Auteur: Patrick Vanderieck

Druilerige vrijdagmorgen opgeklaard tegen de avond te W. Ik parkeer braafjes tussen de daartoe vakkundig aangelegde betonnen markeringen en onder het overhangende gebladerte van een versleten boom waarvan ik de naam niet noem omdat ik hem niet herken. Na al die jaren zal hij mij wellicht wel herkend hebben denk ik dan. Ik stap uit de auto en in een plas en roep iets te hard dedjuu waardoor Kris iets verderop naast de bal slaat wat hij naar eigen zeggen , ik herhaal naar eigen zeggen nooit doet. Ik probeer me langs het smalle weggetje naast de vijf langs het talrijke publiek naar het sjieke etablissement genaamd Hellegat te wurmen en span me in om niet op zere tenen te stappen wat niet echt mijn gewoonte is. Onderweg ontwijk ik nog een verzopen parasol die op halfzeven staat en placeer links en rechts een woordeke met sympathisanten en andere lbgtqia+ -ers en maak me de bedenking waarom men hedentendage alles zo nodig moet benoemen. We zijn tenslotte allemaal gewoon mensen denk ik dan. Maar soit we wijken af. Ik ben bijna aan de deur van het sjieke etablissement Hellegat genaamd ,veeg mijn modderige voeten af aan het daarvoor bestemde tapijtje en bedenk dat het nogal fris is als de avond valt. Misschien kan ik in de buurt van de paella pan wat warmte vergaren die Rudi en Rudy me wel zullen gunnen maar kies toch voor optie twee namelijk een pulleke gaan halen in mijn autovoertuig. Ik draai me om en vat de terugweg aan langs de sympathisanten, negeer opmerkingen “Awel al terug weg?” , stoot mijn hoofd aan de verzopen parasol die nog altijd op halfzeven staat waardoor ik dedjuu roep en Kris weer naast de bal slaat wat hij naar eigen zeggen, ik herhaal naar eigen zeggen nooit doet. Iets verder stap ik deze keer wel op zere tenen van Dominique die keiluid aaaaw roept waardoor Kris voor de derde keer naast de bal slaat, iets wat hem naar eigen zeggen, ik herhaal naar eigen zeggen nooit overkomt. Aan mijn autovoertuig aangekomen open ik de deur, neem mijn pulleke en vat ik de terugweg naar het sjieke etablissent genaamd Hellegat aan. Ik zal u de details besparen van dat traject maar Kris heeft nog twee keer naast de bal geslagen, iets wat hij naar eigen zeggen , ik herhaal naar eigen zeggen de laatste tijd meerdere keren heeft voorgehad.

In het sjieke etablissement genaamd Hellegat zoek ik een plaatsje aan een stenen tafeltje , veeg de paella resten van tafel en deponeer ik mijn machientje wat men in Zuid Afrika de toepasselijke naam skootrekenaar heeft gegeven. Ik plof zachtjes neer in een designstoel van het sjieke etablissement en heb er al direct spijt van dat ik geen kussentje meegebracht heb om de designstoel comfortabel te maken. Plots herinner ik me dat op de achterbank van mijn autovoertuig nog een roodfluwelen kussentje ligt. Ik twijfel om het te gaan halen maar vrees dat Kris weer de bal mis zal slaan dan . Zou hij dan nog ooit een dubbelpartner vinden? Hij is van Leuven. Dat is al erg genoeg.

Skootrekenaar opengeklapt en ik kan beginnen aan een hopelijk zeer gewaardeerde en weinig gehonoreerde bijdrage aan de gazet genaamd Vers uit de raket. Tussen haakjes volgens Wikipedia is een raket is een voorwerp voortgedreven door een reactiemotor met de benodigde reactiemassa aan boord. Op de volgende redactievergadering zal er toch een hartig woordje moeten gewisseld worden om er Vers uit de racket van te maken. En Vers ? Dat gazetteke bestaat al tientallen jaren dus de houdbaarheidsdatum is misschien ook al een beetje overschreden. Laatst zaten we met een paar would be redacteuren op het stemmige terras van het sjieke etablissement Hellegat genaamd en hadden we het erover hoe we dit gazetteke leesbaarder en populairder konden maken. Ik stelde voor om nu en dan een gazetteke in dialect te redigeren dan kon ik het es hebben over E giel klaan en e zjantee moeizeke da was ne ki on’t spele in e garde à manzjei . Collega’s uit West Vlaanderen replikeerden da doeme widder al alle doage, mo t elpt ni. De Stijn komt uit Hasselt en zong daaar kuuunen we niiiet aan deeenkne waant daan wort da gaaaazetteke veeeel te laaang. Bert en Stijn komen uit het Antwerpse hoorden het in Keulen donderen: ” spaaiteg da waai gien dialect emme” Tja dan weet je het wel. Met die mannen in zee gaan is geen sinecure geloof me .

