« De man/vrouw/het die beloften sneller breekt dan zijn/haar/hun schaduw », is een titel die past bij menig man/vrouw/het die dezer dagen naar het Hellegat vertrekt met de gevleugelde woorden : « ik ga rap een matchke meepikken in het Hellegat, maar ben zo terug ».
Vaak kruipt hij/zij/het vervolgens een gat in de nacht met een stuk in zijn/haar/hun voeten naar huis richting genderneutraal toilet. Die hoogstaande matchen, gevleugelde nabesprekingen en de beklijvende sfeer van een avondje clubkampioenschap nemen ze hem/haar/hen echter niet meer af.
Het was vandaag niet anders.
Een afgeladen vol terras zag alweer een resem topaffiches de revue passeren.
Ondergetekende en tegenstander Kris B. zagen dat het op sandwichterrein 10 6-4 en 5-2 stond voor Elke V. en Inge H. en dus warmden wij onze stramme spieren al lichtjes op om dit terrein terstond in te palmen zodra het laatste spelletje – een formaliteit – gespeeld zou zijn. Niets daarvan dachten Annemie I. en Gwendolyn W. en ze pakten alsnog knap de 2de set met een remonte tot 5-7. Elke en Inge trokken in de super-tiebreak toch nog het laken naar zich toe met 13-11. Ook Harry L. en Ward M. stuurden Bert DB en Maarten S. het bos in met een 13-11 score.
Uw dienaar vocht op central court dan weer een lange strijd uit met Kris B. waardoor de journalistieke omzwervingen van uw versschrijver wat ingeperkt werden en wij helaas niet alle matchen konden scouten.
We zagen echter wel dat Mark V. en Ronny P. geen medelijden hadden met Mieke C. en Michelle R. die nochtans 4 matchballen wisten te veroveren om vervolgens toch met 11-9 het onderspit te delven. In genderneutrale tijden geen compassie, moeten Mark en Ronny gedacht hebben.
Een mens hoort toch wat op het terras dezer dagen.
Voor de dames : zeg niet : « jij gaat nu mee naar huis want het is al veel te laat », maar zeg (op enigszins dwingende wijze hierbij lichtjes met het hoofd knikkend): « ik ga dan nu naar huis». Piet N. wist direct hoe laat het was en zag deemoedig in dat dit enkelvoud als een koninklijk meervoud begrepen moest worden en dat zijn opties beperkt waren.
Voor de heren : zeg niet : « jongens kijk daar wat een knappe griet », maar zeg : « she’s easy on the eye » (dixit Kris B.).
Bij Tennis Vlaanderen hoort ondergetekende vaak dat het toch ongelooflijk is dat er zich nog nooit een lid van Tennis Wezemaal diende te verantwoorden bij het Bondsparket wegens wangedrag, agressie of enige andere baldadigheid. Welnu, wij horen u al denken « dat komt door onze opvoeding ». En die opvoeding bij Tennis Wezemaal die gebeurt in belangrijke mate tijdens het Clubkampioenschap. De Democratische Volksrepubliek Noord-Korea is een toonbeeld van respect voor de mensenrechten en vrijheden, vergeleken met het autoritaire schrikbewind van de wedstrijdtafel van Tennis Wezemaal, reden waarom wij allen perfect in de pas lopen en er geen spaander gefoetel te bespeuren valt in het Hellegat.
Kwatongen beweren dat Johan Lamotte dan toch zeker de spreekwoordelijke uitzondering op de regel moet zijn omdat Johan bij zijn opslag steevast 2 meter in het veld staat maar de Hawk-eye kon deze voetfout op heden nog niet op onbetwistbare wijze detecteren. Wat er ook van zij : Johan staat wel op nummer 1 in het WTP-klassement bij de Veteranen en hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind.
Intussen waren wij getuige van een fantastische volley op matchbal in de tiebreak van Frank B. en compagnon Robby H. tegen Kurt S. en Edith M.
Op het aanpalende terrein realiseerde Jo V. zich plots dat hij in een bataljon hoogleraren en ziekenhuisapothekers beland was. Enigszins in paniek vond hij er niet beter op om hoge ziekenhuisballen de lucht in te keilen, welke uitnodiging door Hans W. in dank werd afgenomen en met nog hogere ziekenhuisballen werd beantwoord. Na dit kortstondig hoog spel, lieten de heren echter een staaltje toptennis zien, waarbij de mooiste backhand van het tornooi op het conto van Mathijs L. geschreven mag worden. Jo en Mathijs wisten dit felbevochten duel uiteindelijk te winnen van Hans W. en Guy B. : 6/4 6/7 10/4.
Ook op terrein 7 was het spanning troef : 5/7 7/5 10/8 voor Tom VDW en Danny DG tegen Michael V. en Hannelore V. Danny de Zorba, die gisteren naar verluidt een fenomenale ontmoeting met de gravel liet optekenen, zag zijn voorbeeld gevolgd door Michael V. die onzacht met de brique pilée in aanraking kwam.
In deze woke-tijden kon in de wandelgangen ook opgevangen worden dat de eerste « verliezersbonnetjes » die al worden uitgedeeld toch wat stigmatiserend werken voor de ontvangers ervan, zodat dit zou moeten aangepast worden naar « goedgespeeld-bonnetjes ».
In het Laagste Nieuws lazen we onlangs zelfs dat we met een frisse hittegolf te kampen hadden. En hup, ook de komende dagen worden weer tropische temperaturen aangekondigd. Laat ons het hoofd maar koel houden.
Volhouden WTC’ers, we zijn ongeveer in de helft. Vanaf nu wordt het kaf van het koren gescheiden.
A domani,
Tom V.
De gazet van het clubkampioenschap