Auteur: Elke Valgaeren

Het takenpakket van de 2 hoofdredacteurs van deze Vers uit de Raket is veel ruimer dan met wat rollen van mijn ogen om het zootje ongeregeld dat onze redacteurs zijn in het gareel te houden, onderhandelen met de voorzitter over de vergoeding van de redacteurs en last but not least de lat voor de bijdragen hoog leggen. (Die lat ligt dit jaar trouwens veel te hoog met al die professoren in de redactie. Ik geraak er zelf amper over.)

De hoofdredacteurs moeten er ook voor zorgen dat ons onvolprezen gazetteke gelezen wordt door zoveel mogelijk deelnemers en supporters. Goed geschreven bijdragen en een goed betaalde redactie volstaan immers niet om lezers aan te trekken  (dat ondervinden ze bij De Standaard ook). Daarom passen we enkele wetenschappelijk beproefde marketingstrategieën toe in deze Vers om ons lezerspubliek te vergroten.

In de eerste bent u al ingetrapt: clickbait. Leterlijk: klik-aas. Een term uit de visserswereld dus, en zoals u weet zijn vissers meesters in het overdrijven. In marketingtermen gaat het er over dat je met een sensationele titel mensen verleidt om te klikken op je titel en je vervolgens niks meer aantrekt van wat de titel belooft. Gefopt dus: het lezen van deze vers brengt je niet dichter bij het podium. Daar kunnen enkel noeste trainingsarbeid, een goede kinesist, geluk bij de loting en ons onvolprezen herkansingssysteem bij helpen.

Maar lees vooral verder want we zetten direct een 2^de strategie in: lezersinteractie. Dat doen we met een heuse fotowedstrijd. We vonden inspiratie tijdens het snuisteren in de oude foto-albums van Lily. Wie herken je op de volgende foto uit de oude doos? Iedereen die er op staat is nog actief op de club.

Deelnemen kan door een mail te sturen naar fotowedstrijd@ckwezemaal.be met daarin de namen van de jongens die u meent te herkennen.

Wedstrijdreglement:

• Wie zichzelf herkent op de foto, mag niet deelnemen.
• Je mag Lily niet lastigvallen op zoek naar het juiste antwoord.
• Andere (oudere) leden van de club mag je wel ter hulp roepen.
• Hoe meer personen je herkent, hoe beter.
• Bij een ex aequo, wint de jongste deelnemer.
• Je mag slechts 1 keer deelnemen.
• Je kan deelnemen tot donderdag 16:00.
• Enkel de 4 eerste namen die u mailt tellen mee.

De winnaar wordt in de Vers van donderdag bekend gemaakt en wint niets minder dan een heuse gepersonaliseerde “ode aan de winnaar” die verschijnt in de Vers van vrijdag door een van onze sterredacteurs*. Zo werkt marketing dus: u moet meteen de Vers van donderdag en vrijdag ook lezen. En als u toch bezig bent, neem die van woensdag er ook maar ineens bij.

Over naar de wedstrijden alwaar ik mij opstel als neutrale reporter. Gisterenavond heb ik daar al op geoefend. Ik ben namelijk naar de match van mijn teerbeminde echtgenoot gaan kijken. Even naar boven kijken of het nu wel of niet regent werd geïnterpreteerd als rollen van de ogen. “Allez, Bart” werd geïnterpreteerd als “Allez, Bart, kunt ge nu nog niet tennissen”. “Goed gedaan” werd geïnterpreteerd als “negatief supporteren”. Dus heb ik maar mijn pokerface opgezet en mij gelukkig geprezen dat hij de wedstrijd heeft gewonnen ondanks mijn ogenschijnlijk vervelend gedrag aan de kant.

Vanavond was de laatste kans voor veel herkansers om nog in de eindtabel te geraken. In dubbel dames zagen we mevrouw Levrouw in DD1 in een lange, spannende wedstrijd samen met Helena aan het langste eind trekken tegen Sofie (met de mooiste backhand van het CK) en omi Claire.  Gelukkig doet mijnheer Lemans niet mee, want die had wel 24 uur kunnen doorgaan. Dat zou de tafel tot wanhoop hebben gedreven. Tip voor omi Claire: als de tegenstander de bal in het net slaat, blijf er dan af! Helena en mevrouw Levrouw mochten direct opnieuw het veld op voor de volgende ronde. Mevrouw Levrouw haalde net zoals in de eerdere match haar beste netspel boven en won opnieuw, deze keer met Charlotte B. Papa Rom zag dat zijn dochter het goed deed.

