Ik had eens een keer in een manische bui bij Patrick gepeild of ze geen clubpsycholoog nodig hadden naast de clubadvocaat, de clubkinesisten, de club-IT’ers, de club met kaas en hesp. Maar ik ving bot want, dixit Patrick, ‘iedereen is hier even gek en dat kan beter zo blijven’. Ok, maar is er al een clubdichter? Want wat me keer op keer opvalt bij het gniffelend, bewonderend, verwonderd en soms languit lachend lezen van de erudiete, spitsvondige en scherpzinnige teksten door het redactieteam, is dat er weinig échte poëzie voorkomt in wat als titel draagt ‘VERS uit het racket’. Je zou kunnen zeggen dat ‘vers’ alleen maar slaat op ‘recentelijk, nieuw’ en niet op de verzen van een gedicht. Maar laten we nu eens kiezen voor die andere invulling!
Mag ik u bij wijze van inleiding even kennis doen maken met de legendarische Marcel Van Maele? Van Maele, geboren in 1931 en blind gestorven in 2009, was een in Kortrijk geboren dichter, (toneel)schrijver en plastisch kunstenaar. Hij zwierf letterlijk door het leven en door de wereld (27 landen waarin hij evenzoveel beroepen uitoefende), deed zich te goed aan onoverzienbare hoeveelheden alcohol, paddo’s, psychofarmaca, kwam meermaals in aanraking met het gerecht en de psychiatrie. Kortom, hij was een beetje zoals u en ik.
Naast gedichten en romans, stortte hij zich als kunstenaar op het scheppen van woordobjecten waarin het woord zelf onbereikbaar was. Zijn ‘gebottelde gedichten’ zaten opgerold in een goed afgesloten fles (die hij eerst leegdronk), hij goot een dichtbundel in een blok polyester of bewaarde boeken in bokalen met sterk water. Ook overschilderde teksten en witgeschilderde teksten op witte bladzijden behoorden tot zijn plastisch werk.
Zijn vroege, meest experimentele poëzie, was een spel van woorden en van klanken, onconventionele samenstellingen, alliteraties, associaties, dissociaties. Je zou kunnen zeggen dat zijn poëzie bestond uit waanzinnen. Zijn bundels dragen titels als: ‘Ik ben een kannibaal’, ‘Ademgespleten’, ‘Koreaanse vinken’ en ‘Ik ruik mensenvlees, zei de reus’.
Bij wijze van een random voorbeeld, hierbij een enkele verzen uit zijn ‘Zwarte gedichten’
TANGLACH
Weetdroef roepkeelt
Kerft stilvlak hartkwal open
Pijndenkt gloei gloei
Sloop ikmuur onbereikbaarheid
Naaktslaap rietveld velddiep
Open
Tangsluit losveert tanglach
Donderkoppig hartverloren
Zieltoogt hooglied
Openscheurt
Openschramt
Van Maele’s werk is niet meer verkrijgbaar in boekhandels, maar wel nog vindbaar in antiekwinkels, rommelmarkten, tweedehands punt BE, en in de betere Deslegte waar ik mijn exemplaar kocht om mijn verdriet te verdrinken na vier hopeloos verloren wedstrijden waardoor de verliezersbonnen al in mijn bestofte broekzak zaten vooraleer ze goed en wel gedrukt waren. Het staat u ook vrij om me even over zijn werk aan te spreken zodat ik er in geuren en kleuren uit bloemlees, ook al zijn de meeste bloemen verwelkt door de kurkdroogte die ook heel wat Wezemaalse hittehelden doet kreunen.
Wat wil nu het absurdistische toeval? Marcel Van Maele was tussen de letters en flessen door lid van tennis Wezemaal. In de vroege jaren 80 werd hij zelfs ei zo na clubkampioen bij de veteranen, na een tweestrijd met de statistisch betere Toine Van Proeyen, de oppervader van het succes van ons clubkampioenschap. De naam Van (weze)Maele is overigens niet helemaal toevallig als pseudoniem gekozen. Zalig zij die hem hebben gekend!
Hieronder dan, met dank aan Van Maele voor de inspiratie, het VERS uit de racket. Merci Marcel, hiksnik.
STOOFVLEESTRANEN
Marc groet ’s morgens de dingen
Maar zonder morren en meuren
Was het Meurrens die wontonton
Hierop klopklapte Merens Meurrens
Overspoelboelt Mieke Ladame Evelien Levrouw
Pure Chloëzie dan tegen (rode) Wijns
Daar verdronk ik al in de oogbogen
Van dartele damesharten
Maar plots tromgeroffel alom!
Vandaelengedraal, Frank en vrij
Veteranengeschal – luispels, steekbal
Allemansbal, pakkansstatistiek – rankingpiek
Kortwiek veldlengte
De lindeboom van David gerooid
Lichamen gezooid
Voelie pijnkreet, wijnspleet
Schelpenschram, opengereten, slaapvlam
Biest verbloedt (bloedspat uitkop)
Sardienachtige schram en
Sardiniëwaarts verbannen door Annen
Borremans barrevoets, Edwin top
Sets swingen uit de pan zoals
Voedselprijzen, energievijzen
Ruimtereizen
Synaps hesselt met Katleen
Voorbij het schemergele zonnekleed
Van de gazellekat van Wezemaal
Vaderzoontonen vullen verder de nacht
Ruben Tuesday en papajojo
Vaerensmannen vellen
Elzen en Sauvillestruiken
En dan, apotheotisch asymptotisch
Werd de linde rechtgetrokken
X-man krullebolt brambrommend
Voor de bever resten waldernoten
Drankmoe, boekentoe, en ieder heeft genoten
Tot stoofvleestranen toe
___
Tot genoegdoening,
Bezwete poëet (die het even niet meer weet maar verse verzen uit de racket welkom heet. Of uit het hart, dat mag ook)