Een rustige regenachtige maandagavond in het Hellegat, denkt een mens dan. Na de dichtstbijzijnde vrije parkeerplaats gevonden te hebben (schuin tegenover Boeres) wist ik weer waarom je beter de tweewieler neemt richting clubtornooi.
Eens aangekomen op de weide van Wezemaal, bleek dat het zo druk was vanavond dat onze tornooi-leiding geen andere optie meer zag dan de mindere goden hun match te laten afwerken op die kleinere blauwe terreinen aan de ingang. Ik was echter gekomen voor de echte talenten op de brique-pilée.
En wat ik daar zag, beminde gelovigen, heeft mij blij gemaakt. Zoals de kenners weten, is het kaf van het koren gescheiden in de laatste week van het clubtornooi en komen enkel nog de groten der aarde in de arena.
De passie, strijdlust en verbetenheid gutste dan ook van het veld. Bart S. en Carolien D. namen de maat van Charlotte B en Katleen H. in een razendspannende 6/4 6/7 10/5, maar het had evengoed omgekeerd kunnen zijn.
Waar het nog meer vice versa had kunnen zijn, was in de match tussen Robby H. en Ward M. tegen Philippe D en François DJ. De heren maakten het zich wat moeilijk door van kant te wisselen wanneer het « even » stond zodat ze op de duur het noorden volledig kwijt waren. « Ik heb hem » riep François, waarna hij de bal vakkundig buiten sloeg om er – enigszins overbodig – aan toe te voegen « ah, nee, ik heb hem nie ». Niemand wist op de duur nog hoeveel het was, zodat de heren in pure vertwijfeling discussieerden of het nu 4-4 dan wel 6-6 was. Philippe merkte op dat het precies al keilang geleden was dat hij had opgeslagen, waarna ze dan maar nog eens van kant wisselden. Volgens het publiek was de match eigenlijk al afgelopen, maar de toeschouwers zwegen wijselijk bij al dat moois. Eindstand : 7-6 7-5 (kan ook 8-8 geweest zijn).
Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg het publiek ook waar voor zijn geld op het plein ernaast. Twee moedige mannen (Joren W en Burt V) namen het op tegen Amber W en Nathalie P. Een match op leven en dood, bijna letterlijk te nemen toen Amber een bal van Burt net op tijd wist te ontwijken. Met 6-3 3-6 10-4 wisten Joren en Burt hun eer op de valreep te redden.
Geheel terzijde kon de aandachtige toeschouwer trouwens in één weg de nieuwste trends voor de herfstmode gade slaan. Twee stijliconen van de club, Charlotte B en Amber W verschenen beiden in een elegant ijsblauw ensemble waar Yves Saint Laurent nog een puntje aan kan zuigen.
Van stijliconen naar tennisiconen Frederik H en Dieter V tegen Kris B en Geert V is slechts een kleine sprong : ook hier was de spanning te snijden : 6/7 6/3 10/7.
Zoveel suspens vereist een adequate begeleiding. Ook dit jaar wordt het clubtornooi van de Academie TeePee Wezemaal daarom opnieuw professioneel begeleid en gemonitord door de KULeuven, we zijn niet voor niks een academie. Uit het onderzoek van deze hooggeleerde dames en heren professoren zou nu gebleken zijn dat de hersencellen van onze ATPW-atleten danig lijden onder overmatig gebruik van Aperol Spritz, Omer, St Bernard of Pornstar Martini (dat laatste zal niet aan uw dienaar gelegen hebben want iedere keer dat ik mij voorneem om er zo één te bestellen schiet ik in een kramp als Sven vraagt « waar kan ik jou deze keer mee verblijden » en stamel ik vervolgens van schaamte « doe mij maar een boereke Sven »).
Diezelfde academici zitten hier meestal het langst aan de toog tijdens het clubtornooi aangezien zij daags nadien eigenlijk toch niets te doen hebben en geen poot hoeven uit te steken, slim als ze zijn. Tijdens één van die nachtelijke sessies van diepgaand empirisch onderzoek en veldwerk, is vervolgens een aanbeveling van de KULeuven in de mailbox van onze hoofdredacteur terechtgekomen stellende dat het toch niet slecht zou zijn, mocht hij zijn redacteurs aanmanen om – tussen alle zever die hier geheid telig wiert of wierig teelt, ik wil er van af zijn – af en toe toch oog te hebben voor wat diepgang, wat historische wetenswaardigheden of wetenschappelijke inzichten. Nu, sinds we met een mondmasker op zijn gaan skiën of de Bondgenotenlaan affietsten weten we allemaal dat je aanbevelingen van professoren best met een uit de kluiten gewassen korrel zeezout moet nemen, maar dit keer was ook onze hoofdredacteur verbluft over zoveel ijzersterke logica: door de vers uit de raket te voorzien van het nodige diepgravende denkwerk en verhelderende inzichten, kon de schade die veroorzaakt werd door een al te liederlijk gepintelier volkomen geneutraliseerd worden. Ziedaar, beste lezer, waarom de bijdragen van onze redacteurs de laatste weken allen doorspekt zijn van de nodige academische inslag.
In de vers van eergisteren leerden wij op die manier dat « een goeie ingenieur een luie ingenieur is ». Dit verklaart meteen waarom Tom VdP, de Chriet Titulaer après-la-lettre van onze club, een excellente ingenieur is, getuige hiervan de 6G-WiFi die hij clandestien op de club wist te installeren. Enig nadeel is dan weer dat hij – als zijn backhand weer niet marcheert – van colère al eens de neiging heeft om de muziek op het terras via zijn domotica-systeem op zijn telefoon uit te zetten, tot grote consternatie van Sven.
We wijken af beste lezer : een nieuw inzicht dringt zich op. Ongetwijfeld kreeg u ook al vaak de rode duim naar beneden voorgeschoteld wanneer u – weeral eens te laat voor uw match – de Spikstraat kwam ingescheurd om vervolgens vol in de remmen te gaan om alsnog de 30km/u-grens te halen en op die manier die groene duim omhoog te verdienen.
Deze snelheidswaarschuwing, beste lezer, is geen pestmaatregel zoals al die trajectcontroles die ons overal kwellen waardoor we met zijn allen aan 20km/u op de Vlaamse wegen rondtsjokken doordat er altijd wel ergens een risico-averse chauffeur tussenzit die – uit schrik voor een boete – voor alle zekerheid 10km/u onder de snelheidslimiet blijft. Neen, in de Spikstraat is hier een goeie reden voor. Uit onderzoek van de KULeuven is gebleken dat de bovengemiddeld hoge competitie-drang die leeft tijdens het clubtornooi er toe kan leiden dat spelers volkomen uitgeput en gedeshydrateerd raken waardoor zij gedesoriënteerd rondzwalpend een weg naar huis banen. Het KULeuven-onderzoek maakte – om haar axioma kracht bij te zetten – onder meer melding van een empirische bevestiging hiervan waarbij een veteraan – na uren aan een stuk telkens de mokerslagen van zijn tegenstander met succes defensief te hebben geretourneerd – dermate in het rood was gegaan dat hij van pure uitputting met fiets en al in de gracht vol netels terechtkwam. Sindsdien gaan we allemaal voor de groene duim om vermoeide tennissers tijdig op te merken.
We kijken al weer uit naar een nieuw inzicht in de vers van morgen.
Toedels,
Tom Vanraes