Op de Fred&Lily court konden de vele toeschouwers genieten van een DS3-match die maar liefst 3 uur duurde. Normaal had ik daar zelf mogen optreden, maar een blessure hield me aan de kant. An DL mocht invallen als lucky loser en samen spelen met Ingrid T. Er waren maar liefst 3 tiebreaks en veel heel lange rally’s nodig om de match te beslechten tegen Hannelore en Ronny. Beide teams haalden hun beste nettennis boven en maakten het spannend tot de laatste bal en 12/10 in de supertiebreak.

Ingrid haar wederhelft Bart S won ondertussen van Robert VH die na een break van enkele jaren terug de weg naar de club vond. Het werd een backhand slice festival waarbij de beide heren naarmate de match vorderde steeds voorzichter begonnen te spelen. Bart nam wat meer risico, met succes. Hij nam daarmee revanche voor de verloren dubbelmatch tegen Robert.

In de reeks heren recreatie doen een paar jonkies mee. Jonkie Jorben won nipt van tandarts Geert. Als de match nog langer had geduurd, had tandarts Geert moeten opgeven met kramp. Daar heeft een tandarts geen paardenmiddel tegen. Jonkie Wannes verloor nipt van Philippe D. Het stak nochtans niet nauw: de heren gingen rusten op de bank bij 6/3 – gewonnen set van Philippe –  maar na enig rekenwerk van de supporters corrigeerden ze dat tot 5/4 waarna Philippe veel moeite moest doen om de set te winnen. Na dat intermezzo krikte Wannes het niveau op, waarna Philippe dat ook deed om uiteindelijk toch te winnen.  

De matchen in de hal en op de oude terreinen gingen grotendeels aan mij voorbij. Ik hoorde alleen dat Liesbet won van Sofia. Naar eigen zeggen was het een toffe match, volgens de heren op het veld ernaast werd er iets te veel getetterd. Moet kunnen.  

In de veteranen kompetitie konden de interclubmaatjes Davy en Sammy zich eens met elkaar meten. Dat zorgde voor de mooiste kreunen van het CK en het beter baselinetennis. De Voelie kreeg heimwee. Volgens hem speelden de mannen zoals hij dat deed in zijn iets jongere jaren. Tijd voor hem om over te schakelen naar de superveteranen.

Eerder speelden twee van die superveteranen, Kris en Guy ook een match op het scherpst van de snee. De heren zelf vonden om beurt dat ze niet goed aan het spelen waren, maar de toeschouwers kunnen dat tegenspreken en zagen Guy de wedstrijd winnen

Tot slot nog dit: ook de beste spelers slagen er al eens naast (nietwaar, Joeri?) en de nieuwste trends op het veld zijn gecondenseerde gesuikerde melk en een kalkzakje. Wedden dat die 2 accessoires volgende zomer standaard in iedere tenniszak zitten? Het eten van een witte pens met appelmoes, veel mosterd én ketchup tussen een boterham schijnt dan weer goed te zijn om na de match te recupereren.

De gebeden van de planners werden vanavond verhoord. Het werd een mooie avond zonder regen, maar wel met eerst een prachtige zonsondergang en later een mooie, grote, bijna-volle oranje maan boven de hal. Morgen meer van dat.

* Disclaimer: Chat GPT is ondertussen een volwaardig lid van ons redactieteam. 

Ik wilde deze voorlaatste Vers uit de Raket startten met een geruststelling voor de enkeling onder u (je moet ze wel met een vergrootglas zoeken) die de Vers uit de raket maar niks vindt. Normaal zou je morgen immers een laatste Vers kunnen lezen met alleen maar statistieken en uitslagen. Een Vers die genoeg heeft aan een opsomming van de tennissers die het podium haalden. Gedaan met de onnozele grappen, uiterst subjectieve matchverslagen en poëtische beschouwingen. Maar toen ik zonet thuiskwam na een avond toptennis vroeg manlief me om zijn Vers van morgen na te lezen. Of er onnozele grappen instaan laat ik u straks zelf beoordelen, maar een droge opsomming van statistieken is het zeker niet. Ik zag manlief zowaar een traantje wegpinken.

