Vorig jaar mochten we meteen de eerste Vers schrijven, dit jaar zijn we opgeschoven naar dag 2. Of dat een promotie dan wel een demotie betekent, weten we niet zeker, maar controle van de lijst schrijvers die nog na ons komen, is weinig geruststellend!
Ter voorbereiding hadden we de instructies voor het goede verloop van het clubkampioenschap nog eens bekeken, en troffen daar toch enige vorm van reglementitis aan. Zo houdt fair play blijkbaar in “dat er niet met de racket wordt gegooid, ballen niet bewust uit het veld worden geklopt, enz.”. Het is dat we ons wellicht een ietsiepietsie persoonlijk aangesproken voelden, en we zullen de eerste zijn om toe te geven dat dergelijk gedrag onnozel en kinderachtig en – dat gevoel komt meestal achteraf – ronduit gênant is, doch, het is ook niet méér dan dat. Zelf hebben wij het dan weer niet zo voor geinigheden als plotseling onderhands serveren (ronduit onbeleefd), of voor de praktijken van de moonballer (elke keer je ook maar de indruk geeft misschien een halve centimeter richting net te willen gaan opschuiven, dat beantwoord zien met een halfgare lob, ronduit irritant). Alweer zullen wij de eerste zijn om toe te geven dat we zelf niet de meest aangename verliezer zijn, maar er zijn grenzen aan het fatsoen!
Hoe dan ook, er stonden vandaag 22 matchen gepland, wij moesten dus wel keuzes maken, en begonnen met de fijn allitererende confrontatie tussen Wouter en Willem. We zagen heel wat stevige topspin, iets minder slice, en uiteindelijk een vrij vlotte overwinning voor Willem (6-3, 6-2). Bij de dubbel-plus-dames op center court stonden Peggy T/Sofie E tegenover Sandra T/Inge H. Sandra leek tegen haar gewoonte in in tweede in plaats van in zesde versnelling te spelen, al bleef ze wel haar luidruchtige zelf bij een zeldzame directe winner. Allemaal tevergeefs, Peggy en Sofie wonnen met twee keer 7-5.
We aten een witte pens en een zwarte pens, met wat appelmoes en twee sneden brood. Ondertussen waren Andre M, Ann W, Gerrik W en Katrien P begonnen aan wat het summum van het hele dubbel-surprise-systeem kan worden genoemd, ze kenden elkaar immers alle vier niet. Andre en Ann wonnen met 7-5 en 6-2, terwijl nota bene Anns wederhelft Frank B op een ander terrein samen met Edith M de maat nam van Kris M en Sofie V. Met zo twee resonerende geluksroezen ineens, beleefden Ann en Frank ongetwijfeld nog een fijne avond en, wie weet, fijne nacht.
Op sandwichterrein 10 deed Tom Vr het met drie vrouwen (wat reuzeleuk lijkt, maar dat niet per se altijd is) en wist hij samen met partner/pitbull Marie Y de madammen Tessa G en Sofie C te temmen. Wij vonden Tessa de mooiste backhand hebben, Sofie de mooiste forehand, Marie de mooiste eerste meters, en Tom, die deed goed zijn best. Tussendoor zagen we ook Milica K op elegante wijze terrein 11 vegen, haar wedstrijd tegen Ine R was snel gedaan (6-1, 6-1 voor Ine).
Rond half negen gingen de hemelsluizen wat later dan verwacht alsnog open en verhuisden de tennissers naar de tent. We zagen Rutger V er niet in slagen meer dan één spelletje te pakken van Thomas VB, we zagen debutante Eline B in een wat vreemde tennisoutfit (het zou een crop top heten, al was het dan eerder een crop trui) in drie sets de maat nemen van Catherine H, en we zagen Dirk B niet helemaal onverwacht de tanden stuk bijten op Gert ‘brommerke’ E.
Wim DW had op terrein 2 niet heel veel moeite met de hoge foutenlast van Frank VdA (‘de fluitspecialist’, dixit Voelie, al zijn we niet zeker of die het daarbij niet gewoon over zichzelf had), waardoor hij op terrein 4 de apotheose kon volgen van nog een episch duel van dubbel-plus-dames. Wederhelft Sabien G én schoonzus Lieve G waren daar gekoppeld aan respectievelijk An W en Petra Ve. Omwille van die stevige partners hadden de zussen G de zenuwen niet helemaal onder controle (zagen we er zelfs eentje een kruisteken maken?), maar nodig was dat niet. Uiteraard werd het een driesetter, met winst voor An en Sabien.
Tot morgen, tot zaterdag!
ief ds