitschuiver in het begin van dit CK na (waar de reeks voor ervaren vrouwen omschreven werd als “oude wijven-reeks”), alweer een topeditie. Top-Vers’en van top Vers-journalisten. Met een bijzondere dank aan onze club-dichter, die menig deelnemer kon ontroeren met zijn vers met kleine v en een match-samenvatting schrijft zoals wij die ’s morgens graag lezen. Cool! En tijd om wat subsidies te vragen bij het Vlaams Cultuuragentschap. Wat zou moeten lukken, want zoveel dichters zijn er nu ook niet meer in Vlaanderen. En het aantal clubdichters is op één hand te tellen.

Volgend jaar nemen we beslist wat “vrouwen die hun regels al hebben gekregen, maar dat nu niet meer doen” op in de redactieraad, zodat we beter rekening kunnen houden met eventuele gevoeligheden in dit hoog gewaardeerde segment uit onze deelnemerspopulatie.

Dank aan de CK-chefs en de talrijk opdagende CK-keukenhulpjes voor de lekkere keuken. En in het bijzonder aan de charmante keukenhulpjes die hun leven riskeerden op de slotdag om elkeen te voorzien van frieten en een curry-worst.

Dank aan Sven, zijn familie en de vele huurlingen (no worries, Sven: de sociale inspectie leest de VUDR niet) voor het serveren van het beste gerstenat dat in het Hageland te verkrijgen valt. Het buitengewone debiet (no worries, Sven: ook de fiscus leest de VUDR niet) kon al eens voor wat stress zorgen, maar alle dorstigen werden gelaafd.

Dank ook aan de club. De infrastructuur lijkt stilaan top notch. Coole bar! De coolste tennisclubbar uit de verre omstreken om precies te zijn. Maar de amicale, broederlijke spirit heeft niet geleden onder de upgrades.

En vooral: dank aan alle spelers. Jullie mogen allemaal erg trots zijn op jezelf. Uitstekende prestaties op het terrein. Maar zeker ook een meest voorbeeldige houding en spirit. Vele clubs zullen ons benijden. En jullie dansten en zongen op het slotfeest alsof deze wereld nooit betere tijden gekend heeft. Cool!

Aan het einde van dit clubkampioenschap, twijfelen we even of er zo iets bestaat als een hiernamaals, waar een opperwezen op doordachte tijdstippen het venster naar deze ondermaanse wereld opent. Op de slotdag sprongen de zekeringen als nooit tevoren, overstroomden de toiletten the good old fashinoned way en haperde alles wat kon haperen. Maar iedereen was gelukkig. Desgevallend zou Fred lachend gezien hebben dat het goed was.

Nu een jaar winterslapen (of trainen voor de volgende editie, als u gek genoeg bent).

Tot de volgende.

Bart.

Nu jullie allemaal netjes zijn ingeschreven, kunnen we er echt aan beginnen. Donderdag staan de eerste wedstrijden op het programma. Het clubkampioenschap is nog steeds het jaarlijkse hoogtepunt van ons tennisseizoen. Dit jaar weer als vanouds. Zoals we dat deden toen de Chinezen hun virus nog niet hadden laten onstnappen.

Twee nieuwe reeksen dit jaar: eentje voor de oude wijven (Dames Plus) en eentje voor de luie oude wijven (Dubbel Dames Veteranen). Verder hebben we geen jota aan het succesvolle recept gewijzigd. Dat betekent dus ook dat u opnieuw uw abonnementen op De Morgen, De Tijd en Kerk en Leven mag opschorten tot begin september. Vanaf vrijdag leest u ’s morgens vers gebakken kampioenschap-nieuws bij uw ontbijt.

We hebben opnieuw de fijnste auteurs kunnen strikken om u elke dag een smaakvolle Vers uit de Raket te serveren. Verwacht u aan milde match-beoordelingen, gekleurde sfeerbeschrijvingen en hersenspinsels rond tennis en aanverwanten.

Mogen de weergoden ons gunstig gezind zijn. Aan allen een opperbest clubkampioenschap gewenst.

Bart en Elke.

Zo. Dat was het dan weer. Zo dadelijk nog een corona-proof slotmomentje (vergeet uw Covid Safe-certificaat niet!). Met een concert waar André triangel speelt. Morgen opruimen. En dan nog Frank VD, Walter M en Wim DW de weg terug naar huis wijzen. En Pieter DW wakker maken onder tafel 6.

Het deed deugd om dit jaar een min of meer normaal clubkampioenschap te hebben. Volgend jaar echt terug met alles erop en eraan. Inclusief een groot feest, waar Toine VP naar goede gewoonte met elke maagd zal dansen die deze club nog zou tellen. En opnieuw een mosselfestijn (nu we toch al het woord maagd hadden laten vallen). Maar dat beloofden we vorig jaar ook al. Hopen maar dat de Jota-, Mu-, Pi-, Rho- en Sigma-varianten half augustus 2022 onder controle zijn.