Een paar supporters hebben mij proberen te overhalen om het over seks te hebben deze Vers uit de Raket, maar dat is niet gelukt. Over naar de matchen dus.

Enkele van onze interclubploegen worden uitgestuurd om de Wezemaalse Way of Tennis te gaan promoten in Vlaanderen. De Wezemaalse Way of Tennis dat is: alles geven tot de laatste bal, no stress maar wel willen winnen, na de match een pint (of 2, 3…) drinken en tot slot lachen met de padellers, maar het stiekem zelf heel plezant vinden. Ze hebben het druk dit weekend met hun missioneringswerk. Daarom zijn er al 2 finales gepland op deze vrijdagavond. De vraag die op ieders lippen lag voor de finale van de veteranen kompetitie: kan Gert een einde maken aan de winstreeks van Frank? Of we kunnen ook de omgekeerde vraag stellen: kan Frank een einde maken aan de winstreeks van Gert. Gert verloor in de aanloop naar de finale nog maar 15 spelletjes, Frank verloor er 14. Dat beloofde. Aan beide kanten van het net stond een Duracell konijn dat niet te stoppen is. Wel met elk hun eigen stijl. De verdedigingsmuur van Frank hield stand tegen het aanvallende spel van Gert. Frank sleept zijn vierde 1ste plaats in de wacht. Zijn geheim? Na elke match een koude chocomelk en een banaan. In Wezemaal hebben we geen Markske van de Kampioenen, maar Frankske de kampioen. Mijn gedacht.

De tweede finale werd later op de avond gespeeld. Ook weer een topper uit de kompetitiereeksen: de dubbel surprise 1 deze keer. De enkele straffe madammen die in deze reeks speelden hebben het lang volgehouden, maar in de finales stonden enkel nog heren uit een paar straffe Wezemaalse tennisfamilies: Jo met Kurt tegen Marnik en Bram. Jo had gisteren nog zijn zoon geklopt. Vandaag mocht hij het nog eens proberen tegen iemand die ook zijn zoon had kunnen zijn (puur theoretisch, Kris moet zich geen zorgen maken). En opnieuw lukte het om te winnen.

Marnik had eerder op de avond zijn halve finale in de heren kompetitie verloren tegen Thomas. Toch knap gedaan van Marnik. Vorig jaar mocht hij al eens proeven van wat het is om tegen Thomas te spelen na promotie vanuit de heren recreatie. Toen kreeg hij 6/0 6/0 rond de oren. Maar op een jaar tijd kan je een hele evolutie maken. Toch als je jong bent. Op mijn leeftijd gaat die evolutie meestal in de andere richting.

Er stond vanavond ook al een kleine finale op het programma. In de dubbel veteranen speelde lange Kris met Ward tegen Walter met Luc Donné. De clubadvocaat moet zich geen zorgen maken: Luc is de enige die het GDPR-formulier terugstuurde naar de wedstrijdtafel met toestemming om zijn volledige naam te gebruiken in de Vers-verslagen. Luc (Donné dus) gaf samen met Walter alles in de eerste set (tot een spectaculaire koprol over het gravel toe), maar in de tweede set was het vat af en de supertiebreak besliste in het voordeel van de tegenstrevers.

Sommige matchen werden op het scherp van de snee gespeeld, duurden een eeuwigheid (alleszins te lang voor uw reporter die alles wat in het oog moest houden) of werden een fysieke uitputtingsslag waarbij de ballen amper nog over het net geraakten. Wil iemand Robby en Pieter-Jan van hun bank gaan halen? En zeg hen dat Robby gewonnen heeft.

Dat tennis ook heel relaxed kan zijn bewezen de dames in één van de halve finales van de dubbel veteranen: iedereen stond op het veld met een grote glimlach. De glimlach van Sofie werd met elke geslaagde netbal groter. Petra en Sofie wonnen met duidelijke cijfers van Hilde en Ingrid. De echtgenotes naast het veld genoten in stilte met een even grote glimlach van zoveel joie de tennis. In de andere halve finale klopten de twee huisdokters Sofie en An twee jaar coronafrustratie van zich af met een mooie overwinning.

Zo’n tennisavonden eindigen altijd met alle supporters aan de zijlijn van de laatste match die nog bezig is. Vanavond was dat een halve finale in de dubbel dames 1 reeks. Jawadde, wat was dat een intense match tussen twee tegenpolen. Sandra moest alles uit de kast halen om haar compagnon (en soms zichzelf) te kalmeren. Adem in, adem uit. Het werkte. De rustige vastheid van Dominique en Leen heeft het net niet gehaald tegen de mokerslagen van Morane en de listige ballen van Sandra. Come on putain!