Ondertussen zitten aan een tafeltje links van mij Amber Nathalie Peter en Geert na te kaarten over hun al dan niet gedane inspanningen. Als test heb ik aan chatgpt gevraagd om een verslagje te maken over hun match in de veronderstelling dat Amber en Nathalie gewonnen hebben. En dit beste vrienden is het resultaat: “Amber en Nathalie speelden een spannende dubbel tennismatch tegen Peter en Geert. Amber en Nathalie waren erg goed op elkaar ingespeeld en wisten de heren te verslaan met hun snelle reflexen en slimme tactieken. Het was een zinderende wedstrijd die tot het einde spannend bleef. Amber en Nathalie waren uiteindelijk de winnaars van de wedstrijd. Het was een geweldige prestatie van deze twee vrouwen om te winnen van twee mannen.” Straffen toebak hé. Volgend jaar moeten we misschien alles overlaten aan AI. Alleen spijtig dat niet de knappe meisjes maar de meedogenloze grijzaards de partij wonnen.

Inmiddels weet chatgpt van geen ophouden en verschijnt er op mijn schermpje zelfs een gedichtje over deze club met het sjieke etablissement Hellegat genaamd. Ik wil het met u delen beste vrienden:

“Tennis Wezemaal at Spikstreet,

Where the balls fly and the players meet,

The sun is shining, the court is neat,

 And the players are ready to compete.

The game is on, the crowd is loud,

The players are sweating, they’re feeling proud,

They’re hitting the ball with all their fight,

And they’re doing it with all their might.

The score is tied, it’s anyone’s game,

The players are focused, they’re not to blame,

They’re giving it their all, they’re playing smart,

And they’re doing it with all their heart.

The match is over, the players shake hands,

They’ve played their best, they’ve made their stands,

They’ll be back again, to play once more,

 At Tennis Wezemaal at Spikstreet, where they adore. “

Moet er nog zand zijn?

Het wordt al laat en ik bedenk dat ik nog effe de tupperware potjes uit de koffer van mijn autovoertuig moet halen om de paella overschotten mee te nemen voor de plaatselijke voedselbank. Ik strompel door het ondertussen duistere steegje , stoot mijn kop weer tegen de verzopen parasol die ondertussen al op vijf na twaalf staat, haal mijn doosjes uit mijn autovoertuig en geraak justekes op tijd bij Johan om de resterende paella in mijn pottekes te scheppen. En dan bedenk ik dat de volgende voedselbank pas over drie weken is. Tegen dan is die paella ver over datum. Ik heb ergens de indruk dat we deze week thuis nog dikwijls paella zullen eten. Een indruk, niet meer.

Rechts van mij zitten onderwijl drie mannen en een vrouw die net een paar ballekes geklopt hebben. Ik vang nog een paar flarden van hun gesprek op en wil u de essentie ervan niet onthouden. Het ging niet over hun match hoewel over de rotslechte prestatie van Kris in de eerste helft wel een en ander te vertellen was maar over een van de gezellen zijn/haar plannen voor straks. Uitgebreid douchen, effe mailtjes checken, wat tipsy chatten, dan nog wat cocktails, klein hongertje stillen en dan de nacht in. Awkward! Zegt de ene. ‘Nee,’ zegt de andere ‘awesome’.

Halftwaalf, een kleffe zomeravond in W.. ‘voor mij nog een Cornet zero zero s’il vous plait’

Ik zou nog uren kunnen doorgaan over onder andere de (het?) knappe tennis van Bram wiens spel tegelijk onvoorspelbaar én uitstekend is , de verrassende winst van Tom tegen Kenneth, de voorspelbare en toch niet zo evidente manier waarop Kris Pieter-Jan opzij schoof, de forfaits in zo maar effe vijf geplande wedstrijden vandaag, de cijfers van Nikki tegen Michelle waar ik even van mijn à propos door was , Dominique die over Anne walste en dubbele meter Pieter die net een klein maatje miste tegen Rutger.

