In ’t Hellegat stonden ook vandaag weer slechts 4 vrouwenwedstrijden op het programma. Wel veel mannen in propere shirts…de vrouwen van Wezemaal hebben dan toch de slechte raad van Hilde niet opgevolgd en de was aan hun laars gelapt… oef! Dit was duidelijk een brug te ver. Een vrouwen veteranenreeks, daar kan over gepraat worden, maar bepaalde tradities dienen toch eenmaal gerespecteerd te worden. Laten we toegeven, de “nieuwe man” is al lang passé. Lang leve “de retroman” die vraagt wanneer het eten klaar is, die de was maar uit zijn kast moet nemen en zijn “sloffen”, samen met de afstandsbediening, laat brengen door “zijn madame”. Maar goed, genoeg seksistische klap verkocht en over naar de orde van de dag. Morgen krijg ik mijn sloffen naar mijn kop gegooid, kan ik weer lekker het eten maken, de vrouw smeken om de was te doen (omdat ik er zelf niet in slaag) en de afstandsbediening delen met de kinderen.
Deze ochtend maakte Patrick V. (met de V van Voorzitter) Patrick L in met twee keer 6-0. De eerste set, die exact 21 minuten duurde, was een ware nachtmerrie voor Patrick L. In punten uitgedrukt: 24-6. Patrick L. hanteerde de reeds door D. Verwimp beproefde tactiek van “het rammen ipv lopen”, maar die leverde wederom enkel frustratie op. Onze voorzitter dreigde wel nog de match te moeten forfaiteren door onsportief gedrag tijdens de kantwissel in de vorm van tijdrekken en door het constant maken van voetfouten bij de opslag. Maar wanneer we het reglement van Tennis Vlaanderen erop nalezen zien we het volgende:
Regel 19. Er is sprake van voetfout als de serveerder:
• Verkeerd gaat staan, bv. buiten de zijlijn.
• Loopt bij het serveren; een aanloopje mag niet.
• Eén van de lijnen raakt.
Uitzondering 1: voorzitters
Uitzondering 2: mensen die het fysieke nadeel hebben, kleiner te zijn dan 175cm.
Een bizarre wending in het tennisreglement maar niks onsportief gedrag dus, onze voorzitter mocht bij de opslag met beide voeten in het veld staan. Sportief gedrag en gewoon een topmatch. Patrick V., blijf nog maar lang aan de andere kant van de tabel staan en mochten we elkaar treffen, zal ik van uitzondering 2 dankbaar gebruik maken 😉
De topaffiche van de dag: Ief tegen Bjorn, heeft de verwachtingen niet kunnen inlossen. Traag spel en ellenlange rally’s, gaf Bjorn toe. Bij het begin van de derde set, na 2u45 min. match, gaf Ief er de brui aan. (krampen) Bjorn stoot door. (Wat is dat toch met die voetballers en hun belachelijk goede conditie ondanks de vele Duvels?)
Wim DW speelde een bijzonder sterke eerste set tegen Jerre “ik wist niet dat ik moest spelen” De Wolf. In de tweede set werd Wim over de knie gelegd, mede door het opslaggeweld van Jeroen. 6-4 6-0. Beide heren vonden het nog nodig om elkaar te tutoyeren en met complimentjes te strooien. Feit blijft echter: Wim naar de herkansingen.
Ondertussen ook even gepolst naar Jo Vaeremans zijn kansen tegen Frank Van Daele. Dixit Wim DW: “Jo zit eigenlijk al in de herkansingen, hij weet het alleen nog niet”. Vaeremans geloofde echter steevast in zijn kansen en repliceerde dat herkansingen nog niet zeker waren “omdat Frank nog steeds tegen een boom kon rijden”. Van zelfvertrouwen gesproken…
In Vrouwen Recreatie namen Katleen Hessels en Leen Claes het tegen elkaar op. Strak tennis, mooie balwisselingen, maar een te hoge foutenlast van Leen en een sterkere forehand van Katleen zorgden voor de uiteindelijke, misschien wel overdreven score van 6-0 6-2.
In het duel tussen Wouter Appeltans en Joeri Vandermeeren bleek de eerste een maat te sterk voor Joeri: 6-3 6-1. Toen ik Joeri nog voor de match polste naar zijn tactiek, was hij kort en krachtig: “Goan!” Na de match toonde Joeri zich van een iets meer filosofische kant: “ik heb er vrede mee; tijdens het CK moet een mens vrede kunnen nemen” Sterke woorden Joeri!
Een dikke pluim voor Tom Vanraes die een uitstekende 2de set speelde tegen Hermie: 6-1 6-4
De Voeli Academy kon vandaag niet overtuigen en verloor in 3sets van diens tennispartner Manu Van der Hauwaert. De grandmaster himself haalde nog alles uit de kast, maar noch de slice forehand, slice backhand, slice opslag, slice volley, slice backhandsmash… mochten baten. Manu hielt zijn “korte arm” net voldoende onder controle en haalde de match binnen met 7/5 1/6 6/3
Tot slot nog een belangrijke wending in het tennisreglement:
Dixit Geert Verbiest: bij een stand van 7-5 1-0, mogen de spelers, die van kant wisselen, soms wel, soms niet gaan zitten. Afhankelijk van het feit of ze gaan zitten zijn bij 7-5!
Dus dwz: opteren spelers ervoor om te gaan zitten bij een even eindstand van een set, dan hebben ze dat recht niet meer op 1-0. Kiezen ze daar niet voor op het einde van een set, dan mogen ze dat recht nog steeds opeisen bij 1-0 in de 2de set!
Bedankt om een baken van licht te zijn in deze corona-duisternis Geert!
Slaap zacht en morgen alles geven hé
Kurt B.
PS. “Zoek de d/t fout” was toch een verplicht nummertje hè Kris B.? Bij deze…