Het CK blijft het unieke hoogtepunt van het seizoen hier in Wezemaal. Veel dank aan de vele vrijwilligers die er ook dit jaar weer een top-editie van gemaakt hebben. En veel dank aan alle spelers, die opnieuw getoond hebben waarom we de fijnste club van Vlaanderen zijn. En die het de nijverige planners dit jaar niet al te moeilijk hebben gemaakt.

Met als uitzondering deze slotdag. Volgend jaar beter, boys and girls! Voor diegenen die niet minstens 90 procent finalekans van de CK-kwantumcomputer kregen, hebben we nog wat clementie. Maar voor de anderen: u weet toch dat u de finale zal moeten spelen op de laatste zaterdag van het clubkampioenschap? Dat is al 30 jaar zo. En dat dat niet meer op zondag kan, als de prijsuitreiking al voorbij is? Ah neen, want wat moeten we dan doen? Gokken wie er gaat winnen? Waarom dan exact op die zaterdag een afspraak maken bij de kapper, een slot bij de carwash reserveren, toezeggen voor een namiddagje bingo of, godbetert, inschrijven voor een padel-tornooitje van Jan mijn voeten in Zichen-Zussen-Bolder? Die vasectomie had ook nog wel een dag kunnen wachten. Meld het dan tenminste bij uw beschikbaarheden. Of geef, zoals het een gentleman of gentlewoman zou betamen, op bij een 6/0 5/0 stand in de kwartfinale.

We hebben die planners volgend jaar wel nog nodig. Die wedstrijden plannen zichzelf namelijk niet. Dat zou makkelijk zijn. Maar dat is het dus niet. En al helemaal niet als mijnheer of mevrouw de finalist plots niet meer voor 17.00 of na 9.00 uur kan spelen.

Gisteren was het kantje boordje. Tot de negende telefoon en de veertiende mail slaagden Rob en Rudi, ondanks 48 uur slaapdeprivatie, er telkens (met groeiende tegenzin) in om de planning te wijzigen, rekening houdend met ieders beschikbaarheden, voorkeuren en wensen. Ook al leek dat wiskundig onmogelijk.

Maar toen (ongeveer bij telefoon tien: “Ik heb aan mijn vrouw beloofd dat ik morgenvoormiddag het gras zou afrijden. Ik kan dus enkel in de namiddag spelen.”) ging het mis. Rudi nam de nieuwe CK-laptop, liep naar het balkon op het eerste en keilde de laptop met volle kracht stuk tussen enkele verbouwereerde leden op het onderliggende terras. “Hier zie, doe het dan maar zelf, ondankbare trutten“. Rob zat ondertussen ineen gehurkt voor- en achteruit te wiegen. Zachtjes prevelend: “Vade retro, Satanas.“. Op dat moment rinkelde de telefoon opnieuw. Rudi rende naar binnen, nam op en schreeuwde: “Wat is het? Had gij uw dubbelwedstrijd ook graag op een ander uur gespeeld? Zal ik even de drie andere spelers opbellen die elk nog twee andere finales moeten spelen en dan het hele schema overhoop halen, alle finalisten opnieuw opbellen, een paar attesten schrijven voor de schoonmoeders en kappers en checken of één van de vier niet is ingeschreven in één of ander dinges tornooi. Allez, dat truttemiekes-spel met die strandpalletjes. Hoe heet dat ook weer? En zullen we dan ook uw nagels lakken, de hond even buiten laten en warm eten klaar maken?” En de beller antwoorde: “Chill Rudi. Het is Wim DW. Ik bel even om te zeggen dat je al mijn wedstrijden vlak na elkaar mag boeken, als dat de planning wat makkelijker maakt.” Rob was ondertussen, nog steeds gehurkt en met een wezenloze blik, stukjes karton aan het opeten van de dozen achter de tafel. Maar Rudi bedaarde: “Kom Rob. We laten zien dat we dit kunnen. Ons krijgen ze niet klein.“

Voor we het vergeten: in het bijzonder ook dank aan de getalenteerde schrijvers van deze Vers. Top!

Op het slotfeest (sorry: slotmoment) krijg je de obligate wist-je-datjes / statistieken van dit jaar. En de troostprijzen: meeste spelletjes gewonnen en toch nog verloren, langste match, grootste leeftijdsverschil, vaakst het racket op de grond proberen stuk slaan, daar niet in gelukt zijn en dan toch nog verloren (tenzij Ief natuurlijk ergens echt goud behaalde), …, Het voornaamste weetje: bijna de helft van de mannelijke spelers slaagde er dit jaar in om een reeks te spelen zonder daarin te moeten opgeven of forfait te geven.