En al een aanloop naar volgend jaar: om zijn schandelijke afwezigheid als Vers-schrijver goed te maken, heeft de Voelie beloofd om volgend jaar te starten met een Hellegat-podcast tijdens het clubkampioenschap. Hij twijfelt nog tussen een podcast of live-verslaggeving op de Hellegat-radio. Wat het juist wordt, houdt hij nog even in beraad.

Tot volgend jaar
Elke

Ik woon al heel mijn leven in Wezemaal. Sinds kort zelfs al een halve eeuw. Ik ben ondertussen dus een oud wijf, soms zelfs een lui oud wijf. Maar dat lui zijn moet van mijn psycholoog, anders krijg ik terug een burn-out. Toch spreek ik na de die halve eeuw nog altijd geen plat Wezemaals. Blame my parents. Helaas heeft “Say Hi” geen optie voor “Wezemaals”, anders konden we bij het supporteren allemaal oefenen zodat we volgende zomer iedereen kunnen verstaan, ook de inwijkelingen uit verre oorden zoals de Balkan en West-Vlaanderen. Algemeen Beschaafd Nederlands wordt het dus in deze Vers. Al kan ik niet garanderen dat er geen taalfouten in staan.

Vandaag serveren we een Vers uit de Pan in plaats van een Vers uit de raket. Na de pensen van Tom (wit en zwart, om na genderneutraal, ook nog kleurneutraal te zijn), de alom geprezen klassiekers spaghetti en chili van Sven (of is het geheim familiewapen Denise dat in keuken staat) mocht de familie Goovaerts de kookpotten vandaag even links (of rechts als dat beter bij u past) laten liggen. De grote paëllapan werd bovengehaald en de heerlijke geuren van saffraan, kip en chorizo verspreidden zich de ganse avond over de terreinen. De eters op het terras genoten van de kookkunsten van Johan en co, de reacties van de spelers waren gemengd. Er waren er bij die zich niet meer konden concentreren, anderen maakten rap korte metten met hun tegenstander uit schrik dat alles op zou zijn tegen dat ze gedaan hadden. Wel even paniek achter de toog want Johan en co waren er met de keukenhanddoeken vandoor. En zeg nu zelf: een proper glas is nog altijd belangrijker dan een proper bord. De paniek was dus geheel gerechtvaardigd.

Over naar de matchverslagen. Ik was niet al te vroeg in het Hellegat vandaag en heb dus enkele matchen gemist. Daardoor moet ik me baseren op het betere interviewwerk met getuigen en betrokkenen. Volgens anonieme bron LDW was het logisch dat Wim DW in veteranen competitie verloor van Gert H want Wim “maakte veel domme fouten” en tot overmaat van ramp ook nog eens “veel stomme dubbele fouten bij de opslag”. Volgens een andere anonieme bron, SDB, is er niets speciaal te melden over de match in veteranen dubbel tussen Bert DB en Franky S tegen een andere Bert (M deze keer) en Eddy P. De cijfers bevestigen dat: Bert en Eddy wonnen met een droge 6/1, 6/2. Hoogtepunt van de match was een kapotte veter bij één van de Berten.

Ik was er zelf getuige van dat Kris B in een heel goede bui was: hij liet Xander VDL winnen met 6/0 6/0 omdat die laatste vandaag 19 jaar werd. Hip hip hoera voor Xander die nog de hele avond had om al zijn vrienden pinten te trakteren op de club. Xander was trouwens in super goede doen aan het net vandaag.

Het kampioenschap van Tom B loopt als een trein. Vandaag kon hij 1 van zijn 2 matchen winnen, maar ondertussen speelt hij al in 4 reeksen. Of dat wel reglementair is, moet je maar eens aan de wedstrijdtafel gaan vragen. Als hij er blijft in slagen om op tijd te komen, zou dat wel eens op het podium kunnen eindigen.

