Dag maatje. Hoe gaat het met jou? Ca va nog? Raar gevoel hé? Twee weken gevochten, alles gegeven, de pijn verbeten, vrienden voor het leven gemaakt, concullega’s verslagen om uiteindelijk pas als vierde naast het podium te vallen. En ik had je nog zo gezegd om op die hoge lobben keihard terug te slaan! Maar nee, je wist het beter want jij volgde tennisles bij X en die wist het toch wel zeker? Mon cul ja. Ge ziet wat er van komt. Enfin boer Sjarel zou zeggen k goan der ni teveil kakkemoikes onange maar feit is dat we je niet gaan terugvinden in de annalen en fotoalbums van het clubkampioenschap van dit geweldige (dixit de voorzitter) clubke.
Van foto’s gesproken. Der is nogal wat afgetrokken de laatste twee weken! (foto’s) . Je moet es gaan zien op ons rechtsboven minuscuul streepke waar je in varia kan doorklikken naar de rubriek foto’s. Na rijp beraad heeft de raad der wijzen een selectie toegestaan van ongecensureerde composities die voldoen aan hun strenge regels binnen het woke kader.( ôe kan precies zen aar wee ni gelegd krojge hoor ik boer Sjarel hier achter mij).
Hoe vond je de slotdag gisteren? Tof hé. En dan het avondfeest! Goeie friet hé? En de prijsuitreiking om acht uur stipt (winteruur) ? Die mannen kunnen nogal speechen hé? Ellen is ook niet op haar mondje gevallen natuurlijk. En de voorzitter heeft blijkbaar ne verse copywriter. Kort en bondig in heldere taal met getimede applaus intermezzo’s heeft hij weer een aardig woordje geplaceerd. Goe bezig maat. Daarna kwam Rudi (-y?) iets minder bondig, iets minder kort maar in zo mogelijk nog klaardere taal de beperkte plaatsen op het podium uitdelen. Je zag hem genieten van de terechte aandacht toen hij het over cijfertjes had. Bart heeft ook nog iets gezegd over ne prijs van e gazetteke of zo maar daar wil ik niet verder op ingaan. ( das allemoë zjaloezenettegoat en biskandoëse zegt boer Sjarel).
Als je het me toestaat wil ik toch nog effe iets verduidelijken wat me opgevallen is in het woordeke dat Patrick placeerde. Hij roemde meer dan terecht de familiale, amicale sfeer in onze club. Je vindt nergens in de wijde omgeving en nog veel verder een club die zo geëvolueerd is op een relatief korte tijd en toch de heimat is gebleven van velen die de beginjaren hebben meegemaakt. En dat dankzij de inzet van velen. Merci daarvoor. Je vindt ook nergens in de omgeving een club waar de spelers de valse botsen in de terreinen niet opmerken, waar de bomen het schijnsel van de lampen romantiseren, waar de lijnen onder de gravel verstopt zijn, waar de padellers er een disco evenement van maken, waar de huiskat in de zandbak kakt en waar het putteke stinkt. Maar zand erover , iedereen heeft recht op mijn mening.
Bak toe buzines. Da feestje dus. Gezapig begonnen kabbelde het een uurtje rustig door tot de volumeknop werd opengedraaid. Pif poef paf en alle jeugdige dames en eene ouwe rukker op de dansvloer gesmeten. Geen stoppen meer aan. Alle tophits knalden tot uren in de omtrek en ver daarbuiten. Even kreeg ik een lichte paniekaanval toen ik dacht dat ze zelfs Le lac du Connemara zouden aansnijden en ik had mijn vettig frietservetje om te zwaaien al in de prullenbak gedeponeerd. Het was een fuifke om u tegen te zeggen. Merci topdeejee. Terloops wil ik met jou een goed bewaard geheim delen: de toprockband die hier al een paar jaar het podium onveilig maakte is zijn stergitarist kwijt. Andre wijkt uit naar Bermuda om er in de driehoek spoorloos te verdwijnen. (Boer Sjarel hier achter mij beweert ei probeit oeger te kakke dan ze gat stoot. Ieder zijn gedacht maar ik vind Andree nen toffe pee)
Hoe later op den avond hoe schoner het volk. Misschien is sommigen hun blik niet meer helemaal wat het moet zijn door iets te diep in het glas gekeken te hebben. En geloof me vrij, de glazen zijn hier diep, zeer diep. Toen ik een iets te luide opmerking maakte tegen ne maat hierachter over zijn niet zo woke gedrag toen miss B passeerde ( die mooke mè veel volk in de stoase zoe’k wel ne kier tege maane gielee wille trekke) kreeg ik onmiddellijk het deksel op mijn neus. (pastop of kgoa eu mé eu moale tege de dampuurte plake daade zeve doage braune ziepe schét ) Ik peins dat hem een serieuze snee in zijne neuze hèt ! Het laatste wat ik van hem meepikte was : Allee treute, we zijme vuurt, ik zal eu thuis ne kier tuugen woar dat Belfort echt stoat. Je maakt hier nogal wa mee tussen twaalf en twee.
Tegen zonsopgang hadden de laatste tooghangers hun oogjes dicht en hun snaveltjes eindelijk toe.
Tot slot moet me nog iets van het hart maatje. Ik zal je missen. Ik zal de blik in je ogen als je net naast een bal mepte missen. Ik zal het vuistje dat je maakte als je de bal rakelings langs je tegenstander binnen kon slaan missen. Ik zal de knuffel op het einde van de gewonnen en zelfs verloren match missen. Ik zal de Cornet 00, de tweede en af en toe de derde missen. Ik zal de Vers missen ( sommige toch…). Ik zal de lach missen die iedereen stuk voor stuk spontaan tevoorschijn toverde toen hij of zij op het podiummeke stonden. En het zou zelfs kunnen dat ik het discopadel zal missen (hoewel, …).
Samen hebben we iets bewezen de laatste twee weken. Hoe groot de uitdaging ook wordt, samen kunnen we het aan!
Ein zaade ga kwoad aup ma, ge za ga taug ma loetse.
Tot volgend jaar en dikke merci.
Patrick Vanderieck.