En tot slot mogen we nog, voor de De Standaard, De Morgen, de Washington Post en de New York Times dat hebben kunnen doen, onthullen wie er dit jaar het podium haalde. Onder enig voorbehoud, want er is wat vertraging. Een dikke proficiat aan allen.

Dames Kompetitie

1. Dominique Gilles
2. Linde De Wachter
3. Niki Gaublomme

Dames Recreatie

1. Tine Van Welde
2. Bie Cleynhens
3. Sofie Lambaerts

Dubbel Dames 1

1. Charlotte Van Aerschot en Mieke Claes
2. Leen Verheyden en Ellen Verdrengh
3. An Walder en Sandra Taelemans

Dubbel Dames 2

1. Ingrid Terlaeken en Ingrid Boffé
2. Peggy Timmermans en Chantal Van Beselaere
3. Petra Vannoten en Sabien Geeraerts

Dubbel Gemengd

1. Thomas Verwimp en Peggy Timmermans
2. Tim Hielegems en Valerie Philippaerts
3. Patrick Vanderieck en Ann Witters

Dubbel Surprise 1

1. Kurt Beynen en Bram De Baerdemaeker
2. Thomas Van Bever en Joren Vandermosten
3. Jeroen De Wolf en Hermes De Backere

Dubbel Surprise 2

1. Jan Holemans en Wouter Hoegaerts
2. Ief De Smedt en Amber Wouters
3. Marnik Beyen en Tom Vandeplas

Dubbel Veteranen

1. Wim De Wachter en Piet Philippe
2. David Van der Linden en Piet Nuttin
3. Edwin Tops en Paul Sauvillers

Heren Kompetitie

1. Nicolas Gordts
2. Pieter De Wolf
3. Thomas Van Bever

Heren Recreatie

1. Marnik Beyen
2. Wouter Hoegaerts
3. Davy Van Kerkhoven

Super Veteranen

1. Edwin Tops
2. Frank Van Daele
3. Walter Merens

Veteranen Kompetitie

1. Tom Vanden Eynde
2. Hans Wildiers
3. Frank Vandaele

Veteranen Recreatie

1. Kris Beyen
2. Koen Elsen
3. Tim Sterkens

Tot volgend jaar. En parkeer zo dadelijk aub niet op de gehandicaptenparking. Bert M. komt ook.

Bart.

Kan er iemand zo vriendelijk zijn om toch even het mondneusmasker op te zetten als de huisfotograaf langs komt? We hebben het CK-protocol van het ministerie van Volksgezondheid moeten tekenen.

Waarde kameraden,

Het begint hier serieus vochtig te worden in het schrijverskeldertje onder het oude clubhuis. Net twee dode ratten voorbij zien drijven. Niet echt bevorderlijk voor de inspiratie. En dus de eerdere verzen nog eens herlezen. Die opvallend warm, genegen en amicaal zijn. Broederschap op zijn best. Post-corona-syndroom, mogelijk. Blijdschap om de stilaan herwonnen vrijheid. Maar allicht ook een uiting van liefde voor de club. Waar elk lid verondersteld wordt deel te nemen aan (en lang te blijven plakken op) het clubkampioenschap. En dan kan rekenen op wat aanmoediging van de vele verbroederende en vrolijk kwetterende leden. En op een milde en vleiende vermelding in de gazet van het clubkampioenschap.

Met dit jaar, eindelijk, opnieuw volledig geïntegreerde jeugdreeksen. Met dank aan de academie. Die via de Vers uit de Raket met plezier duiding geeft:

De voorbije week hebben een 25-tal jeugdspelers het beste van zichzelf gegeven in het clubkampioenschap van de jeugd. Dit weekend worden de laatste wedstrijden van de basistabel en herkansingstabel afgerond. Volgende week maandag starten de spelers aan hun eindronde.

Voor de jeugd werden er vier reeksen georganiseerd: U09, U11, U13 en U15. Deze reeksen waren gemengd, zowel jongens als meisjes konden hieraan deelnemen.

U9:

Onze jongste deelnemers hebben op woensdagnamiddag hun wedstrijden in poulesysteem gespeeld. We hebben heel wat leuke en spannende wedstrijden mogen zien. Proficiat aan alle spelers die hebben deelgenomen.

Op de finaledag zijn er de volgende wedstrijden gepland:

Kleine finale: zaterdag 28/08 om 9u30: Simon – Ares Grote Finale: zaterdag 28/08 om 10u30: Sem – Ferre

U11:

Bij U11 werd er in één poule gespeeld. Iedereen speelde tegen iedereen in de poule. Deze wedstrijden werden gespeeld doorheen de stageweek.

Ook hier mochten we genieten van mooie en sportieve wedstrijden tussen de spelers.

Alvast een dikke proficiat aan alle deelnemers.