Mag ik dan nu afsluiten, het sjieke etablissment Hellegat genaamd verlaten en met mijn dichtgeklapte skootrekenaar en mijn lekkende pottekes paella het smalle weggetje met de wankele parasol in slaan naar mijn autovoertuig onder de versleten boom en het trajectgecontroleerde kronkelende pad kiezen naar mijn wachtende nachtleger?

Dikke knuffel van Patrick Jozef Mathilde Francis VDR

Portemonnez vous bien.

PS: Beste hoofdredacteur, mocht je me volgende keer vragen om dit gezelschap te verblijden met een opstel over dit jaarlijks weerkerende sportfenomeen dan zal ik met plezier je vraag doorspelen aan een of ander chatgpt zodat het talrijke lezerspubliek gespaard blijft van flauwe boer Sjarel grappen en andere geestigheden.

Beste maskes joenges en kadeikes , beste LGBTQIA+ers ,

Hoe ist? Gaat het nog een beetje? Ca va? Volhouden hé maatjes. T ’Is hier nog ni gedaan hoor. Hoewel ik er hier al een paar met tranen in de ogen dapper hun verliezersbonneke heb zien aanpakken. Wat mij betreft zijn ze er weer in geslaagd om mij hier stukken in de nacht in da vochtig kelderke achter dienen antieke komputer (rekenaar in Zuid Afrika) te krijgen om een verslagske  proberen te schrijven over het wel en wee in dit clubke. En dat terwijl ze hierboven zitten te genieten van cocktails (mengeldrankjes in ’t Zuid Afrikaans) op dat zomers terraske. Naar ’t schijnt zit er een blondje in een minishortje (ziepoesnetnie in ’t Zuid Afrikaans) te slurpen aan een fleske corona. Als het hier zo heet blijft lopen ze hier sebiet allemaal rond in bikini ( driehoekdoekie in ’t je weet wel). Nog efkes en we kunnen hier een filiaal openen van Bredene Strand. (ni amperbroukkiebeach) Boer Sjarel fluistert hier achter mijne rug dat ik waarschijnlijk niet woke bezig ben maar soit (moe nie worrie nie).

Zal ik es een wel bewaard geheim vertellen i.v.m. dit formidabel clubtornooi ? Misschien vragen jullie je af waar al dat geld van de inschrijvingen naartoe gaat? Simple comme bonjour: da gaat allemaal in e zwart kaske. Vroeger diende dat om papier en inkt te kopen om dit gazetteke te stencilen. (Stencilen??? Google het es !). En dus hebben we de laatste jaren een beetje te veel overschot. . Nu weten jullie misschien dat de boekhouding hier zo professioneel geverifieerd wordt dat alle credits en debets in balans moeten eindigen. Maar creatief als ze zijn hebben ze daar een oplossing voor gevonden. De debreefing na het tornooi zal dit jaar in de Comme chez Soi gebeuren zodat het saldo op nul komt. En Bart heeft me beloofd dat ik mee mag op voorwaarde dat ik nog es een gazetteke wou maken. Zeg nu zelf, daar kan ne mens ni nee op zeggen. Jarenlang hebben ze jullie wijsgemaakt dat er zelfs niet genoeg overschoot voor ne vettige frit (aardappelscijfies) bij Mariake van Tongeren. Nu weten jullie beter dus.

Ik had me nochtans voorgenomen om te passen dit jaar. Maar Bart geloofde mijn argumenten niet zoals “ Nen burnout  (yuppiegriep) jong” “Geen inspiratie jong” “ze lezen da toch ni” “gien goesting” “k mag ni van mijne chef” . Vechten tegen de bierkaai.(specialiteit van Walter)  Op een bepaald moment zei Bart dat jullie de mening van een bejaarde zeker zouden appreciëren. Euh….bejaarde? Wa denkt da stukske veteraan van mijn voeten wel. Ja maar kwaliteit drijft boven probeerde hij nog.(stront ook fluistert boer Sjarel hier achter mijne rug) Ik mag hopen dat hij zijn belofte van de Comme chez soi gaat nakomen anders zal t kot te klein zijn! (stront aan de knikker zegt boer Sjarel)

Zal ik ook maar iets zeggen over de matchen vandaag ? Ok back to the past want anders ligt mijne ceevier klaar vrees ik. Het was hier vandaag afzien! Waar het gisteren nog mediteraan aangenaam was, was het hier vandaag tropisch vochtig heet sauna weer.