Joeri VDM en medeversschrijver Dieter VGH (gelukkig moet ik zijn naam niet voluit schrijven, want ik had het gegarandeerd mis gespeld) wonnen in een supertiebreak. Er volgde een oerkreet en Christiano Ronaldo move om de overwinning te vieren. Daar heeft de Joeri lang op moeten oefenen. Tegensstanders Wim V (van V lopen er nog wat rond op de club) en Jorgen VK hadden last van tiebreakstress. Een welgekend fenomeen bij menig clubkampioenschapsdeelnemer (met dit woord win je gegarandeerd het scrabblekampioenschap).

Op de Fred en Lily court was er nog een leuke laatste match van de avond. Een klassieke dubbel 2 match uit de tweede week van het clubkampioenschap met schijnbaar enkel A-spelers. Ward M en Charlotte B (met Amerikaans accent en Egyptische outfit) verloren in de eerste set de tiebreak, maar Peter W en Leen VR stoomden met een 6/2 in de 2de set door naar de overwinning.

In normale tijden is regelmatig en met mate sporten goed voor lichaam en geest. Het houdt ons fit en maakt ons hoofd vrij. Maar de 2 laatste weken van augustus zijn geen normale tijden. Het clubkampioenschap stelt niet alleen de fysieke paraatheid van de deelnemers op de proef, ook de mentale weerbaarheid van de spelers kan een deuk krijgen. Op menig veld wordt een nummertje psychologische oorlogsvoering opgevoerd waar Poetin en Zelensky een puntje aan kunnen zuigen. Als u het moeilijk heeft en de niet-tennissers thuis begrijpen niet waarom je al uren naar dat pietluttige papiertje genaamd “verliezersbonneke” zit te staren, weet dan dat alle vers-schrijvers klaar staan voor een goed gesprek. De goedbedoelde poging van Tom Vanraes in een van de vorige tennisverzen om het “verliezersbonneke” om te dopen in “goedgespeeld-bonneke” kwam helaas te laat om nog effect te hebben.

Op terrein 5 waren we laat op de avond nog getuige van een vreemd voorval. Eén van de spelers vond het nodig om midden in de match zijn/haar/hun boeltje te pakken en even te gaan afkoelen op de parking. Enkel na een kort, maar goed gesprek met Rudy en Rob kon de betrokken speler overtuigd worden om terug het veld op te gaan. De psychologische oorlogsvoering heeft echter niet gewerkt: de tegenstrevers wonnen de match. Regel nummer 1 is nochtans: het is maar een spelleke, he mensen.

Elke Valgaeren

Voilà, met deze eerste zin heb ik maar mooi een heel jaar ontbijt op bed verdiend. Met dank aan Vers-schrijver Frederik VB die Bart L blijkbaar nog een loer wilde draaien. Van je vrienden moet je het hebben. Wil er wel nog iemand aan Bart uitleggen waar de bakker is in Wezemaal? Want daar is hij nog nooit geweest. Hij heeft andere kwaliteiten (ik laat even in het midden of tennis daar bij hoort).

Eerst nog een paar dagen van tennis genieten in de tofste club van Vlaanderen. Dit moet de natste zomer sinds mensenheugenis zijn. En toch slagen we er probleemloos in om een clubtornooi met bijna 200 deelnemers te organiseren. Onze cafetaria heet niet voor niets “het Hellegat”. Wij kunnen alles aan, zelfs als de wereld vergaat (zeker als Sven achter de toog staat). De overgebleven spelers zijn helemaal op dreef gekomen en maken zich klaar voor de eindtabel. De minder fortuinlijke spelers staren vol ongeloof naar hun verliezersbonneke en vragen zich af hoe het zo ver is kunnen komen. Velen onder hen hadden nochtans verlof genomen deze week om hun kansen op een podiumplaats te verhogen. Uit ervaring weten ze immers dat de combinatie laat spelen/vroeg opstaan tijdens de tweede week van het tornooi moeilijk is.

Psychologen zeggen ons dat we werk en privé gescheiden moeten houden, dat is beter voor onze mentale gezondheid. Maar het is toch mooi meegenomen als je je professionele vaardigheden ook kan inzetten bij je favoriete hobby. Zonder Toine VP zijn wiskundig inzicht hadden we bijvoorbeeld nooit onze WTP-ranking gehad en de ervaring van Rudy V met lessenroosters komt goed van pas bij de planning. Om van het IT-team nog te zwijgen. Zij zijn er dit jaar zelfs in geslaagd om de tabellen ook in 3D te maken*. Ze zijn bescheiden, je moet er dus een beetje naar zoeken op de website. Als er op de club iemand rondloopt die wat kent van wetenschapscommunicatie, dan mag die zich altijd melden aan de tafel. Dan kan hij/zij die WTP-ranking eens verstaanbaar uitleggen aan de minder wiskundig aangelegde spelers. De vraag “hoe kan dat nu, ik heb gewonnen en toch ga ik achteruit op de WTP-ranking?” behoort dan definitief tot het verleden.