Op de finaledag zijn er de volgende wedstrijden gepland:

Kleine finale: zaterdag 28/08 om 9u30: Mila – Cas Grote Finale: zaterdag 28/08 om 10u30: Odin – Marie

U13 & U15:

In de reeksen van U13 en U15 werd er gespeeld zoals het volwassenen CK. Alle deelnemers startte in de basistabel wanneer ze verloren, kregen ze nog een kans in de herkansingstabel.

De tabellen van U13 en U15 staan mee op de website van het CK.

Alle wedstrijden van de basistabel en herkansingstabel worden dit weekend afgerond.

Vanaf maandag starten we in deze reeksen met de eindtabel. De kleine finale staat gepland op vrijdag en de grote finale staat gepland op de finaledag (zaterdag).

Supporters en liefhebbers zijn meer dan welkom om ons jeugdig talent te komen aanmoedigen.

Na de finales van de jeugd zullen we overgaan tot de prijsuitreiking en trakteren we alle jeugd-deelnemers op iets lekkers 🙂.

Het comité heeft zonet toch enkele lessen moeten trekken uit het overmoedige experiment met het no-ad systeem op regendagen. Voor wie niet mee is: als het zo hard regent dat er enkel op de binnenterreinen kan gespeeld worden, wordt er zonder voordeel (“no advantage”) gespeeld. Bij een 40/40-stand mag de ontvangende speler kiezen naar welke kant er geserveerd wordt. Wie dat punt wint, wint ook het spel. Doel is om de wedstrijden korter te maken, zodat de spelers na jou hun match kunnen afwerken voor ze naar hun werk moeten vertrekken.

Voor dit jaar verandert er niets. Maar na het observeren van het gedrag van enkele gouwgenoten van Styn G, zal de computer volgend jaar ook het domicilieadres van de spelers checken die zich willen inschrijven. Als de postcode 3018 (Wijgmaal, jawel) is, volgen er enkele vragen die peilen naar het goede begrip van het reglement. Als de speler voor die test faalt, mag hij / zij een dag later opnieuw proberen om in te schrijven. Voor de elders gedomicilieerden, verandert er niets.

Het comité heeft de vragen al klaar liggen. Het zijn drie ja/neen-vragen geworden. Die zijn: “Begrijp je dat de binnenterreinen de terreinen zijn die zich in de grote hal bevinden?” “Begrijp je dat de ontvangende speler de speler is die niet serveert?” en “Krijgt elke speler 1 spel toegewezen als het 40/40 wordt?”

Om de hierdoor dalende inschrijvingen te compenseren, komt er volgend jaar mogelijk toch een dames veteranen reeks.

Over naar de orde van de dag. Wegens onvoorziene omstandigheden en budgettaire beperkingen hadden we vandaag geen verslaggever ter plaatse. Maar met de uitslagen op de onvolprezen CK-website kunnen we ons ongeveer voorstellen hoe het vandaag moet geweest zijn.

Kris B vergat in de eerste set dat Vers-auteurs met zachtheid behandeld moeten worden. En maakte dat in de tweede set goed. 6-0 6-3 tegen Dieter V.

In een wedstrijd waar eerder veel over gespeculeerd werd, kon David V. het (niet zonder moeite) halen van Gert E.

De kleine Beyen (die eigenlijk behoorlijk groot is) won overtuigend van Jo V., het enige lid dat de code voor de tafel-software nog min of meer begrijpt. Wat later werd Jo ook uit de dubbelreeks gekegeld. Met wat geluk kunnen we dus in de nabije toekomst de punten van de super tie-breaks correct ingeven.

Linde DW verhuisde mevrouw Gordts eervol naar de herkansingstabel.

Hans W. wreef bij elke opslag even met zijn raket over zijn hoofd. Naar verluidt een ritueel momentje om het volgende puntje tactisch te visualiseren en de focus scherp te krijgen. En zo slaagde hij er in Ief DS uit de VK-reeks te wippen.

Frank VD zal het niet meer leren. Hij smeerde übersympathieke Piet P. een dubbele bagel aan zijn broek.

Kris B. voelde zich als ex-hoofdredacteur, ondanks uitvoerige en bij herhaling aanvaarde excuses, nog ellendig omdat hij in zijn match tegen Dieter V. even vergeten was dat je Vers-auteurs geen 6-0 geeft. Niets hielp om Kris er mentaal weer bovenop te krijgen. Bram DB kreeg de overwinning dus cadeau.

Wouter H. speelt intussen dag en nacht tennis. En dat rendeert. Geert S. werd vakkundig uit de wedstrijd gehouden: 6-0 6-3.

Bij de betere Dubbel Surprise-spelers haalden Jeroen DW en Bram DB het in drie sets van Arno DC en Joren V. Een match die we graag gezien hadden. En ongetwijfeld erg de moeite was.

