De crème de la crème, de fine-fleur van Wezemaal, het neusje van de gegrilde zalm, de je van het, het Club Brugge van de tennis quoi : dát, beste mensen, is wat deze laatste dagen nog op de pleinen aan het Hellegat te bewonderen is. Zij die nu nog overschieten zijn de dapperste krijgers onder ons, de meest getalenteerde tennisfanaten, de Yin en Yangs van onze club, of diegenen met de meeste chance bij de loting, dat kan ook.
Bij Toutatis ! Wat zouden ze daar in het water doen ten huize Beyen-Gilles ? Op de voorlaatste dag van het tornooi met nog 3 familieleden in de tabellen staan, het is niet iedereen gegeven. « Toettoet », hoor ik een gekende lijzige grijns opmerken : ook het water van de familie De Wachter bevat straf spul. Zowel Linde, Wolf als de Pater familias staan in de finales.
Jeugdig talent Mieke C. moest het afleggen tegen het nog jeugdigere talent Linde. De iets minder jeugdige doch, begrijp me niet verkeerd, nog steeds uitermate kwikke, bijzonder goed geconserveerde Adonis om niet te zeggen rasatleet Walter M. delfde/dolf/dielfdege dan weer het onderspit tegen spitsbroeder Edwin Topspin. Naast een fantastische slice beschikt deze dan ook over een batterij aan lachsalvo’s waar menig Taliban-leider jaloers op is.
Grof geschut was er dan weer te bewonderen tussen Thomas en Bram en Jeroen en Wim. Deze laatste trok hier dan wel aan het kortste eind, maar ge kunt nie altijd de grootste hebben Wim. « Toettoet » grijnsde Wim en hij nam met de Piet de maat van Joeri en Paul.
Trust the process, dacht Anderlecht en het verloor prompt tegen een derdeklasser uit Nederland en zag zijn Voorzitter in de wilde haren krabben op zoek naar nog 266 miljoen euro kleingeld voor die Amerikanen van Perrigo.
De finaledag dient zich alweer als een pareltje aan. We krijgen zowaar een remake tussen Hans W. en Tom VDE die eerder al de degens kruisten en waar Hans vast en zeker revanche zal willen nemen, nu het echt om de knikkers gaat.
Frank VD speelt zoals elk jaar een 9-tal finales, onder andere deze bij de supervettehanen tegen Tops. Deze beide heren slicen tennisballen zoals keurslager Vandierendonck zijn beenhesp.
Bij de groten der aarde staat Nicolas Gordts weer waar hij hoort : in de finale, en wel tegen Jeroen De Wolf. Komt dat zien. Ook hier – in de kleine finale dan – een remake : Thomas en Ken doen hun fantastische partij van vorige week nog eens over. Benieuwd of Ken opnieuw kan zegevieren.
Deze keer gaan we het niet hebben over virologen, maar waar wij ook niet meer tegen kunnen, zijn escortes. En dan bedoel ik niet de dames of heren die voor een bescheiden vergoeding hun vriendelijkheid aanbieden, maar leden van de gemotoriseerde verkeerspolitie die koninklijke en andere gezelschappen door Brussel loodsen, daarbij alle regels van de wegcode overtredend en dan nog het lef hadden om uw dienaar te beboeten omdat hij – ochere, ochot – even de wedstrijdtabellen van het clubkampioenschap op zijn GSM aan het bekijken was op de linkerstrook van de E40, ter voorbereiding van de vers. We mogen niets meer tegenwoordig. Patrick, ik stuur de factuur door hé.
Nog een kleine dienstmededeling. U ontving deze week ongetwijfeld ook deze communicatie van het CK-comité in uw mailbox:
« Het dansfeest zal spijtig genoeg dit jaar nog niet kunnen doorgaan we-gens de nog (tot 1 september) geldende coronaregels. Een optreden van een coverband, met André Triangle als gitarist, staat wel op het program-ma. Kom dus tijdig naar de club voor een goede zitplaats. »
De goede verstaander begrijpt onmiddellijk dat deze eufemistische boodschap bedoeld is om bovenvermelde escortes te misleiden. De onderliggende boodschap is duidelijk : we gaan er hier eens een goede lap op geven, het wordt een dance-battle om u tegen te zeggen. Er zal geshuffeld, geswingd, getwist, gejived, gezorbad, gelambadad, gechachachat en ge-inzairet worden als nooit te voren. Maar hou het wel een beetje stil.
Tot straks voor een fantastische finaledag !
Tom Vanraes