Halleluja ! Het Hellegat leek vanavond wel Rock Werchter. Zwetende lijven, beklijvende optredens, ravissante rasartiesten, pintjes in overvloed en een heerlijke sfeer. Komt dat zien. Na de regen van gisteren, was het deze avond heerlijk toeven op de tennisweide.
Als biosadisticus Geert Molenberghs zegt dat het gaat regenen, mag je er gif op innemen dat een hittegolf zich aankondigt. Groot was mijn opluchting dan ook toen hij gisteren orakelde dat mondmaskers voor onze schoolgaande jeugd nog zeker 6 maanden verplicht zouden worden : voortaan zullen we die mondmaskers dus enkel nog zien waar ze thuishoren : ergens in een labo. Net zoals die virologen. Hoofdpijn krijg je ervan. Al kan dat natuurlijk ook van die pint teveel zijn.
Dit brengt mij naadloos bij het mysterie van Voelie die geblesseerd raakte nog vóór het clubtornooi begon. Kwatongen beweren dat hij op hoogtestage was om stiekem te trainen op die slice-backhand zodat die bal écht de grond in verdwijnt na de bots. De werkelijkheid is iets minder exotisch. Zoals wel meer mannen op « middelbare » leeftijd draagt Voelie van die lange sportkousen om blessures te vermijden. Die bestaan tegenwoordig in alle mogelijke trendy kleurtjes zodat ze er niet meer uitzien als de steunkousen die ons aller bomma al eens pleegt te dragen, maar het blijven uiteraard lelijke ondingen die de speler in kwestie er danig belachelijk uit doen zien en onmiddelijk het Ministry of Silly Walks voor de geest doen verschijnen. Wat ze er trouwens niet bij vertellen is dat die dingen weliswaar helpen tegen spierscheuren in de kuit, maar wel een verrekking in de schouder opleveren als je ze probeert uit te trekken. Laat staan na drie trappisten. Zo gebeurde het dat Voelie, gezeten op de badrand, licht beneveld door het gerstenat, door al dat sokkengesukkel, achterover kegelde en alzo zijn adductoren bezeerde. Hij stak het meteen op Tops, die hem vanavond ter stond met 6-1 6-0 inmaakte. Als die vent van mij niet kan winnen, zal ik het wel doen, moet Ingrid gedacht hebben en ze stuurde samen met Stefanie Dorien en zus Ann wandelen met 6-1 7-6.
Graag hadden wij even de loftrompet afgestoken over de kundige wijze waarop Hans Wildiers en Tom Van den Eynde op Center Court het talrijk opgekomen publiek entertainden. Tom Van den Eynde, die zelfs na het afwerken van een woestijnmarathon, een bergrit buiten categorie en een oversteek van het kanaal in schoolslag zo fris als een geinig hoentje blijft, verraste vriend en vijand en bijwijlen zichzelf met wervelend tennis. Tom die tot voor een paar jaar nog voor het mooie weer zorgde bij de recreanten, toverde nu donkere donderwolken boven het hoofd van monument Hans Wildiers. Bij het ter perse gaan van deze vers (uw dienaar diende halsoverkop in de 3de set te vertrekken) was de uitslag nog niet bekend, maar die volgt weldra.
Ook de dubbel tussen Charlotte en Mieke en Amber en Katrien lokte veel volk én veel muggen. Deze laatsten gingen echter lopen van de spanning in de eerste set : 7-6 waarna de 2de set een gortdroge 6-0 werd.
Bert Meurrens mag dan wel aan zijn zesde kunstheup toe zijn, de manier waarop hij steak tartaar maalde van uw dienaar, mag weer in de handboeken. Laat ons zeggen dat ik het advies van Ernest Hemmingway « je hoeft niet alle fouten zelf te maken, geef Bert ook eens een kans » niet goed opgevolgd heb. Zo geraak ik nooit op dat podium.
Zijn jullie overigens ook zo vruchteloos op zoek geweest naar de genderneutrale reeks op ons clubtornooi. Als hippe club die mee is met zijn tijd, hadden wij in de ware LGTQIABRRKOUDHIERZEG+-traditie toch wel een aparte genderneutrale reeks verwacht, maar nee hoor. Het is hij of zij op dat podium en niet « het ».
Alle gekheid op de spreekwoordelijke stok. De strijd der titanen gaat in het Hellegat onverdroten voort. Vandaag staat alweer een spannende dag voor de deur met nieuwe tennisthrillers die zich aankondigen. Allen daarheen!