Als je hier een beetje rondslentert hoor je hier ’t een en ’t ander hoor beste vrienden, vriendinnen en LGBTQIA+ers. Een en ander wil ik u toch niet onthouden. Stond ik achter X en Y (echte namen beschikbaar voor een pint) en zegt X tegen Y “Zullen we een pizza gaan halen en daarna neuken? Of hou jij niet van pizza?” Tja die jeugd van tegenwoordig. Beetje verder F.. over A die een beetje verder stond : “ Jawadde, da wijf ee veel volk in de stoase” Door boer Sjarel vrij vertaald in ’t Leuvens :”Amai brie daa ie nogal nen balkon” Ni woke? Sorry daarvoor.

Beetje verder allemaal herkansingmatchen. Bij dubbel dames2 (volgens sommige  kenners de oude wijven reeks) verassend pittig matche .Z (echte naam te verkrijgen voor een pintje) die van aan de kant de wedstrijd volgde  dacht dat Milica beter gecoacht zou worden als hij zijn beste Engels boven haalde. “ I don’t speak English very well but that comes nog well” Eerst meeleven met de te warme temperaturen vandaag :” I also felt myself not so good,I went almost from my stiky today,but now I feel chickendelicious” Hij hield ze heel de tijd in de gaten “ I hold you in the holes “ . Z. wist van geen ophouden. Wij roepen al eens komaan maar hij: “You are super good busy! Go so through!”  Bal in de tramlijnen gepasseerd : “So then! That one saw you not oncoming” “ Come on Milica,You can it.Let them a poopy smelling” Opslag  gewonnen:”So so you have it nice for each other. It was a whistle of a cent” Ik bespaar er jullie nog een paar maar tot slot nog:” Sometimes sits it a bit against, but you must the hope not upgiving “ Z heeft zich volgens sommigen ingeschreven voor eerste kan Germaanse. Daar gaan ze verschieten! En Milica? Die won!

Ik mag ni vergeten over de Walter iets te schrijven want die heeft mij een pint beloofd als hij vermeld werd. Walter dus met Frederik tegen Kris en de niet te onderschatten Rudy. (moest ik ook ophemelen dan kreeg ik morgen een extra scampi in mijne paella) .Walter speelde bij momenten Kris van ’t kaske naar de muur en voelde zich plots tien jaar jonger precies (nu nog da bierbuiske weg en da komt goe zegt boer Sjarel hierachter). Maar aan de uitslag (das al dertig jaar dat we uitslag schrijven waar het eigenlijk resultaat moet zijn maar soit) aan de uitslag was het uiteindelijk niet te zien. Gevochten als leeuwen maar tiebreak nipt verloren.

Ondertussen is het al morgen en hoogtijd om te stoppen. Toch nog effe e woordeke over de forfaits. Hoe komt da toch beste vrienden dat jullie nu al uitvallen gelijk het licht op onze parking? ( of is daar misschien geen licht? ) Vroeger vielen de gekwetsten pas in de tweede week en nu zitten we hier al met een heel hospice. (Een hospice, soms ook hospitium genoemd, is een instelling met een huiselijke sfeer die zich in terminale zorg heeft gespecialiseerd.) Er zijn nog een paar plaatsen vrij maar je moet wel op tijd inschrijven.

Nog tot aan de laatste match gewandeld maar daar had ik beter geen commentaar gegeven. Het zat ni mee voor F en W. “Past op appeltsoeze, of ‘k geef eu nen trok in euwe living dad al euw meubels schief stoan “ F. is van Gent peins ik en je klopt genen bal op de netspeler hé. ( nog eens sorry hé Hilde)

Tot slot nog het tweede werk van barmhartigheid (drinkte gij nog iets?) en boeken toe.

De acteurs van de laatste match zijn ook op weg naar huis zo te horen: “ ‘k Geluuve da’k een stuk in mijn valieze hè”… “Allez , treute, we zijme vuurt, ik zal eu thuis ne kier tuugen woar da ’t Belfort echt stoat “  Da belooft.