Tim S. liet zich gisteren al ontvallen dat hij uitkeek naar zijn overwinning tegen Joeri V. Zelfzekerheid volgens sommigen. Overmoed volgens anderen. Maar kijk: 6/2 6/3. Proper gedaan, Tim.

Dank aan de fijne schrijvers van de Vers, de door de rotzomer gegeselde, immer parate, 24/7 werkende planners van de wedstrijden en alle geweldige spelers voor, tijdens en na de matchen.

Tot morgen,

Bart, Tessa, Martin.

De 29ste editie van het clubkampioenschap zullen we niet snel vergeten. In volle voorbereiding van het tornooi hebben we moeten afscheid nemen van Fred Vervoort, de stichter en bezieler van onze geliefde tennisclub. Samen met Toine Van Proeyen was hij in de beginjaren de voortrekker van het clubkampioenschap. Toine kon spijtig genoeg voor de eerste keer in 29 jaar niet deelnemen.

Dit jaar dus een clubtornooi in een afgeslankte versie: wel enkelreeksen, maar geen ‘surprise’ dubbels. Iedereen was begripvol voor de genomen beslissing.

We noteerden dit jaar 166 inschrijvingen voor de enkelreeksen, 34 meer dan vorig jaar. Er werden 378 wedstrijden gespeeld.

De organisatie van ons uniek tornooi (met verliezerstabel), vergt elk jaar heel wat inzet van heel wat mensen. Daarom beginnen we graag met een dankwoord.

Om alles in goed banen te leiden, staat het wedstrijdcomité, samen met het IT-team, paraat. Je leest hun namen onderaan op de website van het clubkampioenschap (https://www.ckwezemaal.be). Een extra dankjewel aan mijn maat Rob, die elke voormiddag present was om de 378 wedstrijden te plannen.

Heel wat leden zijn ingegaan op de vraag om één of meerdere keren te helpen aan de tafel en zij hebben dat met veel toewijding en een kordate aanpak gedaan. Bedankt Pieter-Jan Ghesquiere, Stef Leemans, Mieke Claes, Jan Verlaenen, Harry Laureys, Kris Nijs, Chantal Tassenoy, André Triangle, Peter Van Hest, Hilde Walder, Liesbeth Massant. Bedankt Esther voor het maken van de foto’s.

Een grote meerwaarde voor ons clubkampioenschap is de dagelijkse Vers uit de Raket. Kris Beyen heeft ook dit jaar een gevarieerde redactieploeg samengesteld en zij hebben ons elke dag opnieuw verrast met heel leuke Versen. Bedankt Kurt Beynen, Kris Beyen, Eddy De Backere, Ief De Smedt, Dominique Gilles, Bart Lemmens, Elke Valgaeren, Tom Van Raes, Kris Voets, Patrick Vervoort, An Walder, Hilde Walder en Patrick Vanderieck.

Bedankt aan het sympathieke team van Sven, dat in deze moeilijke coronatijden een vlekkeloze service wist aan te bieden.

Dankjewel aan alle deelnemers voor jullie fair play en het opvolgen van de geldende coronaregels.

En dan nu de medaillewinnaars:

Dames Kompetitie

1. Kaat Verbinnen
2. Dominique Gilles
3. Nikki Gaublomme

Dames Recreatie

1. Erica Balligand
2. Liesbeth Christiaens
3. Elke Valgaeren

Heren Kompetitie

1. Thomas Van Bever
2. Nicolas Gordts
3. Jeroen De Wolf

Heren Recreatie

1. Wolf De Wachter
2. Arne Verschueren
3. Arnoud Stas

Super Veteranen

1. Edwin Tops
2. Walter Merens
3. Gert Minnen

Veteranen Kompetitie

1. Kurt Beynen
2. Patrick Vervoort
3. Hans Wildiers

Veteranen Recreatie

1. Hans Nuyts
2. Tim Sterkens
3. Kurt Somers

Onze WTP-ranking blijft de enige betrouwbare indicator voor individuele tenniskwaliteit. De spelers van het clubkampioenschap checken dan ook na elke wedstrijd of ze gestegen of gedaald zijn. Je hoeft immers niet te winnen om te stijgen. Niet te hard verliezen tegen iemand die merkelijk beter is, volstaat.  De grootste vooruitgang werd dit jaar behaald door Hans Nuyts (heren) en Nele Desendere (dames). Proficiat.

Tijs Delabastita won in de herkansingstabel van Heren Recretie meer spelletjes dan Emmanuel Devolder, maar verloor toch de partij (6-4 1-6 7-5).

Tine Wildiers viel dit jaar het meest nipt naast het podium. Ze verloor de kleine finale met 7-5 4-6 6-3. Julie Vandermeeren en Sarah Marck speelden het meeste spelletjes (35) in 1 wedstrijd. Het grootste leefijdsverschil (40 jaar) werd genoteerd in de wedstrijd tussen Kris Beyen en Wolf De Wachter. Wolf was overigens de jongste deelnemer dit jaar. Heman Seldeslachts daarentegen, die ook dit jaar weer knap speelde, heeft de tweede wereldoorlog nog meegemaakt. Maar allicht niet erg bewust (° 1943).

