Ik wilde deze voorlaatste Vers uit de Raket startten met een geruststelling voor de enkeling onder u (je moet ze wel met een vergrootglas zoeken) die de Vers uit de raket maar niks vindt. Normaal zou je morgen immers een laatste Vers kunnen lezen met alleen maar statistieken en uitslagen. Een Vers die genoeg heeft aan een opsomming van de tennissers die het podium haalden. Gedaan met de onnozele grappen, uiterst subjectieve matchverslagen en poëtische beschouwingen. Maar toen ik zonet thuiskwam na een avond toptennis vroeg manlief me om zijn Vers van morgen na te lezen. Of er onnozele grappen instaan laat ik u straks zelf beoordelen, maar een droge opsomming van statistieken is het zeker niet. Ik zag manlief zowaar een traantje wegpinken.
Een paar supporters hebben mij proberen te overhalen om het over seks te hebben deze Vers uit de Raket, maar dat is niet gelukt. Over naar de matchen dus.
Enkele van onze interclubploegen worden uitgestuurd om de Wezemaalse Way of Tennis te gaan promoten in Vlaanderen. De Wezemaalse Way of Tennis dat is: alles geven tot de laatste bal, no stress maar wel willen winnen, na de match een pint (of 2, 3…) drinken en tot slot lachen met de padellers, maar het stiekem zelf heel plezant vinden. Ze hebben het druk dit weekend met hun missioneringswerk. Daarom zijn er al 2 finales gepland op deze vrijdagavond. De vraag die op ieders lippen lag voor de finale van de veteranen kompetitie: kan Gert een einde maken aan de winstreeks van Frank? Of we kunnen ook de omgekeerde vraag stellen: kan Frank een einde maken aan de winstreeks van Gert. Gert verloor in de aanloop naar de finale nog maar 15 spelletjes, Frank verloor er 14. Dat beloofde. Aan beide kanten van het net stond een Duracell konijn dat niet te stoppen is. Wel met elk hun eigen stijl. De verdedigingsmuur van Frank hield stand tegen het aanvallende spel van Gert. Frank sleept zijn vierde 1ste plaats in de wacht. Zijn geheim? Na elke match een koude chocomelk en een banaan. In Wezemaal hebben we geen Markske van de Kampioenen, maar Frankske de kampioen. Mijn gedacht.
De tweede finale werd later op de avond gespeeld. Ook weer een topper uit de kompetitiereeksen: de dubbel surprise 1 deze keer. De enkele straffe madammen die in deze reeks speelden hebben het lang volgehouden, maar in de finales stonden enkel nog heren uit een paar straffe Wezemaalse tennisfamilies: Jo met Kurt tegen Marnik en Bram. Jo had gisteren nog zijn zoon geklopt. Vandaag mocht hij het nog eens proberen tegen iemand die ook zijn zoon had kunnen zijn (puur theoretisch, Kris moet zich geen zorgen maken). En opnieuw lukte het om te winnen.
Marnik had eerder op de avond zijn halve finale in de heren kompetitie verloren tegen Thomas. Toch knap gedaan van Marnik. Vorig jaar mocht hij al eens proeven van wat het is om tegen Thomas te spelen na promotie vanuit de heren recreatie. Toen kreeg hij 6/0 6/0 rond de oren. Maar op een jaar tijd kan je een hele evolutie maken. Toch als je jong bent. Op mijn leeftijd gaat die evolutie meestal in de andere richting.
Er stond vanavond ook al een kleine finale op het programma. In de dubbel veteranen speelde lange Kris met Ward tegen Walter met Luc Donné. De clubadvocaat moet zich geen zorgen maken: Luc is de enige die het GDPR-formulier terugstuurde naar de wedstrijdtafel met toestemming om zijn volledige naam te gebruiken in de Vers-verslagen. Luc (Donné dus) gaf samen met Walter alles in de eerste set (tot een spectaculaire koprol over het gravel toe), maar in de tweede set was het vat af en de supertiebreak besliste in het voordeel van de tegenstrevers.
Sommige matchen werden op het scherp van de snee gespeeld, duurden een eeuwigheid (alleszins te lang voor uw reporter die alles wat in het oog moest houden) of werden een fysieke uitputtingsslag waarbij de ballen amper nog over het net geraakten. Wil iemand Robby en Pieter-Jan van hun bank gaan halen? En zeg hen dat Robby gewonnen heeft.
Dat tennis ook heel relaxed kan zijn bewezen de dames in één van de halve finales van de dubbel veteranen: iedereen stond op het veld met een grote glimlach. De glimlach van Sofie werd met elke geslaagde netbal groter. Petra en Sofie wonnen met duidelijke cijfers van Hilde en Ingrid. De echtgenotes naast het veld genoten in stilte met een even grote glimlach van zoveel joie de tennis. In de andere halve finale klopten de twee huisdokters Sofie en An twee jaar coronafrustratie van zich af met een mooie overwinning.
Zo’n tennisavonden eindigen altijd met alle supporters aan de zijlijn van de laatste match die nog bezig is. Vanavond was dat een halve finale in de dubbel dames 1 reeks. Jawadde, wat was dat een intense match tussen twee tegenpolen. Sandra moest alles uit de kast halen om haar compagnon (en soms zichzelf) te kalmeren. Adem in, adem uit. Het werkte. De rustige vastheid van Dominique en Leen heeft het net niet gehaald tegen de mokerslagen van Morane en de listige ballen van Sandra. Come on putain!
En al een aanloop naar volgend jaar: om zijn schandelijke afwezigheid als Vers-schrijver goed te maken, heeft de Voelie beloofd om volgend jaar te starten met een Hellegat-podcast tijdens het clubkampioenschap. Hij twijfelt nog tussen een podcast of live-verslaggeving op de Hellegat-radio. Wat het juist wordt, houdt hij nog even in beraad.
Tot volgend jaar
Elke
De gazet van het clubkampioenschap