Hasta la vista baby?

Uw dienaar  Patrick Vdr.

PS: Milica be preseeing tomorgen because there hangs onweather in the sky and there shall come a cloudfracture and will rains it blowjobsteals!

NOUS ALLONS UN CORRIDOR !

Dag beste vriendin slash vriend,

Hoe ist met jou?  Alles kits op dat strand in Aruba? Geniet er maar van want op een dag vind je de man slash vrouw van je leven en dan ben je al getrouwd natuurlijk. Weet je nog dat we jaren geleden samen uitblonken in wat we met enige overdrijving tennis noemden en daarna het tweede werk van barmhartigheid tot in de late uurtjes met enige overdrijving contentieus toepasten? Jij verdween toen altijd met de knapsten om s ’morgens met het juiste been uit het verkeerde bed te stappen. Maar zand erover. De knapsten waren toen al  net eekhoorntjes…..ze vielen voor alle eikels. En eind augustus mochten we ons dan bewijzen op een tornooike. Ik denk dat jij nog wel ergens die blikken beker op dat marmeren voetje staan hebt, ik heb nog een vergeeld verliezersbonneke in mijn schuif liggen. Toch blijf ik er bij dat bij  dat matchpunt tegen mij de arbiter stront in zijn slash haar ogen had. Ik probeerde nochtans:” You cannot be serious man slash woman. The ball was in! Chalkdust !” Of misschien had jij hem slash haar met je charmes een niet afwijsbaar oneerlijk voorstel gedaan? Maar soit. C’était déja pour savon.

 Awel t’ is hier dus weer van da. Het kleine clubke van toen is nu een deftige club geworden. Gestructureerd, democratische besluitvorming, hardwerkend genderevenwichtig geleid, openbaarheid van  bestuur, kortom een toonbeeld voor elke vereniging. En de infffrastuctuur is navenant! De velden van vroeger zijn terreinen geworden waarop je golvend zou kunnen biljarten, met netten zonder muizengaten en een sproei installatie om u tegen te zeggen. Hoewel dat laatste van bitter weinig nut is gezien de overvloedige neerslag die ons te beurt valt.  Het heeft hier al zoveel geregend dat als onze neus honderdtachtig graden gedraaid stond we allang verdronken waren. Paddelen wordt binnenkort pedellen als het zo voortgaat. En lest best nog e woordeke over het café. De Fred -ik zie hem nog zitten met zijn glaasje slash glas slash fles witte wijn- de Fred dus had het gezelligste clubhuis uit de grond gestampt (laten stampen door hardwerkende tennissers) van mijlen in de omtrek. En laat die sfeer nu toch wel terug te vinden zijn in het nieuwe clubhuis. Familiair kwaliteitsvol aan eerlijke prijzen. Sven is dan ook wel nen echte kafeebaas bijgestaan door hardwerkende Denise en zijn best doende Rob. Maddy en Jan (vooral Jan) hadden ook hun kwaliteiten eertijds maar dat was toch peanuts vergeleken met nu. En nu tijdens het tornooi schudt Sven dan alle dagen een paar knappe diensters uit zijn mouw. Waar haalt hij ze toch, Ge moet ni schoon zijn veu sjans te hebben hoor ik boer Sjarel zeggen. Boer Sjarel is zo wat de Jomme Dox van den tennis  maar eigenlijk nog zo gene stoeme mens. Hij komt hier nog met een spreuk af die hij nog van zijn bedovergrootvader Swoakke van den bisthoek (beruchte duivensjapper) geërfd heeft : “Aan de manier van spelen ziede een deel van ne mens zijn karakter, aan de manier van verliezen ziede ’t helemaal” 

En dat brengt ons naadloos bij het toernooi (ik weet het, wij schrijven al jaren tornooi maar diene stoeme spellings chequer maakt daar toernooi van). Wat schafte de pot vandaag buiten de verrukkelijke chili con carne van Sven? Zevenentwintig matchen, vijftien enkels (en ene kapotte van Marc A) en twaalf dubbels. Vierenvijftig spelers met een overmacht van vrouwen. Ik dacht eerst dat Ferm (KVLV voor de amateurs) hier een sportnamiddag gepland hadden maar niet dus. Wat is er daar zoal gebeurd vandaag vraag je je af. Wedstrijden zo spannend als een pianosnaar! Eerst dubbel twee gevolgd, waar Tom met Tom tegen Petra met Katrien een robbertje uitvochten. Drie spannende sets. Allemaal in topvorm met af en toe een dipje. Uitschieter Tom. Als er één man in dit tornooi gegroeid is boven niveau dan is hij het wel. Tom en Tom  wisten in de laatste set nog een suikertandje bij te steken en schuiven door naar ronde vijf.