Proficiat aan de medaillewinnaars en aan alle andere deelnemers.

Terug naar de orde van de dag. Een sterke finaledag. Met mooie matchen.

Maar ook met slecht nieuws. Centre court is voorlopig onbespeelbaar. Het moet heraangelegd worden om de putten te dichten die Kurt Beynen daar maakte. Wat kan die man hard slaan. Te hard voor onze voorzitter Patrick. Die zich dapper verweerde en enkele mooie punten maakte. Maar toch niet op kon tegen de reeks brute, maar trefzekere precisiebombardementen van Kurt.

Onze zelden missende CK-computer beloofde de talrijke toeschouwers voor de Heren Kompetitie-finale een spannende wedstrijd tussen Thomas en Nicolas, ook twee hard-hitters. Hij gaf Thomas 52 procent kans om de wedstrijd te winnen. Die startte met een wat hoge foutenlast, maar herpakte zich snel. De eerste (inderdaad spannende) set werd mooi gewonnen door Nicolas. De tweede trok Thomas dominant naar zich toe. Waarna Nicolas in de derde (fysiek) wat leek te kraken. Thomas opnieuw kampioen bij de heren.

Terug naar de voormiddag. Die begon met een verdiende overwinning van Kurt in een fel bevochten wedstrijd tegen Michaël. En Kurt straalde alweer. Wat de zon er gelukkig ook deed doorkomen.

Hans en Tim leken geen van beiden erg gelukkig met hun wedstrijd, maar Hans heeft die wel gewonnen. Wat natuurlijk veel goed maakt.

Kris moest de duimen leggen tegen aanstormend talent Arnoud. Onthoud zijn naam.

Wolf had Arne bijna te pakken toen die laatste moest opgeven.

Jeroen en Elke kregen de overwinning cadeau van respectievelijk Matteo en Sophia.

Ook een erg mooie wedstrijd van Hans tegen Bram. Die laatste liet iets te vaak na om het punt af te maken als hij Hans geduldig in een hoekje had gedwongen. En we weten nu ook waar de kale plek op Hans zijn hoofd vandaan komt. Let u volgend jaar maar eens op zijn opslagen. Eventueel opkomend haar wordt daar bij elke opslag vakkundig afgewreven.

De dames maakten er lange matchen van. Kaat mepte er op los tegen Dominique, en trok uiteindelijk aan het langste eind. Wat haar opnieuw op het hoogste schavotje deed belanden. Nikki rekende in een even lange wedstrijd af met Tine.

Voorzitter Patrick bracht in deze Vers uit de Raket eerder hulde aan zijn vader, Fred. De président-fondateur van de Wezemaalse tennisclub. Een bijzondere man, die ik graag zag. Maar misschien weet niet iedereen waarmee Patrick zijn vers afsloot. Het was de tekst (groot woord) van “Kalasjnikov”.  

Tijdens een gesprek in het laat – toen de club nog aan de andere, minder legale, kant van de Spikweg lag – ging het over de film “Underground” van Goran Bregovic. We vertrouwden Fred toe dat we zijn films waardeerden. Maar een grondige pesthekel hadden aan het zigeneurgejengel dat hij componeerde. En in het bijzonder aan het non-sensicale “Kalasjnikov” (https://www.youtube.com/watch?v=NYeLG0wG–k) uit die film. Een hoop half-rijmende woorden (vraag Uros even om het te vertalen) op linkserige Roma-strijdmuziek “by the numbers”. Die eer brachten aan de meest betreurenswaardige uitvinding van het laatste millennium: de AK-47.

In die tijd was het clubhuis ofwel stil, ofwel stond de radio op. Maar blijkbaar was er ook een cd-speler. Waar de volgende dag 1 cd’tje naast lag: de soundtrack van Underground.

Sindsdien liet Fred Kalajsnikov elke nacht zo luid mogelijk uit de boxen schallen. En wel op het moment dat hij vond dat we maar beter naar huis konden gaan. Echt fan van Bregovic werd hij toen bleek dat we dat ook echt deden.

Later werd het loeihard gespeeld als één van de vele interclubploegen een ontmoeting won, waardoor Bregovic stinkend rijk is geworden. Of zou geworden zijn, als Fred Sabam zou betaald hebben.

