“Schat, wil jij volgende week eens een Vers uit de Raket schrijven? Ze hebben volk te kort en jij kan toch goed schrijven.” Het is dat ik niet veel gewoon ben, want met zo één klein complimentje over mijn schrijverstalent heeft mijn teerbeminde echtgenoot mij kunnen overhalen. “Hoe moet ik daaraan beginnen?” Vroeg ik. “Lees nog eens de vorige Verzen”, zei hij. Ik moest er niet veel lezen om te beseffen dat hij mij erin geluisd heeft. Mijn schrijverstalent beperkt zich tot verslagen, persberichten, artikels met opvoedingsadvies (wie last heeft met zijn al dan niet tennissende kroost, mag mij altijd aanspreken), memoranda…. Maar die proza die mijn collega-vers-uit-de-raket-schrijvers uit hun pen toveren, daar zal ik toch nog even voor moeten oefenen. Bananen, palen, Freud, sliceballen, de fysieke paraatheid van de spelers… geen enkel onderwerp gaan ze uit de weg. Ook 20 matchen op één avond bekijken en daar dan (soms) nog iets zinnigs over vertellen, doen (sommigen) vlotjes.
Ik heb nog even geprobeerd bij de wedstrijdleiding om het format voor één dag aan te passen. Als professionele woordvoerder kan ik het namelijk goed kort en bondig uitleggen voor een camera of microfoon, maar gezien de lage inschrijvingsgelden door het afschaffen van de dubbelcompetitie, was het budget op om VTM in te huren. Zelfs ROB kon er niet meer af. Het is nochtans armoe troef in de sportverslaggeving sinds corona, dus dat zou de kijkcijfers hebben kunnen opkrikken. Een waardig alternatief voor Roland Garros of Wimbledon. Djokovic had voor de zomer al een poging gedaan om iets op poten te zetten, maar hij was beter eerst advies komen vragen aan ons onvolprezen wedstrijdcomité over het corona-proof organiseren van tennisevents. In Wezemaal loopt alles gesmeerd en zijn er nog geen coronaslachtoffers gevallen. Na het dubbeltornooi, kan hij de anderhalvemeterterrastafels voor een zacht prijsje huren. Sven zal ze eerst ontsmetten.
Voor we naar het tennis overschakelen wil ik graag aan iedereen vragen om te stoppen met het vreemde gedrag op het terras. Sinds mijn teerbeminde echtgenoot een Vers uit de Raket schreef, verstommen de gesprekken als ik langskom en kijken mensen snel een andere kant uit. Naar verluidt barst daarna de discussie los of de man in kwestie een Freudobsessie dan wel een seksobsessie heeft. Er zijn zelfs kwatongen die beweren dat hij thuis niet aan zijn trekken zou komen. Ik zou die discussie hier kunnen uitklaren, maar ik ga dat niet doen. Want, dixit BL, “de Vers is wel niet de plek voor persoonlijke afrekeningen”.
Over naar de matchen. We zitten al in de tweede week en de eindsprint is duidelijk ingezet met veel inzet van de spelers en weinig droge 6/0 cijfers. De eerste match die ik zag was die tussen Nathalie en Nele: een leuke, gelijk opgaande match waarbij Nele aan het langste eind trok. Een paar velden verder had Nico drie sets nodig tegen Jasper.
Op terrein 5 en 6 gaven de superveteranen ondertussen het beste van zichzelf. Rudi bewees dat hij niet alleen goed kan plannen, maar ook goed kan tennissen en ook Eddy trok aan het langste eind. Voor Paul en Ronny zit het er op. Zij mogen terug op de kleinkinderen gaan passen.
Lang heb ik in de vooravond niet kunnen kijken, want ik moest zelf spelen. Tegen Linde DW dan nog. Een match die bewijst dat zelfs als je zwaar verliest, je toch nog content kan zijn met de match. Af en toe eens een mooi punt kunnen maken tegen zo’n jong tennistalent maakte me blij. Er komt een tijd – in de niet zo verre toekomst – dat zelfs de beste speelster al een goede dag moet hebben om haar te verslaan.
Aan de grote glimlach op Kurt S. zijn gezicht te zien bij elk gelukt dropballetje, was dat ongeveer hetzelfde gevoel dat hij had in zijn match tegen Joeri. Hij werd naar huis gespeeld met een droge 6/0, 6/1.
De kleine broer van Linde speelde eerder op de avond tegen voorzitter Patrick. Wolf mag – net als mezelf – tevreden zijn over zijn verloren match. Voor wie morgen liever naar het VTM-journaal kijkt in plaats van naar het tennis: ik pleit daar voor een maximumfactuur in het onderwijs. Maar dat is een vergissing: dan heeft Wim DW nog meer geld over om extra tennislessen voor zijn kinderen te betalen en dan heeft de rest van de spelers geen kans meer in het clubtornooi.
David V. heeft bijna zijn raket opgegeten in een match op het scherp van de snee tegen de Frank VD die heel zijn trukendoos boven haalde. Een punt tegen Frank is nooit gewonnen tot de bal in het net of buiten vliegt. Frank trok aan het langste eind in een fysieke uitputtingsslag.
Ik heb daarna een half uur verspeeld aan wat ik dacht de topmatch van de avond te zijn: Thomas VB tegen de jonge Vosswinkel. Maar dat bleek een match uit het tornooi van Stade Leuven te zijn, waar het ondertussen te hard regende om nog te kunnen tennissen. In Wezemaal bleef het nog wat droog, maar lang bleef dat niet duren.
In de tennishal kwam Erica B. na een aarzelende start toch op dreef. Erica promoveerde uit de recreatiereeks en maakte het Britt lastig met haar knappe voetenwerk. Maar Britt verstaat de kunst om de meest moeilijke ballen toch nog binnen te houden. Ze behaalde daarmee in drie sets de overwinning.
In de laatste match die ik zag, nam Xander wraak voor een twee jaar eerder verloren match tegen Wouter. Hondje Tess zorgde dit keer voor de mentale rust op de bank en in het hoofd van Xander. Misschien kan Wouter volgende keer zijn kat meebrengen.
Elke Valgaeren
De gazet van het clubkampioenschap