Daarna doorgeschoven naar volgend court waar de dames dubbel klopten om een eindtabel. Die weten wat spanning is. Zij speelden zo cool dat het publiek bijna bevroor. Eerst gingen An en Ellen effe vlot over Leen en Bie. Dan even spelletjes verloren en dan onmiddellijk uit de startblokken naar vijf vijf. Gedaan zou je zo denken. Maar toen kwam de kat uit de zak! An en Ellen’s tactiek om Bie te mijden wierp vruchten af. Vijf vijf. Vijf zes. Vijf Zeven. En zo geschiedde twee keer.

In dubbel veteranen wipten Harry en Geert  Luc met Tom uit de herkansingstabel. Lag het veld er goed bij? Waren de ballen droog genoeg? Of had hij deze keer gewoon een goeie maat?  We horen het wel een dezer.

 Ondertussen zitten we hier bijna aan het einde van onze herkansingstabellen en komt het erop aan om stand te houden tot het einde.

En ik maar zwoegen in da vochtig kelderke onder het oude clubhuis (als de muren konden spreken wat hier allemaal al gebeurd is…) om het zondagsgazetteke klaar te stomen om gestencild te worden. Komt de chef toch nog wel binnen zekerst: Herschrijf es  da verslagske van de laatste match daarstraks en zeg es iets zinnigs over de wedstrijden van morgen en drinkte gij nog iet en zorg dat ge niet vergeet alleman zeker te doen komen naar het dertigjarenfeest en denk er aan om alleman die dit tornooi in goede bananen geleid hebben te bedanken en vergeet de uitslagen niet en het wedstrijdschema voor morgen en drinkte gij nog iet en vergeet ze ook niet te verwittigen dat ze zondag niet meer moeten komen want dan ist gedaan  en wa drinkte nog voor mij en as ge dan toch aan het typen zijt maak dan es een affichke en kunde gij ook nog bonnekes maken voor den drank en voor ´t eten en kijk es of da morgen da veld bespeelbaar is en wilde gij seffens afsluiten en nog es bellen naar Staf dat hem nie moet komen want Herman geeft forfait en wa drinkte gij voor mij en ruim hier een beetje oep voor morgen en drinkte gij nog iet en wilde gij de lichten nie vergeten uit te doen . Moet dat alllemaal nog vandaag Chef want ´t is ondertussen al morgen en ik kan mij hier niet goed consentreren en ´k em deust. Drinkt dan iet en begint er maar aan en vergeet ook die advertentie voor het september tornooi nie op te maken en geeft de loosers een bonneke en zie da de Willy veilig thuis geraakt en  o ja ge zou as ge vijf minuutjes hebt de Sven zijne auto es moeten bezien want dieje heeft raar kuren en zijn de fotos al gescand en geprint en hebde gij wel iets om te drinken . Ja maar Chef we gaan weer nie genoeg plaats hebben om da allemaal in één gazetteke te krijgen want gij hebt zelf gezegd de we korte  tekstekes gingen schrijven. Kies dan e kleiner letterke. Maar dan kan An da nie lezen zulle chef. Da ze dan nen bril opzet.   Jo mo sjef ken emmekik mo vier lijntjes nie mie auver en kkkmoe Rob en Rudy tognog fffelicitère vvvoor hun ppprachtig werk hie. En niee ik drink niksnemie want sebiet kkkannik nie mie bbbinnen thuis .En dan mmoenekik wweer bij Kkkristel ooof Llieve ggoon sloape en ´k zen al zuu muug.

Nog effe langs de toog gepasseerd maar toch doorgegaan toen ik Walter hoorde zeggen beter mijn vogel in de hand dan….

Sven steekt e nieuw vat jongen.

Allez au reservoir avant que je bouffe mon armoire parseke mon travail heure donne déja autour demi douze.

Uw dienaar patvdr.