Omgekeerd kan je de onderhandelingstechnieken die je leerde aan de tafel om een match te laten verzetten, gebruiken als je volgende maand loonsopslag gaat vragen. Fairplay is ook in de bedrijfskantine bruikbaar. De collega’s zullen het appreciëren dat je niet meer probeert voor te steken. En het leuteren na de match komt van pas tijdens je volgende functioneringsgesprek.

Ik werkte zelf tot vorig jaar bij de Gezinsbond, onder andere als woordvoerder. Bij mij kon je tijdens de vorige clubtornooien terecht voor opvoedingsadvies of tips voor spreken in het openbaar. Maar ik ben van job veranderd, dus als je na je gewonnen finale(s) gebeld wordt door ROB, Radio 2 Vlaams Brabant of de Hageland editie van het Nieuwsblad, zal je zelf het woord moeten voeren. En als je problemen hebt met je pubers, schrijf ze dan gewoon in in de tennisacademie: Martin en Tessa zullen ze wel temmen. Ik kan je vanaf nu wel helpen met een afbetalingsplan als je schulden bij Sven te hoog oplopen, of je veel geld verloor door te gokken op de gemengde ploegen en niet op de herenploeg in de dubbel asymmetrisch gemengd. Je hoopte tevergeefs dat de vrouwelijke charmes de heren aan de overkant van de wijs zouden brengen. Je kan ook bij mij terecht voor een goede babbel als het allemaal te zwaar wordt en de Naomi Osaka-mindset maar niet lijkt te lukken. Als je thuis niet meer binnen mag, kan ik ook voor relatietherapie of echtscheidingsbemiddeling zorgen. Ook een maaltijd laten bezorgen voor je verwaarloosde kroost, poetshulp voor je verwaarloosde huis of een tuinman voor je verwaarloosde tuin behoort tot de mogelijkheden. Er gebeurt heel wat op een OCMW.

Tijd voor de matchverslagen. Het valt me op dat de lezers van Het Laatste Nieuws een voordeel hebben bij het ontcijferen van de matchverslagen. Net zoals in de misdaadverslaggeving krijg je enkel het geslacht, de voornaam en een initiaal. Op basis van de beschrijving van de match krijg je dan nog wat extra aanwijzingen over wie het zou kunnen gaan. Volgens het wedstrijdcomité moet dat van Europa. Ik ga me dus GDPR-gewijs mooi aan die regel houden om geen klachten over privacy te krijgen.

Onder een stralende zon versloeg vaste waarde Edwin T man in black Danny VG (zijn naam doet vermoeden dat zijn wieg in een Zuiders Europees land stond). De pronostiek op basis van de WTP-ranking leert ons dat Danny zich goed geweerd heeft. Edwin T deed het later op de avond nog eens over, maar dan in de dubbel: winst met lucky loser Piet (pas opa geworden) P tegen Michael (één van de drie broers) V en Tom V. De ervaring, meer dan behoorlijke conditie en strategisch inzicht van Kris B (den bijter) volstonden dan weer niet om te winnen van Wouter H (de fluoman). Ook Wouter zijn vrouw Sofie L wist haar match te winnen. Er lopen op de club nog twee kleine H-tjes rond. Dat belooft voor binnen een paar jaar. Wouter H. won daarna nog vlot een dubbelmatch samen met jonkie Arne V tegen Davy VK en François. Wouter, altijd de rust zelve, vond tijdens de match nog de tijd om eens op zijn kinderen te roepen die de mama wilden verschalken door zich te verstoppen in de speeltuin (neen, voor dat opvoedingsadvies kan je niet meer bij mij terecht). Zeg nu nog dat mannen niet kunnen multitasken.

In de dubbel dames match tussen Chantal VB met Sofie E tegen vriendinnen uit Wijgmaal Kathleen H en Caroline DM waren de linkshandigen en krullebollen netjes verdeeld aan beide kanten van het net. Ook de balwisselingen gingen mooi op en neer. Hoge ballen zijn de specialiteit van de dames. De echtgenoot van één van de dames aan de kant gaf nochtans de tip om “meer agressief te spelen”. De twee vriendinnen verloren de eerste set en kamen in de tweede set nog mooi terug, maar trokken uiteindelijk toch aan het kortste eind.