Om het bij de muziek te houden. Barman Sven is een vakman. Maar waar hij echt in straalt, is de muziekkeuze. Ik schrijf deze Vers met The War on Drugs op de achtergrond. En op het terras onder mij geen Lacoste-polo’s, wel een T-shirt met de cover van Bleach, de eerste plaat van Nirvana. De vorige barmannen en -vrouwen kenden hun vak ook. Maar kozen er jammer genoeg voor om de muziek te laten bepalen door een obscure firma met een “no worries 24/7 boring tennis-muzak”-garantie. Zelfs Piet N., die twintig jaar eerder non-stop puike plaatjes kon opzetten toen ik nog in De Plaza op de oude markt in Leuven woonde. Sonic Youth en Dinosaur Jr. zal je allicht ook wel eens horen op Stade Leuven of De Vloer, maar niet na elkaar. Op Lovanium zitten die met zekerheid niet in hun geleasde, amechtige mp3-computertje. Maar daar kunnen ze natuurlijk wel goed BBQ’en.

Op de valreep (het kan volgend jaar ook dienen), een extra toelichting bij het reglement (vooral voor Els R. en Caroline DM): aan welke kant je moet gaan staan bij het serveren is geen rocket science. Uit het reglement: “When serving in a standard game, the server shall stand behind alternate halves of the court, starting from the right half of the court in every game.” Je begint een spel dus rechts, serveert daarna links, dan terug rechts, … Men zou kunnen denken dat Els R. en Caroline DM moeite hebben met het verschil tussen links en rechts. Zoals mijn echtgenote. Als ik rijd, zegt zij hoe ik moet rijden. Omdat ik geografisch gehandicapt ben. Zonder GPS vind ik vanuit het Hellegat de weg naar huis niet meer (een paar honderd meter verder). Bram V. is zo vriendelijk om dan altijd even mee te fietsen tot ik er bijna ben. Waarvoor dank. Maar goed: de echtgenote. Die zegt na elke afslag: “Sorry, ik bedoelde de andere rechts”. “Links dus”. “Whatever, dat is een kwestie van conventie. Pietje Precies. Doe nu maar gewoon wat ik bedoel. Autist.”. Maar dat was dus niet zo bij Els en Caroline. Die kennen het verschil tussen links en rechts. Maar niet de regels. “Sorry. Ik sta aan de verkeerde kant. Het is 40 / 15, dus ik moet links gaan staan”. “Oei, het is denk ik 15 / 30. Ik moet rechts serveren”. “Ik denk dat het nu 30/30 is, want ik serveerde net aan de rechterkant”. Als je niet meer weet aan welke kant je de vorige opslag sloeg, heb je natuurlijk een probleem. Maar geen onoverkomelijk probleem. De eerste opslag is altijd rechts. Als het gelijk is, is het ook altijd rechts. Als er slechts 1 “punt” verschil is (0-15, 15-30, 30-40 of omgekeerd), is het links. Als er twee punten verschil zijn, is het rechts. Als er drie punten verschil zijn,  is het links. En wie een tie-break zou moeten spelen in de dames-reeks, mag er iemand van de tafel bij halen. En Piet N. mag dat uiteraard ook. Als u tot 7 speelt (en dus niet tot 5, 8  of 11 ?), zijn we overigens al erg tevreden. Zelfs met een tie-break tot 10 (enkel voor de dubbelreeksen, die er dit jaar niet waren, en dan enkel als vervanging van een derde set), zouden we kunnen leven.

Opvallend: verloren zonen en dochters keren elk jaar opnieuw terug naar Wezemaal tijdens het clubkampioenschap. Ofwel komen ze langs tijdens het clubkampioenschap, ofwel volgen ze via het wereld wijde web.

Volgend jaar doen we het voor de dertigste keer. Met dubbelreeksen en al. Wie intussen heimwee heeft, kan bij een knisperend haardvuur altijd terecht op https://versuitderaket.ckwezemaal.be. Dit jaar geen “redacteur van het jaar”, want teveel schrijvers kregen het maximum van de punten van de jury. Nogmaals een welgemeende dank aan hoofdredacteur Kris, die er ook dit jaar in slaagde om het beste uit zijn ploeg naar boven te halen.

Het gaat ons goed. Rest in peace, Fred.

Rudi Verbinnen en Bart Lemmens.

Ondanks het warme weer waren er weer topmatchen vandaag. In de vooravond gaven Frank en Jo op de vijf en Patrick en Tom op de zes het beste van zichzelf. Even verder bestookten Jens en Staf elkaar alsof hun leven ervan afhing. Van op afstand leek PJ een wat mindere dag te hebben tegen een genadeloze Walter. Ook later op de avond kon men genieten van zinderend en bevlogen tennis.

“De Vers uit de Raket is weer sterk dit jaar. Maar er mag nog wat meer seks en geweld in”. Het tweede zou kunnen. Maar wat het eerste betreft: volgens de recent ontdekte tennisdrift-theorie van Sigmund Freud is tennis een (superieur) substituut voor mensen die geen zin meer hebben in seks. In het tennisspel zouden eerdere seksuele trauma’s ook volop zichtbaar worden, en het spel beïnvloeden. Freud hield zijn theorie verborgen, hoewel er al hints naar te vinden waren in “Psychopathologie van het gemengd dubbelspel” uit 1923 en “Het Ego en de onderhandse opslag” uit 1938. Twee jaar geleden werd op Sotheby’s een koffer geveild, die vol zat met artikels en notities van zijn hand over de theorie.

