Maandag 19 augustus. Oftewel, het échte begin van het Wezemaalse clubkampioenschap. Nu die paar Pukkelpopgangers, de overlevers van Kamping Kitsch en de kapoenen van “we-zetten-het-eerste-wellicht-verlengde-weekend-van-het-CK-sowieso-dicht” ook zijn aangesloten, kon het tornooi eindelijk losbarsten. Jolijt!
Niet vergeten: ook de hippe ladies & boys die de iets kleinere schuimraket verkiezen boven het fijn besnaarde exemplaar, en die er bewust voor opteren om met een vaste partner gedurende een uurtje te duelleren in een glazen kooi tegen een ander olijk duo, startten hun tornooi gisteren.
Ondergetekende heeft zich helaas nog niet volledig opengesteld voor deze sport (waarom in godsnaam kokers voor maar drie in plaats van vier ballen?), kent onvoldoende de verschillende regels of P-klassementen, laat staan het onderscheid tussen een tennis- en een padelbal, dus bij deze alvast mijn oprechte excuses voor mijn minieme bijdrage over jullie sportieve exploten van gisteren.
Maar niet getreurd: Kris N, de man met gevoel voor lettering, begenadigd tennisspeler, opkomend padeltalent én auteur van de Vers van dinsdag 20 augustus heeft de redactie plechtig beloofd dit evenwicht eigenhandig te herstellen morgen. Uw latte macchiato met havermelk op woensdagochtend zal dus nog nooit zo goed gesmaakt hebben, lieve padelvrienden! En hier zal het trouwens niet bij blijven: tot onze en wellicht ook uw vreugde zal ook Styn G dit jaar opnieuw het geschreven woord tot u richten. Na een eerste, weliswaar beleefde, weigering (elk topspringpaard weigert wel eens een hindernis tijdens zijn actieve jumpingcarrière) heeft zijn liefde voor de pen en het padel uiteindelijk toch de bovenhand genomen. Het is dus niet omdat men jullie vanop het terras (opnieuw) niet (goed) kan zien spelen, dat er niet over jullie zal geschreven worden. Hoera!
Opgemerkt feit nog: de padelorganisatie zorgde gisteren zelfs voor een eigen muziekinstallatie om de nodige beats het Wezemaalse luchtruim in te pompen. Het is nog even wennen aan de Rock Werchter sfeer in het café van Sven versus de beach bar vibes buiten, maar dat zal de leeftijd zijn.
Een tweede opvallend verschijnsel dit jaar: er wordt in Wezemaalse raketsportkringen opvallend veel gesproken over kunstheupen en andere, nieuwe types gewrichten. Enkelen hebben de metalen marchandise al met succes laten implanteren, anderen staan netjes op de ziekenhuisplanning, nog anderen zouden beter actie ondernemen, maar twijfelen nog (zijn blessures zijn volgens Frank V erger en talrijker dan ooit dit jaar). Een kleine blik achter de schermen tussendoor: ook Walter M werd in de eerste versie van dit verslag nog vermeld als mogelijke twijfelaar, maar via een puik staaltje spontane onderzoeksjournalistiek in de herentoiletten gisteravond bleek dus dat Walter al op de operatietafel heeft gelegen en zich intussen in alle stilte, samen met zijn nieuwe heup, aan het voorbereiden is op de editie van 2025. Welke associaties u op dit eigenste ogenblik allemaal aan het maken bent bij onderzoeksjournalistiek in de herentoiletten is volledig uw verantwoordelijkheid, by the way.
Ik stel trouwens voor dat het sponsorteam van ATP Wezemaal deze opportuniteit dringend bekijkt en alles uit de kast haalt om deals te sluiten of groepskortingen te bedingen met de lokale ziekenhuizen. Lekker goedkoop een duo-operatie boeken en vervolgens gezellig even bijkletsen op de operatietafel over die laatste, heroïsche wedstrijd waarin de heup finaal om zeep werd geholpen? Moet lukken, toch?
Ook de volgende uitspraak van Dirk B over zijn persoonlijke ervaring is achteraf blijven nazinderen: “Je moet dat [nvdr: zo’n operatie dus] echt doen, Frank. Daarna ben je terug zoals nieuw.”
De vraag die daarna bleef ronddwalen in mijn competitieve geest, was de volgende: als iemand terug “als nieuw” is, moet die dan niet aantreden in een “nieuwe” reeks? Ik zie alvast twee opties: ofwel is er een leeftijdsaftrek (1 heup = 10 jaar; 2 heupen = 20 jaar) zodat de “nieuwe” persoon niet doodleuk in de (super)veteranen-reeks kan aantreden om daar met gloednieuwe heupen dartelend het goud te gaan grijpen; ofwel creëert de organisatie vanaf volgende editie een aparte reeks waarin diegenen met kunstgewrichten het onderling tegen elkaar kunnen opnemen en er achteraf rijkelijk verhalen kunnen uitgewisseld worden over die fantastische revalidatieperiode. Hierbij vrijblijvend al enkele naamsuggesties: Dubbel(e) Heupen, Ex-veteranen, de Super Gemanipuleerden.
U vraagt zich intussen misschien ook af of er nog getennist en gepadeld werd gisteravond? Toch wel hoor, maar voor betrouwbare uitslagen verwijs ik u graag door naar de betreffende Uitslagen-link. Weet vooral dat er ook op maandag 19 augustus weer naar hartelust gezweet, gelopen, gesliced, gevolleyed, gesupporterd (in stilte), gewonnen, verloren, gelijkgespeeld, gesmasht, gelobd, gegleden, gevloekt en vervloekt werd ter hoogte van de Spikstraat. Zoveel zelfs dat velen onder jullie wellicht niet eens de blauwe supermaan hebben opgemerkt vanavond. Waarom rood het nieuwe blauw is, vraag je best even aan de Canadezen.
Tot slot nog dit om deze vers mee af te sluiten. Terwijl ik vorig jaar de immer uitstekende muziekkeuze van Sven even de aandacht wilde geven die zij verdiende, gaat mijn lof dit jaar uit naar de loodgieter (m/v/x) van de club. Ik vermoed/ervaar dat deze ruimtes niet in groten getale worden opgezocht wegens allerlei hardnekkige geruchten – koud water, géén water, het “putje”. Al deze nare dingen zijn momenteel verleden tijd. Iemand met verstand van zaken en twee rechterhanden heeft er namelijk voor gezorgd dat er heerlijk warm én voldoende water uit de nieuwe (of ontkalkte?) douchekoppen spuit. Blijf dus niet langer dan nodig zwetend rondhangen op het terras, maar trakteer uzelf na enkele consumpties gerust op een verkwikkende douche en geniet daarna nog welriekend verder van een paar “allé, kom, de laatste dan”.
Mijn ervaring reikte tot gisteren enkel tot in de herendouches voor alle duidelijkheid. Een korte poll omstreeks 22u bij een select vrouwelijk publiek deed mij ontdekken dat er blijkbaar slechts twee damesdouches zijn (in tegenstelling tot vier bij de heren), én deze bovendien gescheiden zijn van elkaar. Mijn respondenten waren unaniem dat deze ongelijkheid qua aantal en (on)gezelligheid misschien wel eens aangepakt moest worden. Ruilen van kleedkamer werd ook gesuggereerd als mogelijke oplossing, maar de vrees is wellicht terecht dat dit de WTP-betrouwbaarheidscijfers van sommige leden niet ten goede zou komen.
Denk er allemaal nog eens rustig over na, zou ik zeggen. Geniet intussen van jullie dinsdag & iedereen nog veel succes gewenst in de volgende wedstrijden!
TS