That’s it.

Treur, ween, schreeuw. Het clubkampioenschap zit er op. De dagen gaan spontaan korter worden en de nachten donkerder. En beiden progressief kouder en natter. Het beste hebt u dit (en een behoorlijk deel van volgend) jaar wel gehad.

Traditioneel melden we in laatste VUDR van het seizoen wie er op het podium mocht staan. Maar omdat dat behoorlijk saai is (en dit jaar ook niet altijd geheel terecht, geef toe), verwijzen we graag naar https://ckwezemaal.be/ck2022/tabellen/index.html.

Met droge statistieken stoppen we echter pas als Toine niet meer meeleest, ondanks de premature beloftes van Elke gisteren in deze VUDR. Er waren 227deelnemers, 462 geplande wedstrijden en 40 spelers die voor de eerste keer deelnamen.

Zo. Daarmee hebben we genoeg karakters over voor een gepast dankwoord.

Ongeveer iedere deelnemer aan dit clubkampioenschap hielp dit jaar mee. Omdat “Dank aan iedereen die geholpen heeft” wat flets is, expliciteren we onze concrete, maar dus in geen geval exhaustieve, dank.

Dank aan alle CK-fotograven. Heel wat deelnemers hebben hun mooiste snapshots gepost dit jaar. Cool!

Dank aan de CK-planners. Rob en Rudi hadden het eigenlijk, om heel eerlijk te zijn, niet al te moeilijk dit jaar. Maar dat blijft tussen ons. Want Denise en Marleen denken nog altijd dat ze elke dag tot 16.00 uur hebben moeten plannen. De beperkte wijzigende onbeschikbaarheden werden ruimschoots gecompenseerd en voorzien van uitgebreide verontschuldigingen. Cool!

Dank aan alle CK-tafelmedewerkers. Zonder hun inzet weten jullie niet op welk terrein jullie moeten spelen, krijgen jullie geen “dank voor de deelname”-bonnetje (“goed gespeeld-bonnetje” is er nu wel wat over, niet?) en kan de WTP-ranking niet correct (of verkeerd, dat is niet meer helemaal duidelijk) berekend worden. En de bereidheid om collega’s te vervangen die een wedstrijd moesten spelen tijdens hun geplande shift was nog nooit zo groot. Cool!

Dank aan alle Vers-schrijvers. Op de pijnlijke en denigrerende uitschuiver in het begin van dit CK na (waar de reeks voor ervaren vrouwen omschreven werd als “oude wijven-reeks”), alweer een topeditie. Top-Vers’en van top Vers-journalisten. Met een bijzondere dank aan onze club-dichter, die menig deelnemer kon ontroeren met zijn vers met kleine v en een match-samenvatting schrijft zoals wij die ’s morgens graag lezen. Cool! En tijd om wat subsidies te vragen bij het Vlaams Cultuuragentschap. Wat zou moeten lukken, want zoveel dichters zijn er nu ook niet meer in Vlaanderen. En het aantal clubdichters is op één hand te tellen.

Volgend jaar nemen we beslist wat “vrouwen die hun regels al hebben gekregen, maar dat nu niet meer doen” op in de redactieraad, zodat we beter rekening kunnen houden met eventuele gevoeligheden in dit hoog gewaardeerde segment uit onze deelnemerspopulatie.

Dank aan de CK-chefs en de talrijk opdagende CK-keukenhulpjes voor de lekkere keuken. En in het bijzonder aan de charmante keukenhulpjes die hun leven riskeerden op de slotdag om elkeen te voorzien van frieten en een curry-worst.

Dank aan Sven, zijn familie en de vele huurlingen (no worries, Sven: de sociale inspectie leest de VUDR niet) voor het serveren van het beste gerstenat dat in het Hageland te verkrijgen valt. Het buitengewone debiet (no worries, Sven: ook de fiscus leest de VUDR niet) kon al eens voor wat stress zorgen, maar alle dorstigen werden gelaafd.

Dank ook aan de club. De infrastructuur lijkt stilaan top notch. Coole bar! De coolste tennisclubbar uit de verre omstreken om precies te zijn. Maar de amicale, broederlijke spirit heeft niet geleden onder de upgrades.

En vooral: dank aan alle spelers. Jullie mogen allemaal erg trots zijn op jezelf. Uitstekende prestaties op het terrein. Maar zeker ook een meest voorbeeldige houding en spirit. Vele clubs zullen ons benijden. En jullie dansten en zongen op het slotfeest alsof deze wereld nooit betere tijden gekend heeft. Cool!

Aan het einde van dit clubkampioenschap, twijfelen we even of er zo iets bestaat als een hiernamaals, waar een opperwezen op doordachte tijdstippen het venster naar deze ondermaanse wereld opent. Op de slotdag sprongen de zekeringen als nooit tevoren, overstroomden de toiletten the good old fashinoned way en haperde alles wat kon haperen. Maar iedereen was gelukkig. Desgevallend zou Fred lachend gezien hebben dat het goed was.

Nu een jaar winterslapen (of trainen voor de volgende editie, als u gek genoeg bent).

Tot de volgende.

Bart.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.