Tom VR beschreef twee dagen geleden hoe castratieangst in zijn match tegen een sympathieke uroloog leidde tot verstijfd tennis en het daaropvolgende verlies. Bewijs voor de theorie van Freud dus. Opvallend veel tennissende mannen vragen voor een vasectomie overigens hoe lang het zal duren voor ze weer kunnen tennissen. En dus niet hoe lang het zal duren voor ze weer naar bed kunnen met hun echtgenote. Tom VR gaf tevens duiding bij de feministische hysterie die zich in de tenniswereld sneller manifesteert dan elders. Freud kon die rechtstreeks linken aan wat hij “penisnijd” noemde.

Eerdere tegenstanders van Frank VD zullen in de geschriften van Freud graag lezen dat misvattingen in de kindertijd over seksualiteit (bijvoorbeeld dat de bevruchting door de mond plaatsvindt, of dat het vrouwelijke geslachtsdeel over tanden beschikt) op latere leeftijd welhaast moeten leiden tot een overmatig gebruik van de slice, drop-shot en lob. Niet dat er met die lob iets mis is. Freud schreef al in 1914 (in “Weerstand tegen de lob”): “De lob is de Assepoester, het stiefkind van het tennisspel: te weinig gebruikt, ondergewaardeerd en in het algemeen in een kwade reuk staand. Het woord lob zelf wekt onaangename associaties met kwabben en vet op, zodat de meeste mannen niet graag horen dat ze goed kunnen lobben. Het aangeleerde vermogen een lob gewoon als een lob te zien, vermindert de pathologische angstgevoelens in het tennisspel aanzienlijk.”

Freud beschouwde tennis niet als een onschuldig spelletje. In 1935 schreef hij (in “De fallistische en genitale benadering van de smash”): “De verdorvenheid van de greep, de naakte kracht van het racketblad, de incestueuze ondertoon van het spelen op Moeder Aarde [gravel, nvdr] en de ontuchtige implicaties van de noodzaak een net te spannen om ons ervan te weerhouden te handelen zoals onze erotische en agressieve driften ons ingeven, dat is tennis.”. Waar hij in 1936 overtuigend verder op borduurde in “Duiding bij dromen over de dubbel surprise-reeksen”. Het artikel dat dit jaar in extremis leidde tot de opschorting van die reeks, en (om zeker te zijn) alle andere dubbelreeksen.

De ontdekking van de geschriften van Freud heeft geleid tot heel wat aanvullend wetenschappelijk onderzoek. Met name aan de KU Leuven. Professor Wildiers heeft bijvoorbeeld op grote schaal onderzocht of de endorfines (=genotshormonen) die vrijkomen bij het opentrekken van een doos tennisballen beschermend werken tegen kanker. Quod non. Professor Grieten onderzocht of er een verschil is in sociaal conformisme tussen spelers die bij twijfelballen onmiddellijk voorstellen om het punt over te spelen en spelers die een discussie starten. De resultaten waren niet-conclusief. Hij stelde in later onderzoek wel een (niet-causaal) verband vast tussen het pikken van lijnballen en een voorgeschiedenis van bedwateren, excessieve zelfbevrediging en kleine diefstallen.

Professor Bormans deed – om de theorie van Freud empirisch te kunnen staven of ontkrachten – enkele onderzoeksvoorstellen naar de effecten van libidoverhogende medicatie voor en na het dubbel dames-spel. Maar geraakte er niet mee voorbij de ethische commissie van de universiteit.

Wouter en Joeri zullen de conclusies van het onderzoek van professor Vanderaa kunnen bevestigen: er bestaat een sterke correlatie tussen impotentie en het obsessief plaatsen van de verticale enkelpaaltjes. Wie kent die enkelpaaltjes overigens nog? Ik wist niet dat we die nog hadden.

Iets anders: wij slaan de wijze raad van Patrick VDR zelden in de wind. Hij raadt aan om “minstens tachtig procent van de spelers effe te vernoemen”.  Bij deze: Jolien, Paul, Ief, Jo, Frank, Staf, Jens, Walter, Pieter,-Jan, Dieter, Dirk, Kris, Julie, andere Jolien, Chantal, Isabelle, Bert, Joeri, Jos, Wouter, Bram, Mieke, Bo, Philippe, Marnik, Geert, Tim, Koen, Gert, Jan, Stef, Tom, Bram, Frank, andere Kris, Eric, Koen, Gerrik, andere Tom, Davy, en (last but not least) andere Gert.

A domani.

Bart Lemmens.