Frank VD (de man van vele kwaaltjes, maar ook veel loopvermogen) probeerde zich voor de match tegen Bram V te verkopen als underdog. Maar daar trapten wij niet in. Alle ballen die Bram mooi plaatste, kwamen toch nog terug, en niet zomaar terug, maar op hun beurt goed geplaatst. Winst voor Frank was het logische gevolg. Walter M nam eenvoudig de maat van Marc A. Toch vonden de supporters het “spannend”. Helemaal niet spannend waren de matchen van Piet N. Hij won drie keer met 6/0 6/0, of was het met forfait?

Louis S en Rutger V trotseerden de zon op de Fred en Lilly court, aangevuurd door een schare rosé dringende supporters en wat honden. Ze maakten er een driesetter van. Ook toen het donker werd, stonden er nog enkele competitiematchen op het programma. Al 30 jaar bijten hard hitters hun tanden stuk op de vinnig Gert E. Ook de andere Gert, de M, verloor van de Rafael Nadal van de WTC. Liese N. moest haar mannetje staan in een dubbel 1 match, maar deed dat met verve. Toptennis van een toptennister. Wim DW was onder de indruk aan de andere kant van het net.

Tom B en Johan M (aka Ruben Block van Triggerfinger) maakten er een heeeeel lange driesetter van met stabiel, beheerst tennis. De grimassen werden steeds verbetener. De Icetea die ik aanleverde voor Tom B mocht niet baten. Hij verloor de beslissende tie-break.

Het is weer mooi geweest. Ik ga slapen en laat Styn (uit Wijgmaal) G en Jo (IT-team) V rustig verder spelen in de hal. Ik zal morgen op de website wel lezen wie er gewonnen heeft.

*Uitsmijter: als je op zoek gaat naar de 3D tabellen op de website van het clubkampioenschap is de kans groot dat je “gerickrolled” wordt. 1 miljard andere onnozelaars gingen u voor (1.027.487.653 om precies te zijn). “Never gonna give (you) up”, wordt vanaf nu de nieuwe slogan van de club. Naomi Osaka gaat daar zeker mee akkoord zijn.  

Groeten vanuit het vochtige schrijverskot in de kelder van het Hellegat

Elke Valgaeren (als ik zou meespelen zou het Elke V. zijn)

“Schat, wil jij volgende week eens een Vers uit de Raket schrijven? Ze hebben volk te kort en jij kan toch goed schrijven.” Het is dat ik niet veel gewoon ben, want met zo één klein complimentje over mijn schrijverstalent heeft mijn teerbeminde echtgenoot mij kunnen overhalen. “Hoe moet ik daaraan beginnen?” Vroeg ik. “Lees nog eens de vorige Verzen”, zei hij. Ik moest er niet veel lezen om te beseffen dat hij mij erin geluisd heeft. Mijn schrijverstalent beperkt zich tot verslagen, persberichten, artikels met opvoedingsadvies (wie last heeft met zijn al dan niet tennissende kroost, mag mij altijd aanspreken), memoranda…. Maar die proza die mijn collega-vers-uit-de-raket-schrijvers uit hun pen toveren, daar zal ik toch nog even voor moeten oefenen. Bananen, palen, Freud, sliceballen, de fysieke paraatheid van de spelers… geen enkel onderwerp gaan ze uit de weg. Ook 20 matchen op één avond bekijken en daar dan (soms) nog iets zinnigs over vertellen, doen (sommigen) vlotjes.

Ik heb nog even geprobeerd bij de wedstrijdleiding om het format voor één dag aan te passen. Als professionele woordvoerder kan ik het namelijk goed kort en bondig uitleggen voor een camera of microfoon, maar gezien de lage inschrijvingsgelden door het afschaffen van de dubbelcompetitie, was het budget op om VTM in te huren. Zelfs ROB kon er niet meer af. Het is nochtans armoe troef in de sportverslaggeving sinds corona, dus dat zou de kijkcijfers hebben kunnen opkrikken. Een waardig alternatief voor Roland Garros of Wimbledon. Djokovic had voor de zomer al een poging gedaan om iets op poten te zetten, maar hij was beter eerst advies komen vragen aan ons onvolprezen wedstrijdcomité over het corona-proof organiseren van tennisevents. In Wezemaal loopt alles gesmeerd en zijn er nog geen coronaslachtoffers gevallen. Na het dubbeltornooi, kan hij de anderhalvemeterterrastafels voor een zacht prijsje huren. Sven zal ze eerst ontsmetten.

Voor we naar het tennis overschakelen wil ik graag aan iedereen vragen om te stoppen met het vreemde gedrag op het terras. Sinds mijn teerbeminde echtgenoot een Vers uit de Raket schreef, verstommen de gesprekken als ik langskom en kijken mensen snel een andere kant uit. Naar verluidt barst daarna de discussie los of de man in kwestie een Freudobsessie dan wel een seksobsessie heeft. Er zijn zelfs kwatongen die beweren dat hij thuis niet aan zijn trekken zou komen. Ik zou die discussie hier kunnen uitklaren, maar ik ga dat niet doen. Want, dixit BL, “de Vers is wel niet de plek voor persoonlijke afrekeningen”.

Over naar de matchen. We zitten al in de tweede week en de eindsprint is duidelijk ingezet met veel inzet van de spelers en weinig droge 6/0 cijfers. De eerste match die ik zag was die tussen Nathalie en Nele: een leuke, gelijk opgaande match waarbij Nele aan het langste eind trok. Een paar velden verder had Nico drie sets nodig tegen Jasper.

Op terrein 5 en 6 gaven de superveteranen ondertussen het beste van zichzelf. Rudi bewees dat hij niet alleen goed kan plannen, maar ook goed kan tennissen en ook Eddy trok aan het langste eind. Voor Paul en Ronny zit het er op. Zij mogen terug op de kleinkinderen gaan passen.

Lang heb ik in de vooravond niet kunnen kijken, want ik moest zelf spelen. Tegen Linde DW dan nog. Een match die bewijst dat zelfs als je zwaar verliest, je toch nog content kan zijn met de match. Af en toe eens een mooi punt kunnen maken tegen zo’n jong tennistalent maakte me blij. Er komt een tijd – in de niet zo verre toekomst – dat zelfs de beste speelster al een goede dag moet hebben om haar te verslaan.

Aan de grote glimlach op Kurt S. zijn gezicht te zien bij elk gelukt dropballetje, was dat ongeveer hetzelfde gevoel dat hij had in zijn match tegen Joeri. Hij werd naar huis gespeeld met een droge 6/0, 6/1.

De kleine broer van Linde speelde eerder op de avond tegen voorzitter Patrick. Wolf mag – net als mezelf – tevreden zijn over zijn verloren match. Voor wie morgen liever naar het VTM-journaal kijkt in plaats van naar het tennis: ik pleit daar voor een maximumfactuur in het onderwijs. Maar dat is een vergissing: dan heeft Wim DW nog meer geld over om extra tennislessen voor zijn kinderen te betalen en dan heeft de rest van de spelers geen kans meer in het clubtornooi.

David V. heeft bijna zijn raket opgegeten in een match op het scherp van de snee tegen de Frank VD die heel zijn trukendoos boven haalde. Een punt tegen Frank is nooit gewonnen tot de bal in het net of buiten vliegt. Frank trok aan het langste eind in een fysieke uitputtingsslag.

Ik heb daarna een half uur verspeeld aan wat ik dacht de topmatch van de avond te zijn: Thomas VB tegen de jonge Vosswinkel. Maar dat bleek een match uit het tornooi van Stade Leuven te zijn, waar het ondertussen te hard regende om nog te kunnen tennissen. In Wezemaal bleef het nog wat droog, maar lang bleef dat niet duren.

In de tennishal kwam Erica B. na een aarzelende start toch op dreef. Erica promoveerde uit de recreatiereeks en maakte het Britt lastig met haar knappe voetenwerk. Maar Britt verstaat de kunst om de meest moeilijke ballen toch nog binnen te houden. Ze behaalde daarmee in drie sets de overwinning.

In de laatste match die ik zag, nam Xander wraak voor een twee jaar eerder verloren match tegen Wouter. Hondje Tess zorgde dit keer voor de mentale rust op de bank en in het hoofd van Xander. Misschien kan Wouter volgende keer zijn kat meebrengen.

Elke Valgaeren